Remove ads
Teodor Bursche, także Bursze (ur. 31 maja 1893 w Zgierzu, zm. 19 marca 1965 w Warszawie)[1] – polski architekt.
Był synem Ernesta Wilhelma Burschego (1831–1904), proboszcza parafii ewangelickiej w Zgierzu, i Marii Matyldy z domu Harmel (1852–1919)[2]. Brat przyrodni Juliusza Burschego, biskupa Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego i brat rodzony księdza Edmunda (1881–1940)[3].
Po ukończeniu gimnazjum studiował architekturę na Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu[2].
Do 1939 pracował jako wykładowca w Żeńskiej Szkole Architektury im. St. Noakowskiego[1]. Członek Zarządu Głównego SARP[1]. Projektował strażnice Korpusu Ochrony Pogranicza na Kresach Wschodnich oraz budynki dla Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego[2].
W październiku 1939 został aresztowany przez Niemców wraz z braćmi Juliuszem i Alfredem[4]. Trafił do aresztu przy ul. Daniłowiczowskiej, a w styczniu 1940 na Pawiak[2]. Na początku maja 1940 został wywieziony do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, a stamtąd 28 maja 1940 do Mauthausen-Gusen[2]. Został uwolniony z obozu przez wojska amerykańskie w kwietniu 1945[2].
Po 1945 pracował w Wydziale Architektury Zabytkowej Biura Odbudowy Stolicy (BOS). W latach 1951–1960 główny projektant w Pracowni Konserwacji Zabytków[1].
Zmarł na gruźlicę, której nabawił się podczas pobytu w obozie[2]. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[2] (aleja E, grób 13)[5].
Remove ads
Dwukrotnie żonaty. W 1920 z Kazimierą Maciejowską, z którą miał córkę Hannę z męża Górecką (1921–1996) oraz dwóch synów: Teodora (1926–1992), architekta i Juliusza (1928–1995), konserwatora malarstwa i muzealnictwa, rektora ASP i dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie. Po II wojnie światowej ożenił się z Aliną Wolff.
- kościół ewangelicki w Rudzie Pabianickiej
- pensjonat „Almira” w Wiśle[2]
- gmach Związku Nauczycielstwa Polskiego przy ul. Smulikowskiego w Warszawie (z Antonim Kowalskim, 1930–1932)[6]
- odbudowa strony Barssa Rynku Starego Miasta w Warszawie
- odbudowa kościoła Świętej Trójcy w Warszawie (1950)[1]
- rekonstrukcja Zamku w Krasiczynie[2]
- współautor powojennej przebudowy wnętrz pałacu Rady Ministrów[7]
- pomnik ku czci Polaków pomordowanych w b. obozie koncentracyjnym w Mauthausen (1955, ze Stanisławem Sikorą)[8][1]
- osiedle Kombajn w Warszawie (1960–66)[9]
- cztery punktowce wokół placu Żołnierza Polskiego w Szczecinie (wraz z Aliną Bursche, Stanisławem Płoskim i Romanem Szymborskim)[10]
Remove ads
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 11 listopada 1936[11], 11 lipca 1955[12])
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[13]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads