Loading AI tools
wachmistrz Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Romuald Rodziewicz ps. „Roman” (ur. 18 stycznia 1913 w Ławskim Brodzie, zm. 24 października 2014 w Huddersfield[1]) – hubalczyk, wachmistrz Wojska Polskiego[2].
![Thumb](#/media/Plik:15_-_Birch_cross_and_a_plaque_commemorating_Romuald_Rodziewicz_ps._"Roman"_in_Anielin_(gmina_Poświętne)_-_03.jpg) | |
 kapitan | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 stycznia 1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 października 2014 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
110 Rezerwowy Pułk Ułanów |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa |
| Późniejsza praca |
hutnik, górnik, tokarz |
| Odznaczenia | |
     | |
Pierwsze lata życia spędził w Mandżurii (ojciec zesłany na Sybir).
Uczestnik Kampanii wrześniowej jako podoficer 102 Rezerwowego Pułku Ułanów, wchodzącego w skład Grupy „Wołkowysk” pod dowództwem generała Przeździeckiego. 23 września 1939 dołączył do 110 Rezerwowego Pułku Ułanów pod dowództwem słynnego zagończyka podpułkownika Jerzego Dąbrowskiego, z którym przeszedł cały szlak bojowy, aż do marszu na Warszawę. Po upadku Warszawy, wraz z 60-osobowym oddziałem, jako ochotnik wstąpił do Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego pod dowództwem majora Henryka Dobrzańskiego „Hubala”. W oddziale tym brał udział we wszystkich bitwach stoczonych na Mazowszu i Kielecczyźnie. 2 października 1939 uczestniczył w zwycięskiej potyczce z Niemcami pod Wolą Chodkowską. W grudniu 1939 został mianowany do stopnia plutonowego, a po starciu pod Huciskiem, 30 marca 1940, awansował na stopień wachmistrza kawalerii.
Po śmierci mjr „Hubala” i rozproszeniu oddziału był w Miechowskiem instruktorem szkolenia w organizacji Związku Walki Zbrojnej[2]. Od marca 1941 był w wywiadzie wojskowym w Ośrodku Północ I w Wilnie. W rejonie Wołożyn – Mołodeczno był kierownikiem placówki, a w połowie 1942 przeniósł się do Armii Krajowej, która działała w tamtym rejonie[2]. W sierpniu 1943, został aresztowany przez Niemców. Przebywał trzy miesiące w więzieniu w Mołodecznie, a następnie przewieziony do Oświęcimia, gdzie spotkał kolegów z oddziału: Józefa Drabika, Antoniego Piotrowskiego oraz por. „Czarnego” z koneckiego obwodu ZWZ[2]. Przeniesiony do Buchenwaldu na początku października, a następnie do Nadrenii, gdzie naprawiał tory kolejowe[2]. Przewieziony do Innsbrucku w Austrii wiosną 1945, gdzie 3 maja odzyskał wolność[3]. Po pięciu tygodniach odkarmiania w szpitalu udał się do Włoch, gdzie wstąpił do 2 korpusu[3]. Romuald Rodziewicz wystąpił z armii w 1947 i osiedlił się w Anglii[3].
1 lipca 2008 za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński nadał mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[4].
Bohater beletrystycznej opowieści historycznej Aleksandry Ziółkowskiej-Boehm „Z miejsca na miejsce. W cieniu legendy Hubala” (3 wydania, Kraków WL 1983, Warszawa 1986, 1997; 4 wydanie [W:] „Lepszy dzień nie przyszedł już”, Iskry, Warszawa 2012)[5]. Jeden z bohaterów książki Melchiora Wańkowicza „Hubalczycy” (wiele wydań, 1 wyd. pt. „Wrzesień żagwiący”). Rodziewicz w 1945 roku we Włoszech opowiedział Wańkowiczowi dzieje oddziału Hubala i na podstawie jego opowieści powstała książka.
W ostatnich latach życia mieszkał w Domu Opieki „Jasna Góra” w Huddersfield.
Zmarł 24 października 2014 o godz. 4:20 nad ranem w Huddersfield, w hrabstwie West Yorkshire (Wielka Brytania)[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
