Ulica Wilanowska w Warszawie
Ulica w Warszawie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Wilanowska – ulica w śródmieściu Warszawy biegnąca od ulicy Solec do ulicy Czerniakowskiej.
| Solec | |||||||||||||
 Ulica Wilanowska przy Czerniakowskiej, po prawej park Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||
 52°13′36,4″N 21°02′28,4″E | |||||||||||||
Ulica pojawiła się po raz pierwszy na planie Lindleya m.st. Warszawy w 1900[1].
W 1928 w narożniku ulic: Okrąg, Czerniakowskiej i Wilanowskiej wzniesiono dom mieszkalny pracowników Banku Polskiego zaprojektowany przez Stanisława Filasiewicza[2]. Frontowa część budynku uległa zniszczeniu w 1944, natomiast skrzydła od strony ulic Okrąg i Wilanowskiej przetrwały wojnę[3][4].
W czasie powstania warszawskiego we wrześniu 1944 w rejonie ulicy Wilanowskiej toczyły się ciężkie walki[5]. 19 i 20 września 1944 cofający się pod naporem wojsk niemieckich powstańcy i żołnierze 3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta, którzy 16 września rozpoczęli desant na tzw. przyczółku czerniakowskim, kontrolowali już tylko niewielki obszar ograniczony brzegiem Wisły i ulicami: Wilanowską, Idźkowskiego i Zagórną[6]. Broniona do 23 września kamienica nr 1 była ostatnim punktem oporu Polaków na Górnym Czerniakowie[7]. Oddziały niemieckie dopuściły się w rejonie tej ulicy wielu mordów na powstańcach i ludności cywilnej[8]. Na terenie pomiędzy ulicami: Wilanowską, Solec, Zagórną i Czerniakowską zamordowano kilkaset osób, wśród nich kapelana zgrupowania „Kryska” ks. Józefa Stanka[9].
W 1950 nazwę ulicy zmieniono na Gwardzistów[10]. Pierwotną nazwę przywrócono w drugiej połowie lat 90.[11].
W 1951 na gruzach dawnej zabudowy, w tym zniszczonych magazynów „Społem” oraz innych budynków po nieparzystej stronie ulicy, utworzono Centralny Park Kultury (obecnie park Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego)[12]. W 1997 w miejscu zniszczonego i rozebranego po wojnie budynku nr 1 odsłonięto upamiętnienie ks. Józefa Stanka, oddziałów powstańczych i ludności cywilnej[13].
W Warszawie istnieje jeszcze dwie ulice o takiej samej nazwie: aleja Wilanowska na Mokotowie[11] oraz ulica Wilanowska w Wesołej[14].
- Głaz upamiętniający ks. Józefa Stanka (przy skrzyżowaniu z ul. Solec)[15].
- Tablica pamiątkowa Tchorka (nr 6)[16].
- Tablica upamiętniająca żołnierzy zgrupowań AK „Kryska” i „Radosław” oraz żołnierzy 9 Pułku Piechoty 3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta broniących kamienicy przy ul. Wilanowskiej 1 (ul. Solec 57, od strony ul. Wilanowskiej).
- Upamiętnienie 535 plutonu Słowaków na skwerze Mirosława Iringha (u zbiegu z ulicami Czerniakowską i Okrąg)[17].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
