Romuald Gutt

Romuald Gutt
Data i miejsce urodzenia	6 lutego 1888 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	3 września 1974 ; Warszawa
Narodowość	polska
Alma mater	Wyższej Szkoły Technicznej w Winterthur
Uczelnia	Politechnika Warszawska, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
	Praca
Budynki	Cmentarz Powstańców Warszawy, Gmach GUS w Warszawie
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Romuald Gutt (ur. 6 lutego 1888 w Warszawie, zm. 3 września 1974 tamże) – polski architekt, przedstawiciel modernizmu, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Politechniki Warszawskiej.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Zamknij

Urodził się w rodzinie Stanisława (1868–ok.1907), działacza polskiego ruchu robotniczego, i Natalii z Maruszewskich (1865–1919). Miał dwie siostry Jadwigę po mężu Benoit (ur. 1889), matkę aktora Ludwika Benoit i Kamillę oraz brata Eryka Bolesława (1892–1892)^[1]. Kształcił się w Szwajcarii – na początku XX w. uczył się w Szkole Sztuk Pięknych w Zurychu i studiował w Szkole Technicznej w Winterthur, gdzie w 1908 r. obronił dyplom^[2]^[3].

W 1909 r. wrócił do kraju. Zadebiutował pawilonem polskim na wystawie w Rzymie w 1910 r. Do lat 20. XX wieku pozostawał pod wpływem „stylu dworkowego”. Do głównych prac okresu międzywojennego należą domy jednorodzinne, szkoły, obiekty użyteczności publicznej, a także cmentarze wojenne z okresu I wojny światowej. W tym okresie w jego twórczości przejawia się wpływ stylu modernistycznego. Charakterystyczne dla tamtego okresu jest użycie elementów odsłoniętych cegieł (chętnie wykorzystywał zwłaszcza szarą cegłę cementową) i form konstrukcyjnych budynków. Uważał, że naczelną zasadą w architekturze jest funkcjonalność i użyteczność.

Przed wybuchem II wojny światowej zajmował się przebudową domu i parku marszałka Józefa Piłsudskiego w Zułowie na Wileńszczyźnie oraz kopcem Piłsudskiego w Krakowie. Nadbudował także drugie piętro pałacu w Nieborowie.

Podczas okupacji niemieckiej pracował w podziemnych pracowniach architektonicznych i urbanistycznych^[3].

Po wojnie uczestniczył w reaktywacji Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, został także pierwszym jego powojennym dziekanem^[3]. Wykładał na Politechnice Warszawskiej oraz Wydziale Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1947 r. został członkiem Naczelnej Rady Odbudowy Warszawy^[4].

W 1952 r. został członkiem tytularnym, a w 1971 r. członkiem rzeczywistym PAN^[5].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 6-4-5)^[6].

Był mężem Marii Henryki z Kurnatowskich, z którą miał pięcioro dzieci: Marię (1918–1943), Marka (1921–1922), Anielę (ur. 1923), Jana Wacława (1925–1943) oraz Michała Marię Józefa (1928–2004)^[1], który był także architektem^[7].

