Ryszard Schnepf
polski dyplomata Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Marian Schnepf (ur. 22 września 1951 w Warszawie[1]) – polski dyplomata, historyk, iberysta, wykładowca i urzędnik państwowy.
 Ryszard Schnepf (2014) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Ambasador RP w Urugwaju | |
| Okres |
od 1991 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Kostaryce | |
| Okres |
od 2001 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Sekretarz stanu w KPRM | |
| Okres |
od 2005 |
| Podsekretarz stanu w MSZ | |
| Okres |
od 2007 |
| Ambasador RP w Hiszpanii | |
| Okres |
od 2 grudnia 2008 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Stanach Zjednoczonych | |
| Okres |
od 22 września 2012 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Chargé d’affaires RP we Włoszech | |
| Okres |
od 26 sierpnia 2024 |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
   | |
Sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2005–2006), podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (2007–2008), ambasador RP w Urugwaju z akredytacją na Paragwaj (1991–1996), Kostaryce z akredytacją w innych krajach Ameryki Środkowej (2001–2005), Hiszpanii z akredytacją na Andorę (2008–2012), Stanach Zjednoczonych z akredytacją na Bahamy (2012–2016), chargé d’affaires we Włoszech z akredytacją na San Marino (od 2024).
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Wykształcenie i działalność naukowa
W 1974 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (jego praca magisterska dotyczyła działalności Ignacego Domeyki w Chile)[2], w 1979 obronił napisaną pod kierunkiem Tadeusza Łepkowskiego pracę doktorską z zakresu historii Ameryki Łacińskiej (genezy tamtejszych masowych partii politycznych) w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk. Od 1978 był związany z Katedrą Iberystyki UW, był m.in. zastępcą jej kierownika. Współzakładał tamtejszą komórkę NSZZ „Solidarność”[3][1]. W latach 1982–1983 pracował jako wykładowca historii Polski na Indiana University w Stanach Zjednoczonych[1]. Został też wykładowcą w Ośrodku Studiów Amerykańskich UW[2]. Pod pseudonimem Paweł Zamorski publikował w czasopismach drugoobiegowych[1].
Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu kultury latynoamerykańskiej i współczesnych problemów krajów iberoamerykańskich[4].
Działalność zawodowa
W 1988 pełnił funkcję redaktora prowadzącego w tygodniku „Echo Tygodnia” w Kanadzie. W latach 1991–1996 sprawował urząd ambasadora RP w Urugwaju (z akredytacją na Paragwaj), a następnie pełnił funkcję dyrektora Fundacji Shalom[5]. Od 1998 do 2000 był wicedyrektorem Departamentu Spraw Zagranicznych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Od 2000 do 2001 pełnił funkcję ministra pełnomocnego w ambasadzie RP w Madrycie, gdzie odpowiadał za sprawy Unii Europejskiej. W 2001 objął stanowisko ambasadora w Kostaryce[6] z jednoczesną akredytacją na Nikaraguę, Honduras, Salwador, Gwatemalę, Panamę i Belize[7][8].
W styczniu 2005 został pełnomocnikiem ministra spraw zagranicznych ds. obchodów 25-lecia NSZZ „Solidarność”[3]. 31 października tego samego roku został mianowany sekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Brał udział w negocjacjach dotyczących budżetu Unii Europejskiej na szczycie Rady Europejskiej w grudniu 2005. W maju 2006 podał się do dymisji, gdy bez uzgodnienia z premierem przedstawił własną koncepcję związaną z Gazociągiem Północnym[9]. Został zdymisjonowany 1 czerwca 2006. Jako powód rezygnacji ze stanowiska podał rozbieżności programowe w kwestii polityki bezpieczeństwa energetycznego kraju. Został następnie pełnomocnikiem ministra spraw zagranicznych ds. zagrożeń globalnych[3].
22 listopada 2007 powołano go na funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w rządzie Donalda Tuska[3]. 21 listopada 2008 został odwołany z tej funkcji w związku z jego nominacją (postanowieniem z 20 sierpnia)[10] na stanowisko ambasadora RP w Królestwie Hiszpanii (z akredytacją na Księstwo Andory), które objął 2 grudnia tego samego roku. Misję zakończył 20 września 2012[11]. 12 września 2012 mianowany na stanowisko ambasadora RP w Stanach Zjednoczonych[12] (a 24 grudnia 2012 otrzymał akredytację na tożsame stanowisko we Wspólnocie Bahamów)[13]. 31 lipca 2016 został odwołany z urzędu ambasadora i zakończył pracę w MSZ[14][15]. W 2018 wszedł w skład Rady Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[16]. W lutym 2024 powrócił do pracy w MSZ[17].
Został członkiem Konferencji Ambasadorów RP, powołanej w 2018 grupy byłych dyplomatów[18]. W sierpniu 2019 sygnował przygotowany przez tę grupę list, napisany w związku z planowaną wizytą Donalda Trumpa w Polsce, w którym Polskę określono jako kraj, „który nie jest praworządny”[19][20].
26 sierpnia 2024 objął kierownictwo Ambasady w Rzymie jako chargé d’affaires, akredytowany także na San Marino[21]. Jest doradcą marszałek Senatu Małgorzaty Kidawy-Błońskiej[22].
Życie prywatne
Syn pułkownika Maksymiliana Sznepfa (1920–2003)[23][24] i Alicji Schnepf z domu Szczepaniak (ur. 1930)[25].
W okresie studiów grał w profesjonalnym zespole muzycznym (występy m.in. w Hybrydach)[2].
Z pierwszego małżeństwa ma córkę Zuzannę Schnepf-Kołacz (m.in. byłą wicekonsul RP w Mediolanie)[26][27]. Jego drugą żoną została dziennikarka Dorota Wysocka-Schnepf[8][28] z którą ma dwoje dzieci: córkę Antonię[28] i syna Maxa[29].
Zna biegle angielski i hiszpański. Posługuje się także włoskim, portugalskim i rosyjskim[30][1][3].
Odznaczenia
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.