Loading AI tools
Samochód osobowo-dostawczy segmentu D Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Volkswagen Transporter – samochód osobowo-dostawczy klasy średniej produkowany pod niemiecką marką Volkswagen od 1950 roku. Od 2021 roku produkowana jest siódma generacja modelu.
Volkswagen Transporter I (T1) | |
Inne nazwy |
Volkswagen T1 |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany |
Listopad 1949 |
Okres produkcji |
1950–1967 |
Miejsce produkcji | |
Następca |
Volkswagen Transporter II |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
4-biegowa manualna |
Napęd | |
Długość |
4280 mm |
Szerokość |
1720 mm |
Wysokość |
1940 mm |
Rozstaw osi |
2400 mm |
Masa własna |
1140 kg[1] |
Liczba miejsc |
2 - 9 |
Ładowność |
825 - 930 kg |
Dane dodatkowe | |
Pokrewne | |
Konkurencja |
DKW Schnellaster |
Volkswagen Transporter I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1949 roku.
Samochód nosił kod fabryczny T1 i nosił przydomek Bulli. Auto zostało poprzedzone prototypem z 1948 roku oznaczonym symbolem Bulli (od pierwszych słów Bus Lieferwagen) o ładowności 750 kg. Wersja produkcyjna pojazdu zaprezentowana została 12 listopada 1949 roku. Nazwano ją oficjalnie Typ 2 Transporter. Oznaczenie T1 oznacza pierwszą generację modelu Typ 2 Transporter.
Historia stworzenia pojazdu sięga 1947 roku, kiedy to holenderski importer Volkswagena spotkał się w Minden z przedstawicielami administracji brytyjskiej wolfsburskich zakładów, aby rozmawiać o zakupie kilku Garbusów dla Holandii. Podczas rozmowy narysował on w swoim notesie odręczny szkic samochodu dostawczego z umieszczonym z tyłu silnikiem, kierowcą z przodu i przestrzenią ładunkową z miejscem na około 750 kg ładunku, który inspirowany był zbudowanym dla wewnętrznych potrzeb fabryki samochodem skrzyniowym[2].
Po jakimś czasie w 1948 roku nowy członek zarządu w Wolfsburgu Heinirch Nordhoff zaakceptował ideę pojazdu i zlecił konstruktorowi Alfredowi Haesnerowi jej realizację. W ciągu roku powstała dokumentacja techniczna pojazdu oraz zbudowane zostały pierwsze prototypy pojazdu[2]. Do konstrukcji auta zastosowana została wzmocniona płyta podłogowa z Volkswagena Garbusa[2]. 12 listopada 1949 roku oficjalny prototyp pojazdu przedstawiono dziennikarzom[2].
Produkcję pojazdu rozpoczęto 8 marca 1950 roku w Wolfsburgu. Auto produkowane było w czterech różnych wersjach: samochód dostawczy, pojazd specjalny, minibus mieszczący 8 osób oraz sklep obwoźny[2]. Rok później zaprezentowano osobową wersję pojazdu pod nazwą Samba. Auto otrzymało dwukolorowy lakier, odsuwany dach, dużo chromu oraz 21 okien[2].
W związku z dynamicznym rozwojem produkcji pojazdu 24 stycznia 1955 roku podjęto decyzję o budowie fabryki zajmującej się produkcją wyłącznie samochodów użytkowych. Zlokalizowana została w Hanowerze[2]. Produkcję aut w fabryce rozpoczęto 8 marca 1956 roku[2]. W 1958 roku zaprezentowano wersję z podwójną kabiną[2].
W 1960 roku w USA kosztował od 2245 do 2650 dolarów[3].
Benzynowe:
Volkswagen Transporter II (T2) po liftingu | |
Inne nazwy |
Volkswagen T2 |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany |
Sierpień 1967 |
Okres produkcji |
1967–1979 (Europa) |
Miejsce produkcji |
Hanower |
Poprzednik |
Volkswagen Transporter I |
Następca |
Volkswagen Transporter III |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
3-biegowa automatyczna |
Napęd | |
Długość |
4505 mm |
Szerokość |
1720 mm |
Wysokość |
1940 mm |
Rozstaw osi |
2400 mm |
Liczba miejsc |
2 - 9 |
Dane dodatkowe | |
Konkurencja |
Alfa Romeo A11/F11 |
Volkswagen Transporter II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1967 roku[4].
