Skiron (syn Astrajosa)

Skiron (także Scirron, Skejron, Argestes, Olimpias; gr. Σκίρων Skírōn, Skeirōn, Ἀργέστης Argéstēs, łac. Sciron, Caurus, Corus ‘wiatr północno-zachodni’) – w mitologii greckiej bóg i uosobienie wiatru północno-zachodniego^{[uwaga 1][1][2][3]}.

Zobacz też: inne postacie o imieniu „Skiron”.

Skiron

Σκίρων

bóg wiatru północno-zachodniego
Inne imiona	Scirron, Skejron, Argestes, Olimpias
Występowanie	mitologia grecka
Atrybuty	skrzydła u ramion
Teren kultu	starożytna Grecja
Rodzina
Ojciec	Astrajos
Matka	Eos
Rodzeństwo	Apeliotes, Boreasz, Euros, Notos, Zefir, Kajkias, Lips, Fosforos (Hesperos)

Uosabiał wiatr wiejący z północnego zachodu, chłodny, suchy i silny, często niszczący uprawy rolne. Przypuszczalnie uchodził za syna tytana Astrajosa i tytanidy Eos oraz za brata Boreasza, Eurosa, Notosa, Zefira, Apeliotesa, Kajkiasa, Lipsa (personifikacji wiatrów), Fosforosa (Hesperosa; personifikacji planety Wenus)^{[uwaga 2]}, niektórych Gwiazd (personifikacji gwiazd)^{[uwaga 3][4]}.

W sztuce przedstawiany jest jako starszy brodaty mężczyzna z wielkimi skrzydłami u ramion, z naczyniem.

Wyobrażenie o bogu przejawia się w rzeźbie (fryz z I wieku p.n.e. z wizerunkami ośmiu skrzydlatych bogów wiatrów zdobiący Wieżę Wiatrów w Atenach)^{[uwaga 4][uwaga 5][5]}.

Zobacz też

• Akwilon
• Anemoi
• Auster
• Eol
• Eolia
• Eurus
• Fawoniusz
• róża wiatrów

Uwagi

1. Według Wieży Wiatrów w Atenach, która w starożytności służyła jako wiatrowskaz i zegar miejski. Na każdym boku budowli znajduje się relief z wyobrażeniem jednej z ośmiu greckich personifikacji wiatrów.
2. Autorzy hellenistyczni identyfikowali Hesperosa z gwiazdą Fosforos.
3. Z pominięciem gwiazd, w które zostali przemienieni niektórzy bohaterowie, stworzenia, istoty, artefakty np. Kastor i Polideukes (Polluks), Plejady, Hiady.
4. «Znaczek pocztowy z wizerunkiem Skirona». Skiron. hellenica.de. [dostęp 2010-12-02]. (niem.).
5. «Północno-zachodnia ściana Wieży Wiatrów ozdobiona wizerunkiem Skirona». Roman Agora and Tower of the Winds. stoa.org. [dostęp 2010-12-02]. (ang.).

Przypisy

1. Arystoteles: Meteorologika. O świecie, Księga druga, Rozdział VI, ss. 70–74: Róża wiatrów. pbi.edu.pl. [dostęp 2011-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-08)]. (pol.).
2. Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 794–795. ISBN 83-01-03529-3.
3. Jane E. Harrison, Margaret de G. Verrall, ss. 201–203: Mythology and Monuments of Ancient Athens Being a Translation of a Portion of the Attica of Pausanias. books.google.com. [dostęp 2011-04-12]. (ang.).
4. Aaron J. Atsma: Skiron (Anemoi). theoi.com. [dostęp 2010-12-02]. (ang.).
5. Starsi bogowie. W: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 188–189. ISBN 83-7391-077-8.

Bibliografia

• Sciron. mythindex.com. [dostęp 2010-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-03)]. (ang.).
• Henry George Liddell, Robert Scott: A Greek-English Lexicon: Σκίρων. perseus.tufts.edu. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
• Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Caurus. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-04]. (ang.).
• Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Ventus. perseus.tufts.edu. [dostęp 2011-04-12]. (ang.).
• Οι Αέρηδες. sundials.gr. [dostęp 2010-12-02]. (gr.).