Szkło (ukr. Шкло) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, rejon jaworowski, na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, nad rzeką Szkło. 6072 mieszkańców (2020)[1], w 2001 było ich 5286[2].
_1732_р._смт.Шкло.jpg) | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Powierzchnia |
4,6 km² | ||
| Populacja (2020) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
380 3259 | ||
| Kod pocztowy |
81051 | ||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 49°57′11″N 23°32′35″E | |||
Znajduje tu się przystanek kolejowy Bodrist, położony na linii Zatoka - Jaworów.
Historia
Wieś do roku 1772 w ziemi jaworowskie (województwo ruskie) w I Rzeczypospolitej, w latach 1772- 1918 w powiecie jarosławskim w austriackiej prowincji Galicja. Do 17 września 1939 w powiecie jaworowskim, województwie lwowskim w II RP. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Szkło.
Z końcem XVIII w. notował Ewaryst Andrzej, hr. Kuropatnicki w swym "Opisaniu królestw Galicyi i Lodomeryi": Wieś papiernią i wodami mineralnemi sławna, przy których najporządniejsze w całej Galicyi są łaźnie[3]. Szkło było znanym uzdrowiskiem już w okresie panowania króla Jana III Sobieskiego, który wraz z małżonką korzystał tu z kąpieli w źródłach siarczanych.
Pod koniec XIX grupa domów w we wsi nosiła nazwę Zazule[4].
W okresie walk polsko-ukraińskich w 1918 w miejscowości tej (oraz w pobliskim lesie Grabnik) Ukraińcy rozstrzelali 17 wziętych do niewoli rannych polskich żołnierzy[5].
W miejscowości tej w 1871 urodził się Karol Krauss – polski dowódca wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego II RP.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
