Loading AI tools
oficer Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Perko (ur. 29 kwietnia 1894 w Warszawie, zm. 10 października 1959 w Piastowie) – pułkownik saperów Wojska Polskiego.
pułkownik saperów | |
Data i miejsce urodzenia |
29 kwietnia 1894 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 października 1959 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1948 |
Siły zbrojne |
Armia Imperium Rosyjskiego |
Jednostki |
1 Pułk Inżynieryjny |
Stanowiska |
dowódca plutonu |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Późniejsza praca | |
Odznaczenia | |
|
Stanisław Perko urodził się 29 kwietnia 1894 w Warszawie. Uczęszczał do Szkoły Przemysłowo-Technicznej w Warszawie, którą ukończył w 1914. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do armii rosyjskiej. W latach 1915–1917 walczył w Prusach Wschodnich, pod Dyneburgiem i Mołodecznem. Służył w 11 kompanii samochodowej (1914–1915). W latach 1915–1916 był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Inżynierii w Petersburgu. Następnie został dowódcą plutonu w 39 pułku saperów.
W 1917 został przyjęty do I Korpusu Polskiego w Rosji i przydzielony do 1 pułku inżynieryjnego na stanowisko dowódcy plutonu[1]. 12 czerwca 1918 dowódca korpusu, generał porucznik Józef Dowbor-Muśnicki mianował go porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1917. Po rozwiązaniu Korpusu powrócił do Polski.
6 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1916[2]. 20 listopada 1918 Naczelny Wódz Józef Piłsudski zatwierdził go w stopniu porucznika[3]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej zajmował stanowiska kierownika fortyfikacji w Szefostwie Inżynierii i Saperów Frontu Litewsko-Białoruskiego, pełniącego obowiązki dowódcy 3 batalionu saperów, zastępcy szefa Inżynierii i Saperów 2 Armii, dowódcy kompanii w XVI batalionie saperów oraz p.o. dowódcy 2 batalionu saperów. Walczył na froncie litewsko-białoruskim, na Łotwie, na froncie północno-wschodnim, w 4 i 2 Armii.
Po zakończeniu działań wojennych został dowódcą kompanii w 2 Batalionie Saperów. W latach 1921–1923 dowodził VII batalionem w 4 pułku saperów w Sandomierzu[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W lipcu 1923, po ukończeniu kursu doszkolenia oficerów saperów, powierzono mu pełnienie obowiązków dowódcy VI batalionu w składzie 5 pułku saperów w Krakowie[5][6][7]. W latach 1926–1929 był najpierw dowódcą 1 kompanii szkolnej podchorążych rezerwy[8], a następnie komendantem Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów, która ówcześnie znajdowała się w strukturze batalionu szkolnego saperów w Twierdzy Modlin[9]. W sierpniu 1929 został dowódcą batalionu podchorążych rezerwy w Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie[10]. 20 września 1930 roku otrzymał przeniesienie do 7 batalionu saperów w Poznaniu na stanowisko zastępcy dowódcy batalionu[11].
W latach 1930–1931, w czasopismach, ukazywały się artykuły na temat „procesu brzeskiego”, w którym jakoby miał uczestniczyć ze strony rządowej (przesłuchiwać, dręczyć więźniów) mjr Stanisław Perko, lecz z dokumentów i publikacji obecnie dostępnych wynika jasno, że pod tym nazwiskiem występował major dyplomowany Tadeusz Wasilewski, który w latach 1930–1931 pełnił służbę w obozie dla więźniów politycznych w Brześciu nad Bugiem[12].
Z dniem 1 kwietnia 1931 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 4 batalionu saperów w Przemyślu[13][14]. Z dniem 2 listopada 1931 został powołany na sześciomiesięczny kurs taktyczny dla oficerów sztabowych saperów przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[15]. 28 czerwca został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 8 batalionu saperów w Toruniu[16], a z dniem 1 marca 1936 na stanowisko dowódcy tej jednostki. W marcu 1939 pozostawał w rezerwie personalnej oficerów przy Inspektorze Saperów na stanowisku kierownika budowy[17].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył jako szef saperów Grupy Fortecznej Obszaru Warownego „Śląsk”[18] w rejonie Krakowa-Tarnowa-Rozwadowa i na przedmościu rumuńskim. Przedostał się do Francji, gdzie 1 grudnia 1939 został szefem saperów w Centrum Wyszkolenia Piechoty. 25 czerwca 1940, po ewakuacji do Wielkiej Brytanii, objął funkcję szefa saperów 1 Brygady Strzelców. Od 1 stycznia 1941 czasowo pełni obowiązki dowódcy saperów w 3 Kadrowej Brygadzie Strzelców[19]. 1 maja 1941 ponownie został szefem saperów w Centrum Wyszkolenia Piechoty. Od 1 października 1944 do 1 maja 1945 był dowódcą saperów 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Na tym stanowisku wziął udział w bitwie o Bolonię. W okresie 15 września do 20 grudnia 1945 był komendantem obozu repatriacyjnego. 20 stycznia 1946 powrócił do Polski.
Po powrocie do kraju został przyjęty do Wojska Polskiego i 1 marca 1946 wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 4 Pułku Saperów. Od 1 września 1946 do 31 lipca 1948 dowodził 5 pułkiem saperów w Szczecinie. Zasłużył się w akcji rozminowywania kraju. 31 lipca 1948, na wniosek szefa Wydziału Inżynieryjno-Saperskiego Dowództwa Okręgu Wojskowego Nr II, został zwolniony z wojska z powodu wrogiego stosunku do ZSRR. Zmarł 10 października 1959 w Warszawie-Piastowie. Pochowany na cmentarzu w Gołąbkach[20].
Ppłk. Perko objął z początku w czerwcu 1933 r. dowództwo 8 bsap w zastępstwie, a w grudniu 1936 r. został wyznaczony definitywnie na dowódce tego baonu. Trudna i najeżona przeszkodami była droga obrana przez ppłk Perko – lecz innej drogi nie było dla tego twardego i prostolinijnego żołnierza – sapera. Toteż zwalczać musiał nieustępliwie to wszystko, co przeciwko niemu stanęło, w szczególności zastarzałe nawyki „folwarczne”. W twardej pracy łamania przeszkód wykazał ppłk Perko niezłomny charakter i nieugiętą wolę, które pozwoliły mu osiągnąć bardzo dobre rezultaty. Odchodzącemu ppłk Perko dziękuję w Imieniu służby za wykazane wielkie żołnierskie zalety i za bardzo dobre wyniki dowodzenia 8 bsap i życzę Mu na nowym wyższym i odpowiedzialnym stanowisku żołnierskiego szczęścia i pewnego „saperskiego” powodzenia.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.