Rekowo (powiat stargardzki)

Rekowo (niem. Reckow) – wieś okolnica w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Kobylanka.

Rekowo

wieś
Rekowo (centralny majdan)
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	stargardzki
Gmina	Kobylanka
Liczba ludności (2015)	77
Strefa numeracyjna	91
Kod pocztowy	73-108[1]
Tablice rejestracyjne	ZST
SIMC	0777674
Położenie na mapie gminy Kobylanka Rekowo
Położenie na mapie Polski Rekowo
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Rekowo
Położenie na mapie powiatu stargardzkiego Rekowo
53°19′20″N 14°49′21″E[2]

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.

Geografia

Wieś jest położona przy gminnej drodze łączącej Rekowo z przebiegającą 2 km na wschód drogą wojewódzką nr 120. Rekowo leży 4 km na południowy zachód od Kobylanki (siedziby gminy) i 15 km na zachód od Stargardu (siedziby powiatu). Najmniejsza i najstarsza wieś (nie licząc przysiółków i kolonii) w gminie Kobylanka.

Nazwa

Nazwa jest wzmiankowana po raz pierwszy w 1173 w formie Rekow^[3]. Ma pochodzenie słowiańskie. Co do jej charakteru wysunięto następujące hipotezy etymologiczne:

• nazwa dzierżawcza wyprowadzona od nazwy osobowej Rek przy pomocy formantu -owo,
• nazwa topograficzna wyprowadzona od pomorskiej nazwy pospolitej *rek „rak” przy pomocy formantu -owo^[4].

Nazwa niemiecka jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej^[4].

Historia

Wieś została około 1173 - 1176 roku przekazana przez Warcisława Świętoborzyca kasztelana szczecińskiego opactwu cystersów w Kołbaczu. Rekowo było jedną z sześciu wsi, które weszły w skład pierwszego uposażenia klasztoru. W pobliżu Rekowa kołbaccy cystersi założyli własne gospodarstwo, które jest wymieniane w zapisach z 1345 i 1355 roku. W inwentaryzacji przeprowadzonej po sekularyzacji dóbr cystersów z Kołbacza w 1541 roku, do domeny książęcej przeszła "wieś z 10 łanami oraz mały folwark".

Do roku 1950 istniał we wsi kościół ryglowy z II połowy XVIII wieku^[5]. Zachował się natomiast mur kamienny, który niegdyś otaczał kościół i znajdujący się przy nim cmentarz. Kilka przedwojennych domów w Rekowie posiada ozdobne elewacje.

Węzeł znakowanych szlaków turystycznych:

• Szlak Rekowski
• Szlak im. Bolesława Czwójdzińskiego

• 
  Ozdobne elewacje domów
• 
  Ozdobne elewacje domów
• 
  Centralny majdan, na którym niegdyś wznosił się kościół

Zobacz też

• Rekowo
• Rekowo Lęborskie

Przypisy

1. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1091 [zarchiwizowane 2022-10-26].
2. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 115224
3. BożenaB. Stramek BożenaB., Toponimia powiatu stargardzkiego, Pruszcz Gdański: Jasne, s. 81, ISBN 978-83-61508-30-4.
4. BożenaB. Stramek BożenaB., Toponimia powiatu stargardzkiego, Pruszcz Gdański: Jasne, s. 83, ISBN 978-83-61508-30-4.
5. Gmina Kobylanka, Opis wsi Rekowo. [dostęp 2009-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-13)].