Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Salvatore Mineo Jr. (ur. 10 stycznia 1939 w Bronksie, zm. 12 lutego 1976 w Hollywood) – amerykański aktor. Odtwórca roli Johna „Platona” Crawforda w melodramacie Buntownik bez powodu (1955), za którą w wieku 17 lat otrzymał nominację do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego. Laureat Złotego Globu za rolę drugoplanową Dova Landaua w dramacie historycznym Exodus (1960).
Sal Mineo (1973) | |
Imię i nazwisko |
Salvatore Mineo Jr. |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Lata aktywności |
1951–1976 |
Strona internetowa |
Urodził się w nowojorskim Bronksie jako syn Josephine (z domu Alvisi) i Salvatore „Sala” Mineo Seniora[1][2]. Pochodził z rodziny sycylijskich emigrantów; jego ojciec urodził się we Włoszech, a jego matka była pochodzenia włoskiego i urodziła się w Stanach Zjednoczonych[3]. Miał dwóch starszych braci – Victora (ur. 1936) i Michaela (ur. 1937) oraz młodszą siostrę Sarinę (ur. 1943). W wieku ośmiu lat został członkiem ulicznego gangu w Bronksie, a mając 10 lat został aresztowany za kradzież i w ramach resocjalizacji skierowany na kurs aktorski[4]. Uczęszczał do Quintano School for Young Professionals[5]. Ukończył nowojorską Christopher Columbus High School[6].
Matka Mineo już w młodym wieku zapisała go do szkoły tańca i aktorstwa. W 1951 po raz pierwszy wystąpił na scenie Broadwayu w sztuce Tennessee Williamsa Tatuowana róża[7][8] u boku Maureen Stapleton, Eli’ego Wallacha i Martina Balsama. Wystąpił w roli młodego księcia Chulalongkorna w broadwayowskim musicalu Król i ja z Yulem Brynnerem[9]. Po raz pierwszy trafił na mały ekran w roli Lesa w komediodramacie Hallmark Channel Wizja ojca Flanagana (The Vision of Father Flanagan, 1952). W wieku 16 lat zadebiutował kinową rolą początkującego gangstera Jerry’ego Florei w dramacie kryminalnym noir Prywatna wojna majora Bensona (Six Bridges to Cross, 1955) u boku Tony’ego Curtisa i zagrał postać kadeta pułkownika Sylvestra Dusika w komedii wojskowej Prywatna wojna majora Bensona (The Private War of Major Benson, 1955)[10] z Charltonem Hestonem. Przełomem okazała się kreacja wrażliwego nastolatka „Platona”, przyjaciela Jamesa Deana, w kultowym melodramacie Nicholasa Raya Buntownik bez powodu (1955), za którą otrzymał nominację do Oskara[11][12]. Jako ponury i niechętny do współpracy z rodziną i doradcami zawodowymi Dino Manetta, który został zwolniony ze szkoły poprawczej w serialu CBS Studio One (1956) zdobył nominację do Emmy[13]. Rola Dova Landaua w dramacie historycznym Ottona Premingera Exodus (1960) o ocalałych z Holokaustu Żydach, którzy po zakończeniu II wojny światowej starają się stworzyć własne państwo przyniosła mu Złoty Glob i drugą nominację do Oscara[13].
Na początku 1962 pozował nago podczas kilku sesji, a zdjęcia trafiły ostatecznie na wystawę Nowy Adam (1963) w Richard Feigen Gallery w Nowym Jorku i Chicago (1964)[14][15].
W 1969 w Coronet Theatre przy La Cienega Boulevard w Los Angeles w dramacie więziennym Fortuna i męskie oczy zagrał rolę Rocky’ego, więziennego tyrana, który gwałci naiwnego 17–letniego więźnia Smitty’ego (w tej roli Don Johnson)[16], a następnie zadebiutował na Off-Broadwayu jako reżyser tej sztuki[17]. W 1976 w San Francisco wystąpił w przedstawieniu komediowym P.S. Your Cat Is Dead w roli biseksualnego włamywacza, Mineo zyskało znaczny rozgłos dzięki wielu pozytywnym recenzjom; wraz ze sztuką przeniósł się do Los Angeles[18][19].
W 1972 w wywiadzie oficjalnie ujawnił swój biseksualizm[20][21].
12 lutego 1976, gdy wracał z próby przedstawienia w Hollywood, został napadnięty na ulicy i zamordowany w wieku 37 lat[22].
Rok | Nagroda | Kategoria | Film |
---|---|---|---|
1961 | Złoty Glob | Najlepszy aktor drugoplanowy[13] | Exodus (1960) |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.