Warszów

Warszów (niem. Ostswine) – część miasta^[1] Świnoujścia o charakterze przemysłowym, położona na wyspie Wolin, przy wschodnim brzegu cieśniny Świny.

Warszów

Część miasta Świnoujścia
Dom kultury w Warszowie
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Miasto	Świnoujście
W granicach Świnoujścia	1939–1954 i od 1959 (1954–59 cz. os. Warszów)
SIMC	0979946
Kod pocztowy	72-602
Tablice rejestracyjne	ZSW
Położenie na mapie Świnoujścia Warszów
Położenie na mapie Polski Warszów
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Warszów
53°54′20″N 14°16′00″E
Strona internetowa

Historia

Od 1939 r. w granicach Świnoujścia^[2]. 5 października 1954 r. wyłączony ze Świnoujścia stał się siedzibą gromady Warszów (obejmującej również Klicz i Chorzelin)^[3]. 13 listopada 1954 gromada Warszów uzyskała status samodzielnego osiedla (jednostki administracyjnej)^[4]. Osiedle Warszów zostało włączone ponownie do Świnoujścia 31 grudnia 1959 roku^[5].

Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Ostswine. W 1947 r. ustalono urzędowo polską nazwę Warszów^[6]. Stanisław Rospond wskazał także dawne historyczne nazwy: Warsowe, Warsouu^[7].

Zabudowa

Na północy falochron o długości 1400 m, szeroka plaża, na granicy lasu wieża dyspozycyjna kapitanatu portu (wysokość ponad 40 m), latarnia morska, z 1854–57 (najwyższa na polskim wybrzeżu, o wysokości 68 m)^[8], XIX-wieczna pruska twierdza Fort Gerharda (Fort Wschodni) oraz ruiny schronów z okresu II wojny światowej^[9].

Przy ul. Sosnowej znajduje się kościół parafialny pw. św. Wojciecha, współczesny z 1980, żelbetowy, na rzucie ośmioboku. Wewnątrz dwie gotyckie rzeźby z XV w.: Madonna z Dzieciątkiem na półksiężycu i św. Jan Ewangelista z kielichem^[10].

Gospodarka

Port morski Świnoujście na Warszowie (widok z latarni)

Największymi zakładami przemysłowymi są OT Port Świnoujście oraz Morska Stocznia Remontowa.

Na północ od Warszowa znajduje się Terminal gazu płynnego LNG.

Przyroda

• Pomnik przyrody dąb Latarników (na boisku szkolnym, naprzeciw kościoła), o obwodzie 635 cm i wysokości około 18 m
• Pomnik przyrody dąb Karczmarz (w centrum)^[11]

Komunikacja

Warszów jest głównym ośrodkiem komunikacyjnym Świnoujścia: terminal promów morskich, przystań miejskiej przeprawy promowej do centrum miasta, dworzec i dwa przystanki kolejowe (Świnoujście Warszów i Świnoujście Port), dworzec PKS, pętla autobusów miejskich linii nr 1, 5, 7, 10.

Samorząd pomocniczy

Świnoujście utworzyło jednostkę pomocniczą miasta – „Osiedle Warszów”. Organem stanowiącym jest Ogólne Zebranie Mieszkańców Osiedla Warszów, a organem wykonawczym jest Zarząd Osiedla Warszów, który składa się z 7 członków^[12].

Oświata i kultura

Szkolnictwo prawobrzeżnego Świnoujścia to Zespół Szkół Morskich im. Eugeniusza Kwiatkowskiego, Technikum Elektryczne, Szkoła Podstawowa nr 2 im. Henryka Sucharskiego oraz Gimnazjum Publiczne nr 3 im. Orła Białego.

Dom Kultury Warszów (Filia nr 2 MDK w Świnoujściu), ul. Sosnowa 18. W ramach zajęć zespoły muzyczno-wokalne: „Sztorm”, „Smyki”, mały szantowy, Szkoła Tańca „Jantar”, kółka zainteresowań plastyczne i modelarskie^[13].

Przy dworcu kolejowym węzeł znakowanych szlaków turystycznych.

Zobacz też

• dawne osiedla w Polsce

Przypisy

1. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
2. dr Józef Pluciński: Osiedle wymazane z mapy. iswinoujscie.pl, 2008-11-30. [dostęp 2010-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-06)]. (pol.).Sprawdź autora:1.
3. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 15, Poz. 67
4. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 października 1954 r. w sprawie utworzenia osiedli (Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 253)
5. Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 grudnia 1959 r. (Dz.U. z 1959 r. nr 66, poz. 406)
6. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 lipca 1947 r. (M.P. z 1947 r. nr 37, poz. 297, s. 10)
7. Stanisław Rospond: Słownik etymologiczny miast i gmin PRL. Wrocław: Ossolineum, 1984, s. 392. ISBN 83-04-01090-9.
8. Czesław Piskorski: Świnoujście i okolice. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1985, s. 46-51, seria: Biblioteczka przewodników po uzdrowiskach i miejscowościach wczasowych. ISBN 83-217-2480-9.
9. Piotr Laskowski, Andrzej Wroński: Świnoujskie fortyfikacje. Świnoujście: AWR Artol, 1997, s. 13-21, 73-81. ISBN 83-907878-0-6.
10. Roman Kostynowicz: Kościoły archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, Tom II. Szczecin: Ottonianum, 2000, s. 412. ISBN 83-7041-202-5.
11. Jerzy M. Kosacki. Zbiór drzew pomnikowych i pomników przyrody z własnymi nazwami rosnących na terenie województwa zachodniopomorskiego. „Wędrowiec Zachodniopomorski”. 22/2007, s. 59, 2007. Regionalna Pracownia Krajoznawcza PTTK w Szczecinie. ISSN 1642-8455. (pol.).
12. Uchwała Nr XI/94/2003 Rady Miasta Świnoujścia z dnia 3 lipca 2003 r. ws. utworzenia jednostki pomocniczej Osiedla Warszów (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2003 r. Nr 103, poz. 1738)
13. Filia MDK Świnoujście-Warszów. Miejski Dom Kultury w Świnoujściu. [dostęp 2009-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-30)].