Loading AI tools
Receptor dopaminy D1, znany również jako DRD1. Należy do rodziny receptorów typu D1, w której skład jeszcze wchodzi receptor D5. Jest to białko, które u ludzi jest kodowane przez gen DRD1[1][2][3][4].
Receptory D1 są najliczniejszym rodzajem receptora dopaminy w ośrodkowym układzie nerwowym.
Hybrydyzacja typu Northern (Northern blot) i in situ (ISH) pokazują, że ekspresja mRNA DRD1 jest najwyższa w prążkowiu grzbietowym (jądro ogoniaste i skorupa) i prążkowiu brzusznym (jądro półleżące i guzek węchowy).
Niższe poziomy występują w okolicy podstawno-bocznego ciała migdałowatego, korze mózgowej, przegrodzie, wzgórzu i podwzgórzu[5].
Receptory D1 regulują pamięć, uczenie się i wzrost neuronów, są również wykorzystywane w układzie nagrody, aktywności lokomotorycznej oraz modulując zdarzenia, w których pośredniczy receptor dopaminergiczny D2[4][6].
Odgrywają rolę w uzależnieniu, ułatwiając zmiany ekspresji genów, które zachodzą w jądrze półleżącym podczas uzależnienia.
Są one sprzężone z Gs/a i mogą stymulować neurony poprzez pośrednią aktywację cyklicznej kinazy białkowej zależnej od AMP.
Gen DRD1 ulega ekspresji głównie w skorupie ogoniastej u ludzi, natomiast u myszy w skorupie ogoniastej, jądrze półleżącym i guzku węchowym. Wzory ekspresji genów z Atlasów Mózgu Allena u myszy i człowieka można znaleźć tutaj.
Istnieje wiele ligandów selektywnych dla receptorów D1. Do chwili obecnej większość znanych ligandów jest oparta na dihydreksydynie lub prototypowym częściowym agoniście benzazepiny SKF-38393 (jedna pochodna jest prototypowym antagonistą SCH-23390)[7].
Receptor D1 wykazuje wysoki stopień homologii strukturalnej z innym receptorem dopaminy D5, oba tworzą wiązania z podobnymi substancjami[8].
W wyniku tego, żaden z obecnie znanych ortosterycznych ligandów nie jest selektywny wobec receptora D1 w stosunku do receptora D5. Benzazepiny generalnie są bardziej selektywne w stosunku do receptorów D1 i D5 niż do receptorów z rodziny D2[7].
Kilka agonistów receptora D1 jest w użyciu klinicznym. Należą do nich apomorfina, pergolid, rotygotyna i terguryd. Każdy z tych leków jest preferencyjnie agonistą receptora D2. Fenoldopamem jest selektywnym częściowym agonistą receptora D1, który nie przechodzi przez barierę krew-mózg i jest stosowany dożylnie w leczeniu nadciśnienia. Dihydrexidine i adrogolide (ABT-431) (Prolek A-86929 o ulepszonej biodostępności) są jedynymi selektywnymi agonistami receptora D1, które były badane klinicznie u ludzi. Selektywni agoniści receptora D1 dają znaczące efekty w leczeniu parkinsonizmu u ludzi i w modelu choroby Parkinsona u naczelnych, oraz dają poprawę funkcji poznawczych w wielu modelach przedklinicznych i kilku badaniach klinicznych. Najbardziej ograniczającą dawkę cechą jest głębokie niedociśnienie, ale rozwój kliniczny był w dużej mierze utrudniony przez brak biodostępności po podaniu doustnym i krótki czas działania[9][10][11]. W 2017 roku, Pfizer ogłosił publicznie, że trwają prace nad nie-katecholowym selektywnym agoniście receptora D1.
Wiele z typowych i atypowych leków przeciwpsychotycznych to antagoniści receptora D2 które dodatkowo są antagonistami receptora D1.
Żadne inne leki antagonizujące receptor D1 nie zostały zatwierdzone do użytku klinicznego.
Ekopipam to selektywny antagonista receptorów z rodziny D1, który był używany w trakcie badań klinicznych na ludziach w leczeniu różnych chorób, takich jak schizofrenia, nadużywanie kokainy, otyłość, uzależnienie od hazardu i zespół Tourette’a, będąc skutecznym lekiem w niektórych z tych zaburzeń. Jednak w badaniach klinicznych lek wywoływał łagodną do umiarkowanej, odwracalną depresję i stan lękowy, oraz nie został jeszcze dopracowany pod kątem jakichkolwiek wskazań.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