Samochód otrzymał kod fabryczny T2. W stosunku do modelu T1 auto wyróżniało się m.in. przednią szybą, która nie była już dzielona na dwie części, długością o 100 mm oraz mocą silnika 1.6 która wzrosła do 47 KM[4]. W 1978 roku, po raz pierwszy w 8-osobowym minibusie zastosowany został napęd na cztery koła[4]. Niestety wersja ta przechodziła jedynie testy na tunezyjskiej pustyni[4].
W 1979 roku zaprzestano produkcji T2 w Niemczech i przeniesiono produkcję do Meksyku, by w 1997 roku ponownie przenieść ją tym razem do Brazylii, gdzie T2 produkowany był do końca 2013 roku z silnikiem napędzanym etanolem (alkoholem etylowym) pod nazwą Volkswagen Kombi.
W 2006 roku samochód poddano restylingowi – "Flower Power". Produkcja Volkswagena T2 ostatecznie zakończyła się 20 grudnia 2013 roku[5]. Powodem wycofania modelu z rynku były nowe wymogi bezpieczeństwa, które w 2014 roku weszły w życie w Brazylii, a których Kombi z powodu zbyt przestarzałej konstrukcji nie mogłoby spełnić: dwie czołowe poduszki powietrzne i system ABS jako obowiązkowe wyposażenie nowych samochodów. Ostatnie Kombi trafiło do muzeum Volkswagena w Hanowerze.
Benzynowe:
Volkswagen Transporter III (T3) przed liftingiem | |
Inne nazwy |
Volkswagen Caravelle |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany |
Listopad 1979 |
Okres produkcji |
1979–2002 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik |
Volkswagen Transporter II |
Następca |
Volkswagen Transporter IV |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
3-biegowa automatyczna |
Napęd | |
Długość |
4569 mm |
Szerokość |
1844 mm |
Wysokość |
1928 mm |
Rozstaw osi |
2461 mm |
Zbiornik paliwa |
60 l |
Liczba miejsc |
2 - 9 |
Dane dodatkowe | |
Konkurencja |
Fiat Talento |
Volkswagen Transporter III został po raz pierwszy zaprezentowany w 1979 roku.
Samochód otrzymał kod fabryczny T3, produkcję pojazdu rozpoczęto w maju 1979 roku[4]. W stosunku do dwóch poprzednich generacji modelu, podobna do nich była jedynie koncepcja pojazdu z umieszczonym z tyłu silnikiem. Do napędu pojazdu trafiły jednostki chłodzone powietrzem lub cieczą, które z zewnątrz odróżnić można było m.in. po dodatkowym wlocie powietrza z przodu pojazdu oraz odmiennych wlotach umieszczonych na tylnych słupkach.
W 1985 roku w Hanowerze przedstawiono nową limuzynę wielkoprzestrzenną zbudowaną na modelu T3 oznaczoną symbolem Multivan. W tym samym roku wprowadzono do sprzedaży wersję z napędem Syncro, która oferowana była do 1992 roku.
Bardziej wyposażona wersja osobowa modelu T3 otrzymała nazwę Caravelle. Oferowano także m.in. wersję kempingową Westfalia, która z tyłu pojazdu otrzymała składaną kanapę do spania oraz otwierany stoliczek umieszczony w lewej burcie.
Volkswagen Transporter IV (T4) przed liftingiem | |
Inne nazwy |
Volkswagen Eurovan |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany |
Styczeń 1990[4] |
Okres produkcji |
1990–2003[4] |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik |
Volkswagen Transporter III |
Następca |
Volkswagen Transporter V |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
4-biegowa automatyczna |
Napęd | |
Długość |
SWB: 4707 mm |
Szerokość |
1840 mm |
Wysokość |
1940 mm |
Rozstaw osi |
SWB: 2920 mm |
Liczba miejsc |
2 - 12 |
Test Euro NCAP | |
Ładowność |
800 - 1400 kg |
Dane dodatkowe | |
Konkurencja |
Volkswagen Transporter IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1990 roku[4]. Osobowa wersja nosi nazwę Multivan.