1919–1926: Zespół państwowych Szkół Żeńskich, ul. Górnośląska 31 w Warszawie^[7]
1921–1925: Kolonie domów jednorodzinnych na Żoliborzu Oficerskim (rejon ulicy Czarnieckiego oraz plac Słoneczny w Warszawie)^[8]
1922–1925: Domy wzniesione przy pl. Henkla będącego częścią Żoliborza Urzędniczego^[9]
1923–1925: Hotel Oficerski przy placu Inwalidów 10 w Warszawie^[10]
1925–1926: Willa własna, ul. J. Hoene-Wrońskiego 5 w Warszawie^[7]
1926: Biurowiec i laboratoria Polskiej Spółki Wytwórni Wytworów Chemicznych Roche przy ul. Rakowieckiej 19 w Warszawie^[11]
1927–1928: Warszawska Szkoła Pielęgniarstwa, ul. Koszykowa 78 w Warszawie, ob. Centralna Wojskowa Przychodnia Lekarska „Cepelek”
1928: Siedziba centrali Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych, ul. Czerniakowska 231 w Warszawie (z Józefem Jankowskim), obecnie Szpital im. W. Orłowskiego
1928–1933: Budynek Szkoły Nauk Politycznych, ul. Wawelska 56 w Warszawie (obecnie siedziba Krajowej Szkoły Administracji Publicznej), wzniesiony w dwóch etapach^[12]
1930: Pływalnia solankowa w Ciechocinku (realizacja w 1932; z Aleksandrem Szniolisem)^[13]
1930–1932: Budynek szkoły żeńskiej Wandy Szachtmajerowej przy ul. Białobrzeskiej 44 w Warszawie^[14]
1930–1935: Bank Inwestycyjny w Toruniu
1931: Dom Oficerski Funduszu Kwaterunku Wojskowego, ul. Koszykowa 79a/al. Niepodległości 245 w Warszawie
1933–1934: Willa Jurkiewicza przy ul. Kieleckiej 33a w Warszawie^[15]
1934: Poczta w Ciechocinku. Przykład awangardy w modernizmie lat 30. W latach 90. budynek został oszpecony skuciem oryginalnego klinkieru z jednej ze ścian i usunięciem zegara ze stali nierdzewnej z fasady.
1936: Budynek poczty w Kazimierzu Dolnym^[16]
1936–1937: Dom Instytutu Społecznego przy al. Niepodległości 161^[17]
1946: Cmentarz Powstańców Warszawy (z Aliną Scholtz)^[18]
1946: Projekt architektoniczny cmentarza-pomnika w Palmirach pod Warszawą (z Ewą Śliwińską)^[7]
1948–1951: Gmach Głównego Urzędu Statystycznego przy ul. Wawelskiej 1/3 (obecnie al. Niepodległości 208, konstrukcja Zbigniew Wasiutyński)^[19]
1951: Projekt teatru Domu Wojska Polskiego, plac Żelaznej Bramy (razem z Haliną Skibniewską), niezrealizowany^[20]
1953: Projekt odbudowy Sal Redutowych Teatru Narodowego (razem z Haliną Skibniewską)
1956–1959: Współautor zespołu budynków Ambasady Chin, ul. Bonifraterska 1 w Warszawie (z Tadeuszem Zielińskim, Aleksandrem Kobzdejem, Michałem Glinką, Michałem Guttem)^[21]
1960: Dom Nauczycielskiej Spółdzielni Mieszkaniowej przy ul. Matejki 4 w Warszawie
1963: Upamiętnienie więzienia Pawiak w Warszawie (z zespołem)^[21]

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1964)^[7]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (14 stycznia 1955)^[22]
Złota Odznaka SARP (1955)^[7]

Nagroda Państwowa I stopnia za całość działalności architektonicznej i pedagogicznej (1955)^[23]^[7]
Złota Odznaka SARP (1955)^[7]
członkostwo honorowe Towarzystwa Urbanistów Polskich (1963)^[24]
Honorowa Nagroda SARP (1966, pierwszy laureat)^[7]

[1]
Maciej AdamM.A. Markowski Maciej AdamM.A., Romuald Gutt rodzinnie » KIM ONI BYLI [online], KIM ONI BYLI, 10 września 2023 [dostęp 2024-07-11] (pol.).
[2]
StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 240.
[3]
Romuald Gutt culture.pl [dostęp 2024-07-11].
[4]
M.P. z 1947 r. nr 136, poz. 845.
[5]
Gutt, Romuald, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-10-12].
[6]
Cmentarz Stare Powązki: ROMUALD GUTT, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-07-11].
[7]
In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Romuald Gutt [online], archimemory.pl [dostęp 2022-10-05].
[8]
JoannaJ. Postrzednik JoannaJ., Żoliborz Oficerski. Wille w stylu dworkowym, dom Andrzeja Wajdy i tajna radiostacja. Urocze miejsce, idealne na historyczny spacer [online], Warszawa Nasze Miasto, 7 sierpnia 2022 [dostęp 2022-10-05] (pol.).
[9]
Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 66. OCLC 831027217.
[10]
Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 134. ISBN 83-60350-00-0.
[11]
Joanna Koszewska, Grzegorz Mika: MOK. Ilustrowany atlas architektury północnego Mokotowa. Warszawa: Centrum Architektury, 2015, s. 54. ISBN 978-83-937716-9-1.
[12]
Błażej Pindor: Warszawa Gutta. Warszawa: Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2018, s. 158. ISBN 978-83-946849-7-6.
[13]
Błażej Pindor: Warszawa Gutta. Warszawa: Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2018, s. 162. ISBN 978-83-946849-7-6.
[14]
Błażej Pindor: Warszawa Gutta. Warszawa: Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2018, s. 108. ISBN 978-83-946849-7-6.
[15]
Joanna Koszewska, Grzegorz Mika: MOK. Ilustrowany atlas architektury północnego Mokotowa. Warszawa: Centrum Architektury, 2015, s. 28. ISBN 978-83-937716-9-1.
[16]
Kazimierz Dolny - Leopold Pisz – zapomniany bohater zapomnianej historii. Atrakcje turystyczne Kazimierza Dolnego. Ciekawe miejsca Kazimierza Dolnego [online], www.polskaniezwykla.pl [dostęp 2022-10-05].
[17]
Joanna Koszewska, Grzegorz Mika: MOK. Ilustrowany atlas architektury północnego Mokotowa. Warszawa: Centrum Architektury, 2015, s. 23. ISBN 978-83-937716-9-1.
[18]
Cmentarz Powstańców Warszawy - największa stołeczna nekropolia wojenna [online], dzieje.pl [dostęp 2022-10-05] (pol.).
[19]
Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 36. ISBN 83-60350-00-0.
[20]
Bohdan Garliński: Architektura Polska 1950–1951, Państwowe Wydawnictwa Techniczne Warszawa 1953.
[21]
Błażej Pindor: Warszawa Gutta. Warszawa: Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2018, s. 174. ISBN 978-83-946849-7-6.
[22]
M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 - Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 - na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.
[23]
Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 7, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-11].
[24]
90 lat. Towarzystwo Urbanistów Polskich. Wydawnictwo jubileuszowe. Warszawa: TUP, 2013.

