Stanisław Sikora (rzeźbiarz)

Stanisław Sikora (ur. 17 listopada 1911 w Stryszawie, zm. 22 sierpnia 2000 w Warszawie) – polski rzeźbiarz i medalier, poeta i sportowiec. Autor licznych pomników, rzeźb, medali i tablic pamiątkowych. Uczestnik ponad 400 wystaw, krajowych i zagranicznych, w tym 22 indywidualnych. Stała ekspozycja jego prac przez lata znajdowała się w Muzeum Miejskim w Żywcu^[1][2], zaś od 2021 mieści się w Stryszawie^[3].

Ten artykuł dotyczy rzeźbiarza i medaliera. Zobacz też: Stanisław Sikora.

Stanisław Sikora

Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1911 Stryszawa
Data i miejsce śmierci	22 sierpnia 2000 Warszawa
Narodowość	Polak
Dziedzina sztuki	rzeźba, medalierstwo
Odznaczenia

Popiersie Ignacego Jana Paderewskiego przed wejściem do parku Skaryszewskiego w Warszawie

Tablica upamiętniająca Stanisława Sikorę przy ul. Obrońców 28/30 w Warszawie

Życie i twórczość

Z tym tematem związana jest kategoria: Rzeźby Stanisława Sikory.

Urodził się w rodzinie Jana i Katarzyny z Leńczowskich. Nauki pobierał m.in. w zakopiańskiej Szkole Przemysłu Drzewnego i warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był uczniem prof. Tadeusza Breyera^[4], twórcy warszawskiej szkoły rzeźby^[5]. Jeszcze przed wojną – wraz z Maksymilianem Potrawiakiem i Janem Bogusławskim – brał udział w pracach przy Mauzoleum Gustawa Orlicz-Dreszera w Gdyni^[6].

Od 1946 mieszkał i tworzył na Saskiej Kępie w Warszawie^[7]. Zrealizował m.in. pomnik Czynu Chłopskiego w Warszawie (1969) oraz popiersia: Bolesława Prusa, Stefana Żeromskiego, Ignacego Jana Paderewskiego i Fryderyka Chopina. Jego autorstwa były także płaskorzeźby umieszczone na fasadzie kina „Praha”^[8]. Wspólnie z Teodorem Bursche zrealizował pomnik ku czci Polaków pomordowanych w b. obozie koncentracyjnym w Mauthausen^[9]. Jest także autorem rzeźby na nagrobku Stefana Jaracza na cmentarzu Powązkowskim^[10].

Zaprojektował dwie monety kolekcjonerskie wybite w postaci prób niklowych^[11]:

• 10 złotych 1969 25-lecie PRL^[12][13],
• 10 złotych 1970 Dwudziestopięciolecie powrotu do macierzy 1945–1970^[14],

wybite również w wersjach miedzioniklowych (po 22 sztuki)^[15].

W 1999 opublikowano jego autobiografię Jedno życie i Szkicowanie myśli.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1969)
• Złoty Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)^[16]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[17]
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1968)

Zobacz też

• Tomasz Sikora – fotograf, syn Stanisława Sikory
• Mateusz Sikora – rzeźbiarz, wnuk Stanisława Sikory