Samochód otrzymał kod fabryczny T4. Auto było kamieniem milowym w historii marki oraz modelu. Zrezygnowano z umieszczonego z tyłu silnika oraz tylnego napędu na rzecz silnika umieszczonego z przodu oraz przedniego napędu[4][7].
W grudniu 1993 w polskich zakładach Volkswagen Poznań rozpoczęto początkowo montaż pojazdu, który z czasem przekształcony został w produkcję. Od 1994 roku w poznańskich zakładach Volkswagena produkowana była wersja Caravelle, a później skrzynia ładunkowa[4]. W 1996 roku auto przeszło delikatną modernizację. Zastosowano kilka nowych rozwiązań technicznych oraz silniki wysokoprężne TDI[4]. Przy okazji wersje Caravelle i Multivan przeszły drobny lifting. Zastosowane zostały m.in. nowe przednie reflektory oraz atrapę chłodnicy, a także nowe koło kierownicy oraz kilka modyfikacji deski rozdzielczej[7].
Pojazd trafiał również na rynki Ameryki Północnej, gdzie sprzedawany był pod nazwą Eurovan, występował również na tamtych rynkach w wersji kempingowej pod nazwami Rialta, Vista oraz Sunstar. Najbardziej zauważalną różnicą pomiędzy egzemplarzami europejskimi a amerykańskimi było zastosowanie w tych drugich pomarańczowych kierunkowskazów przednich w wersji po face liftingu.
Wersja | Oznaczenie | Silnik | Średnica × skok tłoka | Stopień sprężania | Układ zasilania | Moc | Moment obrotowy | Lata produkcji | Przybliżona liczba egzemplarzy | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Silniki benzynowe: | ||||||||||
1.8 | PD | R4 (1781 cm³) | 81 mm × 86,4 mm | 9.0:1 | gaźnik | 67 KM (50 kW) przy 4000 obr./min | 140 N•m przy 2200 obr./min | 09.1990 - 07.1992 | 2.020 szt. | |
2.0 | AAC | R4 (1984 cm³) | 81 mm × 95,5 mm | 8.5:1 | Digifant | 84 KM (62 kW) przy 3400 obr./min | 159 N•m przy 2200 obr./min | 09.1990 - 03.2003 | 110.000 szt. | |
2.5 | AAF, ACU | R5 (2461 cm³) | 81 mm × 95,5 mm | 8.5:1, 10.0:1 | Digifant | 110 KM (81 kW) przy 4500 obr./min | 195 N•m przy 2200 obr./min | 09.1990 - 10.1996 | 106.230 szt. | |
2.5 | AET, AVT, APL | R5 (2461 cm³) | 81 mm × 95,5 mm | 10.0:1 | SIMOS 5S, SIMOS 3.5. | 115 KM (85 kW) przy 4500 obr./min | 200 N•m przy 2200 obr./min | 08.1993 - 06.2003 | 66.520 szt. | |
2.8 | AES | VR6 (2792 cm³) | 81 mm × 91.3 mm | 10.0:1 | Bosch Motronic | 140 KM (103 kW) przy 4750 obr./min | 240 N•m przy 3200 obr./min | 01.1996 - 05.2000 | 23.440 szt. | |
2.8 | AMV | V6 (2792 cm³) | 81 mm × 91.3 mm | 10.7:1 | Bosch Motronic | 205 KM (150 kW) przy 6200 obr./min | 245 N•m przy 2500-5500 obr./min | 05.2000 - 06.2003 | 4.060 szt. | |
Silniki wysokoprężne: | ||||||||||
1.9 D | 1X | R4 (1896 cm³) | 79,5 mm × 95,5 mm | 22.5:1 | VEP | 60 KM (44 kW) przy 3700 obr./min | 127 N•m przy 1700-2500 obr./min | 09.1990 - 12.1995 | 144.780 szt. | |
