niemiecki kompozytor i pedagog Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Wolpe (ur. 25 sierpnia 1902 w Berlinie, zm. 4 kwietnia 1972 w Nowym Jorku[1][2]) – amerykański kompozytor i pedagog pochodzenia niemieckiego.
![]() Stefan Wolpe w Jerozolimie (ok. 1938) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód | |
![]() |
Jego matka pochodziła z Węgier, ojciec natomiast z Rosji[1]. W latach 1919–1924 studiował w Hochschule für Musik w Berlinie u Paula Juona[3] i Franza Schrekera[2]. Zaangażowany w działalność artystyczną i społeczną[2], uczestniczył w kursach w Bauhausie, brał udział w berlińskiej wystawie dadaistów[1]. Członek lewicowego stowarzyszenia artystycznego Novembergruppe, w latach 1931–1933 był dyrektorem teatru propagandowego Truppe[1]. W 1933 roku w związku ze wzrostem nastrojów antysemickich w Niemczech wyjechał do Wiednia, gdzie studiował u Antona Weberna[1][2]. W 1934 roku wyemigrował do Palestyny[2]. Od 1935 do 1938 roku był wykładowcą konserwatorium w Jerozolimie[1]. W 1938 roku osiadł w Stanach Zjednoczonych[1][2]. Wykładał w Musical School of Philadelphia (1939–1942), Brooklyn Free Music Society (1945–1948), Philadelphia Academy of Music (1949–1954), Black Mountain College (1952–1956) i na Long Island University w Nowym Jorku (1957–1968)[1][2]. W latach 50. i 60. XX wieku był wykładowcą Międzynarodowych Letnich Kursów Nowej Muzyki w Darmstadcie[1]. Ponadto był współzałożycielem Contemporary Music School w Nowym Jorku, gdzie uczył od 1948 do 1952[3].
Do jego uczniów należeli Elmer Bernstein, Ezra Laderman, Ralph Shapey, David Tudor, Morton Feldman i Charles Wuorinen[1][2].
Dwukrotny laureat stypendium Fundacji Pamięci Johna Simona Guggenheima (1962 i 1970)[1]. Od 1966 roku był członkiem National Institute of Arts and Letters[2]. Doktor honoris causa New England Conservatory of Music[1].
Trzykrotnie żonaty, z malarką Olą Okuniewską (1927), rumuńską pianistką Irmą Schoenberg (1934) i poetką Hildą Morley (1948)[2]. W 1981 roku powstało Stefan Wolpe Society, zajmujące się propagowaniem jego twórczości[1].
W początkowym okresie swojej twórczości nawiązywał do sztuki nurtu Nowej Rzeczowości, pisząc kompozycje przeznaczone dla szerokiego kręgu odbiorców: muzykę kabaretową, teatralną i filmową, a także utwory odnoszące się do ideologii lewicowej[1]. Przebywając na emigracji w Palestynie, zaczął czerpać z muzyki orientalnej, czego przykładem jest oparta na motywach żydowskich kantata Yigdal[1]. W swojej twórczości posługiwał się swobodnie techniką dodekafoniczną, w późnych utworach zaczął stosować formy otwarte[1] oraz używać serializmu[3].
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.