Trzmiel łąkowy

Trzmiel łąkowy, trzmiel leśny^[1][a] (Bombus pratorum) – gatunek z rodziny pszczołowatych. Zaliczany do pszczół właściwych, rodzaju Bombus. Występuje w Europie Środkowej i Północnej, dość licznie nawet w wyżej położonych regionach^[2]. W Polsce, tak jak pozostałe trzmiele, objęty częściową ochroną gatunkową^[3].

Trzmiel łąkowy

Bombus pratorum
Linnaeus, 1761
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	tchawkodyszne
Gromada	owady
Rząd	błonkoskrzydłe
Podrząd	trzonkówki (grupa żądłówki)
Rodzina	pszczołowate
Podrodzina	pszczoły właściwe
Plemię	trzmielowate
Rodzaj	Bombus
Gatunek	trzmiel łąkowy

Długość ciała: robotnice 11–12 mm, królowa 15–17 mm.
Wygląd: przeważa kolor czarny, żółte pasy znajdują się za głową i za skrzydłami, koniec odwłoka jest natomiast czerwony.
Środowisko: występuje w szerokim spektrum zbiorowisk roślinnych, zarówno w parkach jak i na łąkach, polach i w ogrodach. Niespotykany jedynie w głębi lasów.

Trzmiel łąkowy zbierający nektar

Samice trzmiela łąkowego wylatują z zimowych kryjówek wczesną wiosną wyszukując kwitnących wierzb. Zakładają gniazda w ukrytych miejscach: ptasich gniazdach, mysich norach, pod próchniejącymi pniami lub w starych budynkach (opuszczone stodoły lub inne budynki gospodarcze)^[2].

Zobacz też

• owady Polski

Uwagi

1. Nazwa ta używana jest również do określania gatunku Bombus sylvarum