1.9 TD | ABL | R4 (1896 cm³) | 79,5 mm × 95,5 mm | 22.5:1 | VEP | 68 KM (50 kW) przy 3700 obr./min | 140 N•m przy 2000-3000 obr./min | 08.1992 - 06.2003 | b/d | |
2.4 D | AAB | R5 (2370 cm³) | 79,5 mm × 95,5 mm | 23.0:1 | VEP | 78 KM (57 kW) przy 3700 obr./min | 164 N•m przy 1800-2200 obr./min | 09.1990 - 09.1998 | 432.060 szt. | |
2.4 D | AJA | R5 (2370 cm³) | 79,5 mm × 95,5 mm | 22.5:1 | VEP | 75 KM (55 kW) przy 3700 obr./min | 160 N•m przy 1900-2900 obr./min | 04.1997 - 06.2003 | 74.460 szt. | |
2.5 TDi (niebieska literka i) | AJT, AYY | R5 (2461 cm³) | 81 mm × 95,5 mm | 19.5:1 | VEP | 88 KM (65 kW) przy 3600 obr./min | 195 N•m przy 1900-2500 obr./min | 05.1998 - 06.2003 | b/d | |
2.5 TDi (srebrna literka i) | ACV, AUF, AXL, AYC | R5 (2461 cm³) | 81 mm × 95,5 mm | 20.5:1/19.5:1, 19.0:1 | VEP | 102 KM (75 kW) przy 3500 obr./min | 250 N•m przy 1900-2300 obr./min | 09.1995 - 06.2003 | ponad 418.710 szt. | |
2.5 TDi (czerwona literka i) | AHY, AXG | R5 (2461 cm³) | 81 mm × 95,5 mm | 19.5:1, 19.0:1 | VEP | 151 KM (111 kW) przy 4000 obr./min | 295 N•m przy 1900-3000 obr./min | 05.1998 - 06.2003 | 47.940 szt. |
Volkswagen Transporter V (T5) przed liftingiem | |
Inne nazwy |
Volkswagen Caravelle |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany |
Kwiecień 2003 |
Okres produkcji |
2003–2015 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik |
Volkswagen Transporter IV |
Następca |
Volkswagen Transporter VI |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
5 i 6-biegowa manualna |
Napęd | |
Długość |
4892 mm |
Szerokość |
1904 mm |
Wysokość |
1935 mm |
Rozstaw osi |
3000 mm |
Masa własna |
1800 - 2444 kg |
Liczba miejsc |
2 - 12 |
Test Euro NCAP | |
Bagażnik |
350 - 4525 l |
Ładowność |
405 - 1391 kg |
Dane dodatkowe | |
Konkurencja |
Citroën Jumpy |
Volkswagen Transporter V został zaprezentowany po raz pierwszy w 2003 roku[4]. Osobowa wersja nosi nazwę Multivan.
Samochód otrzymał kod fabryczny T5. W 2005 roku do produkcji wprowadzono wersję z napędem na cztery koła opartym na sprzęgle Haldex[8].
W 2009 roku auto przeszło face lifting, który upodobnił model do produkowanych obecnie innych modeli marki. Zmienione zostały m.in. przednie reflektory, które otrzymały światła do jazdy dziennej oraz opcjonalną funkcję doświetlania zakrętów. Zmienione zostały także m.in. zderzaki oraz lusterka zewnętrzne. Przy okazji liftingu zastosowane zostało nowe wnętrze pojazdu. Wprowadzono także nową skrzynię biegów - 7-biegowy półautomat DSG, a do listy wyposażenia dodano m.in. system ruszania ze wzniesienia, asystenta zmiany pasa ruchu oraz czujniki cofania[9].
W 2004 roku auto zdobyło tytuł Van of the Year, a w 2010 roku w tym samym konkursie wersja po liftingu zajęła 3. pozycję.