Obiekty zaprojektowane przez Romualda Gutta na stronie warszawa1939.pl. warszawa1939.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

[:1-1] [1]
Maciej AdamM.A. Markowski Maciej AdamM.A., Romuald Gutt rodzinnie » KIM ONI BYLI [online], KIM ONI BYLI, 10 września 2023 [dostęp 2024-07-11] (pol.).

[kto240-2] [2]
StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 240.

[:2-3] [3]
Romuald Gutt culture.pl [dostęp 2024-07-11].

[4] [4]
M.P. z 1947 r. nr 136, poz. 845.

[PAN-5] [5]
Gutt, Romuald, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-10-12].

[6] [6]
Cmentarz Stare Powązki: ROMUALD GUTT, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-07-11].

[:0-7] [7]
In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Romuald Gutt [online], archimemory.pl [dostęp 2022-10-05].

[8] [8]
JoannaJ. Postrzednik JoannaJ., Żoliborz Oficerski. Wille w stylu dworkowym, dom Andrzeja Wajdy i tajna radiostacja. Urocze miejsce, idealne na historyczny spacer [online], Warszawa Nasze Miasto, 7 sierpnia 2022 [dostęp 2022-10-05] (pol.).

[atlas-9] [9]
Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 66. OCLC 831027217.

[10] [10]
Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 134. ISBN 83-60350-00-0.

[11] [11]
Joanna Koszewska, Grzegorz Mika: MOK. Ilustrowany atlas architektury północnego Mokotowa. Warszawa: Centrum Architektury, 2015, s. 54. ISBN 978-83-937716-9-1.

[12] [12]
Błażej Pindor: Warszawa Gutta. Warszawa: Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2018, s. 158. ISBN 978-83-946849-7-6.

[13] [13]
Błażej Pindor: Warszawa Gutta. Warszawa: Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2018, s. 162. ISBN 978-83-946849-7-6.

[14] [14]
Błażej Pindor: Warszawa Gutta. Warszawa: Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2018, s. 108. ISBN 978-83-946849-7-6.

[15] [15]
Joanna Koszewska, Grzegorz Mika: MOK. Ilustrowany atlas architektury północnego Mokotowa. Warszawa: Centrum Architektury, 2015, s. 28. ISBN 978-83-937716-9-1.

[16] [16]
Kazimierz Dolny - Leopold Pisz – zapomniany bohater zapomnianej historii. Atrakcje turystyczne Kazimierza Dolnego. Ciekawe miejsca Kazimierza Dolnego [online], www.polskaniezwykla.pl [dostęp 2022-10-05].

[17] [17]
Joanna Koszewska, Grzegorz Mika: MOK. Ilustrowany atlas architektury północnego Mokotowa. Warszawa: Centrum Architektury, 2015, s. 23. ISBN 978-83-937716-9-1.

[18] [18]
Cmentarz Powstańców Warszawy - największa stołeczna nekropolia wojenna [online], dzieje.pl [dostęp 2022-10-05] (pol.).

[19] [19]
Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 36. ISBN 83-60350-00-0.

[20] [20]
Bohdan Garliński: Architektura Polska 1950–1951, Państwowe Wydawnictwa Techniczne Warszawa 1953.

[Pindor174-21] [21]
Błażej Pindor: Warszawa Gutta. Warszawa: Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2018, s. 174. ISBN 978-83-946849-7-6.

[22] [22]
M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 - Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 - na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.

[23] [23]
Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 7, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-11].

[24] [24]
90 lat. Towarzystwo Urbanistów Polskich. Wydawnictwo jubileuszowe. Warszawa: TUP, 2013.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

Wikiwand in your browser!

Romuald Gutt

Wikiwand in your browser!

Życiorys

Ważniejsze prace

Ordery i odznaczenia

Nagrody i wyróżnienia

Przypisy

Linki zewnętrzne