Loading AI tools
Oficer dyplomowany Wojska Polskiego, publicysta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Teofil Rola-Arciszewski h. Rola (ur. 9 listopada 1888 w Kołomyi, zm. 5 listopada 1953 w Londynie) – pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, publicysta wojskowy.
Urodził się 9 listopada 1888 w Kołomyi, w rodzinie Adama, auskultanta c. k. Sądu Obwodowego, i Julii z domu Bogdany[1]. Był bratem Franciszka Adama (1890–1969), generała brygady WP, i Jadwigi, po mężu Stadmüller (1894–1983), profesora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W lutym 1919 zawarł związek małżeński z Małgorzatą Marią z Schillów, z którą miał córkę Marię Julię (ur. 1925, po mężu Gorzkowską) i syna Stanisława Antoniego (ur. 1932).
Uczęszczał do c. k. Drugiego Państwowego Gimnazjum we Lwowie, w którym w 1908 zdał maturę[2]. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej, w 1910 przeniósł się na Politechnikę Wiedeńską. Po ukończeniu tej uczelni odbył praktykę w fabryce i stoczni w Trieście oraz w Berlinie i Dortmundzie. W sierpniu 1914 został wcielony do cesarskiej i królewskiej armii. Brał udział w walkach na froncie rosyjskim i włoskim. W listopadzie 1918 zgłosił się do polskiej stacji zbornej oficerów w Wiedniu i został przydzielony do Wojskowej Komisji Likwidacyjnej. W kolejnych latach zajmował się problematyką transportu wojskowego i w czasie wojny z Rosją znajdował się poza frontem.
W październiku 1921 powrócił do kraju i skierowany został do garnizonu Lwów, w którym objął dowództwo 3 baterii 5 pułku artylerii polowej. W styczniu następnego roku przydzielony został do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisko referenta. W latach 1922–1924 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1924, po ukończeniu studiów i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, przydzielony został do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko asystenta, a później wykładowcy taktyki ogólnej.
W listopadzie 1928 został przeniesiony do garnizonu Równe na stanowisko szefa sztabu 13 Dywizji Piechoty[3]. W październiku 1930 objął dowództwo I dywizjonu 3 pułku artylerii lekkiej Legionów[4]. W październiku 1931 wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy 1 pułku artylerii ciężkiej w Modlinie[5]. W listopadzie 1935 mianowany został dowódcą 1 pułku artylerii motorowej w Stryju. 31 maja 1937 objął dowództwo 7 pułku artylerii lekkiej w Częstochowie i sprawował je do 25 lipca 1938. W 1937 odbył praktykę na stanowisku zastępcy dowódcy 10 Brygady Kawalerii. W następnym roku powołany został na stanowisko dowódcy 3 Grupy Pancernej w Warszawie[6]. Ogłaszał publikacje poświęcone tematyce wojskowej (głównie taktyce i sztuce operacyjnej) na łamach „Bellony”, w 1934 wydał także książkę „Sztuka dowodzenia na Zachodzie Europy”.
W kampanii wrześniowej 1939 dowodził broniami pancernymi Armii „Łódź”, a później sprawował funkcję zastępcy szefa sztabu Armii „Warszawa”. Resztę wojny spędził w niewoli niemieckiej w Oflagu II C Woldenberg[7]. W 1945 wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Od 1947 mieszkał w Londynie u brata Franciszka i pracował w Komisji Historycznej Sztabu Głównego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Ogłosił kilka prac wspomnieniowych dotyczących okresu wojennego. Zmarł w Londynie. Został pochowany na cmentarzu Brompton w Londynie. Jego grób symboliczny znajduje na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 112H-I-2).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