Volkswagen Transporter VI (T6) przed liftingiem | |
Producent | |
---|---|
Zaprezentowany |
Kwiecień 2015 |
Okres produkcji |
2015–2021 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik |
Volkswagen Transporter V |
Następca |
Volkswagen Transporter VII |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
5 i 6-biegowa manualna |
Napęd | |
Długość |
4892 mm |
Szerokość |
1904 mm |
Wysokość |
1970 mm |
Rozstaw osi |
3000 mm |
Masa własna |
2157 - 2518 kg |
Zbiornik paliwa |
80 l |
Liczba miejsc |
2 - 12 |
Test Euro NCAP | |
Dane dodatkowe | |
Pokrewne | |
Konkurencja |
Fiat Talento |
Volkswagen Transporter VI został zaprezentowany po raz pierwszy w 2015 roku. Osobowa wersja nosi nazwę Multivan.
Samochód otrzymał kod fabryczny T6 i nie jest de facto nowym modelem, a jedynie liftingiem modelu T5. W w stosunku do poprzedniego modelu T5 wyróżnia się nowocześniejszą stylistyką oraz nowymi jednostkami napędowymi. Podstawowym silnikiem jest jednostka wysokoprężna 2.0 TDI w kilku wariantach mocy: 84, 102, 150 i 204 KM. Jednostki te spełniają normy emisji spalin Euro 6 dzięki zastosowaniu katalizatora SCR, który rozkłada tlenki azotu za pomocą roztworu mocznika (AdBlue)[10]. Auto wyposażone może być także w jedną z dwóch jednostek benzynowych 2.0 TSI o mocy 150 i 204 KM. Standardowo wszystkie jednostki wyposażone zostały w system start&stop. Pojazd z zamkniętym nadwozie wyposażone zostały w system DCC, czyli adaptacyjny system kontroli podwozia, który pozwala kierowcy wybrać jeden z trzech stylów jazdy (normalny, komfortowy, sportowy) regulując sztywność nadwozia oraz pracy układu kierowniczego[10].
W plebiscycie na Samochód Dostawczy Roku 2016 auto zajęło 1. pozycję (wyprzedzając m.in. Fiata Doblò Cargo II oraz Volkswagena Caddy).
W marcu 2019 roku samochód przeszedł gruntowną modernizację, w ramach której całkowicie odświeżono wygląd pasa przedniego i zmieniono kod fabryczny na T6.1. Pojawił się nowy grill, przemodelowane reflektory, a z tyłu - odświeżone wypełnienie tylnych lamp. Zmodernizowano także całkowicie projekt deski rozdzielczej, na której pojawił się większy ekran dotykowy, inny układ nawiewów, nowa kierownica i opcjonalne cyfrowe zegary w osobowej wersji Multivan[11].
Pojazd wyposażony może być m.in. w system ABS i ESP, elektryczne sterowanie szyb, elektryczne sterowanie lusterek, światła do jazdy dziennej wykonane opcjonalnie w technologii LED, reflektory wykonane w technologii LED, kamerę cofania z czujnikami dookoła nadwozia, wielofunkcyjną kierownicę, skórzaną tapicerkę oraz system nawigacji satelitarnej[10], a także system Front Assist, adaptacyjny tempomat.
Volkswagen Multivan IV | |
Producent | |
---|---|
Zaprezentowany |
Czerwiec 2021 |
Okres produkcji |
od 2021 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik |
Volkswagen Multivan III |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Silniki |
Benzyna: |
Skrzynia biegów |
6-biegowa DSG |
Napęd |
napęd przedni |
Długość |
4973 mm |
Szerokość |
1941 mm |
Wysokość |
1887 mm |
Rozstaw osi |
3124 mm |
Masa własna |
2600 - 2850 kg |
Liczba miejsc |
2 - 12 |
Test Euro NCAP | |
Dane dodatkowe | |
Pokrewne | |
Konkurencja |
Volkswagen Multivan IV został zaprezentowany po raz pierwszy w czerwcu 2021 roku. Samochód opiera się na platformie MQB. Po raz pierwszy historii modelu jest dostępny w wersji plug-in hybrid. T6.1 nadal będzie produkowany po nazwą Transporter do 2023 roku. Pojazd jest niższy od poprzednika.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.