Radomka (dopływ Wisły)

Radomka ( dawniej Radomierza, Radomierz^[2], Radomia^[3]) – rzeka, lewobrzeżny dopływ Wisły^[4] o długości 115,989 km^[5] i powierzchni dorzecza ponad 2000 km².

Ten artykuł dotyczy dopływu Wisły. Zobacz też: inne znaczenia nazwy Radomka.

Radomka

Radomka w Ryczywole
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Lokalizacja	woj. mazowieckie
Rzeka
Długość	115,989 km
Powierzchnia zlewni	2000 km²
Źródło
Miejsce	okolice Przysuchy, Garb Gielniowski na Wyżynie Kieleckiej
Wysokość	310 m n.p.m.
Współrzędne	51°20′41″N 20°34′56″E
Ujście
Recypient	Wisła
Miejsce	Kłoda
Wysokość	ok. 101 m n.p.m.[1]
Współrzędne	51°42′33″N 21°26′06″E
Położenie na mapie województwa mazowieckiego źródło ujście
Położenie na mapie Polski źródło ujście

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Radomka (dopływ Wisły)

Rzeka wypływa z Lasów Koneckich ok. 4 km na południe od Przysuchy na wysokości ok. 310 m n.p.m. Przepływa przez miejscowości: Przysucha, Wieniawa, Mniszek, Przytyk, Jedlińsk, Jastrzębia, Brzóza, Głowaczów, Ryczywół, po czym uchodzi do Wisły.

Dopływami Radomki, w kolejności od źródeł do ujścia, są: Szabasówka, Wiązownica, Dobrzyca, Ślepotka, Bosak, Tymianka, Mleczna, Jastrzębianka, Łukawka, Leniwka i Kosionek.

Na Radomce tuż po przyjęciu głównych dopływów (prawych) Szabasówki i Jabłonicy postawiono zaporę betonowo-ziemną, która utworzyła zbiornik w Domaniowie.

Historia

Rzeka o pewnym znaczeniu gospodarczym już w średniowieczu, w XVII wieku, a następnie po pracach wykonanych w latach 1823–1824 w części spławna – od Gorynia, znana w dokumentach źródłowych od XIII wieku. W 1256 r. Bolesław, książę krakowski i sandomierski, nadaje klasztorowi miechowskiemu prawo polowania na bobry we wsi klasztornej Swirczewice (Świerże?) przy ujściu Radomki do Wisły (Kodeks Małopolski 104)^[2].

Zobacz też

• Rzeki w Polsce
• Rezerwat przyrody Puszcza u źródeł Radomki
• Radomka (dopływ Warty)