Prądnik Czerwony (gmina)

Prądnik Czerwony – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934–1941^[2][3] w woj. krakowskim (dzisiejsze woj. małopolskie). Siedzibą władz gminy był Prądnik Czerwony (obecnie część dzielnicy Prądnik Czerwony w Krakowie).

Prądnik Czerwony

gmina wiejska
1934–1941[1][2]
Kaplica w Prądniku Czerwonym
Państwo	Polska
Województwo	1934–39: woj. krakowskie 1939–41: dystrykt krakowski
Powiat	krakowski
Data powstania	1 sierpnia 1934
Data likwidacji	1 czerwca 1941
Siedziba	Prądnik Czerwony
brak współrzędnych

Gmina zbiorowa Prądnik Czerwony została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie krakowskim w woj. krakowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich Batowice, Boleń, Bosutów, Dziekanowice, Prądnik Czerwony, Raciborowice, Rakowice, Węgrzce i Zastów^[4]. Późnej utworzono jeszcze gromadę Olsza.

1 czerwca 1941, podczas okupacji hitlerowskiej, gmina została zniesiona, wchodząc w skład gminy Węgrzce (Batowice, Bosutów, Dziekanowice, Raciborowice, Węgrzce i Zastów)^[5][6] oraz miasta Krakowa (Prądnik Czerwony, Olsza i Rakowice^[7]); włączenie gromad do Krakowa administracja polska zatwierdziła dopiero 18 stycznia 1948, z mocą obowiązującą wstecz od 18 stycznia 1945^[8][9].

Przypisy

1. W czasie II wojny światowej poza administracją polską.
2. od 1 sierpnia 1934 do 1941
3. Podział administracyjny Rzeczypospolitej Polskiej: Praca zespołowa pod redakcją prof. Stanisława Srokowskiego. Warszawa: Biblioteka Samorządowca Nr 77, 1948. Brak numerów stron w książce
4. Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 535
5. Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
6. Brak informacji dokąd trafiła gromada Boleń
7. Verordnungsblatt für das Generalgouvernement = Dziennik Rozporządzeń dla Generalnego Gubernatorstwa. 1941, Nr 51 (20 Juni), str. 322
8. Dz.U. z 1948 r. nr 53, poz. 418
9. Rozporządzenie z 1948 podaje nazwę gminy docelowej jako Prądnik Czerwony, mimo że ze względu na moc obowiązującą od stycznia 1945 nic z tej gminy w 1948 roku już nie pozostało; unieważniając w ten sposób cały manewr władz hitlerowskich