Philippe Coutinho
brazylijski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Philippe Coutinho Correia (wym. [fi.ˈli.pi ko.ˈt͡ʃĩ.ɲʊ]; ur. 12 czerwca 1992 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji pomocnika, reprezentant Brazylii.
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Philippe Coutinho Correia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 czerwca 1992 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
172 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub |
CR Vasco da Gama (wypożyczony z Aston Villi) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer w klubie |
11 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna[b] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Młodość i kariera juniorska
Coutinho wychowywał się w dzielnicy Rocha w północnej części Rio de Janeiro, w pobliżu faweli Mangueira[1]. Przygodę z piłką rozpoczynał od futsalu i pobliskiego betonowego boiska[1]. W czerwcu 1998 roku za namową babci kolegi[1] sześcioletni Philippe został zapisany do szkółki Clube dos Sargentos[2]. Już w marcu 1999 roku Coutinho został zgłoszony przez klub Mangueira do federacji futsalowej Rio de Janeiro i jako najmłodszy zawodnik drużyny pomógł swojemu zespołowi w zdobyciu mistrzostwa stanu w kategorii Fraldinha (7–9 lat)[2]. W tym samym roku został zauważony przez skautów CR Vasco da Gama i dołączył do szkółki tej drużyny[2].
W 2000 roku, już jako zawodnik Vasco raz jeszcze sięgnął po futsalowe mistrzostwo stanu w kategorii U-9[2]. Po sukcesach w hali młody zawodnik szybko przeniósł się na murawę, zdobywając stanowe tytuły w kolejnych kategoriach wiekowych (U-12 w 2004, U-13 w 2005 i U-14 w 2006 roku)[2]. Grając dotąd jako wysunięty napastnik, w 2008 roku został wycofany na pozycję ofensywnego pomocnika[2]. Wówczas też wraz z drużyną U-17 sięgnął po puchar Brazylii[2][3].
Kariera klubowa
Podsumowanie
Perspektywa
W lipcu 2008 mimo silnego zainteresowania ze strony Realu Madryt[4][5] zawodnik podpisał wstępną umowę z Interem Mediolan. Włoski klub zapłacił za wówczas 16-latka 3,8 mln euro[6][7]. Pomocnik pozostał jednak w swym dotychczasowym klubie aż do czasu osiągnięcia wieku 18 lat[7], a wraz z przybyciem trenera Renato Gaúcho we wrześniu 2009 roku został włączony do składu pierwszej drużyny[2]. Od tego czasu rozegrał przeszło czterdzieści spotkań w pierwszej drużynie, sięgając m.in. po tytuł mistrzowski w Série B[8]. Po tym jak Coutinho został wybrany do najlepszej jedenastki Campeonato Carioca[9], latem 2010 przedstawiciele Vasco bezskutecznie negocjowali z Interem przedłużenie jego pobytu w Brazylii na zasadzie wypożyczenia[10].
Inter Mediolan
_(cropped).jpg)
19 lipca 2010, nieco ponad miesiąc po swoich osiemnastych urodzinach został zaprezentowany jako zawodnik Interu[11]. Rafael Benítez, ówczesny trener włoskiej drużyny w dniu prezentacji powiedział, że „Coutinho może zostać przyszłością Interu”. Brazylijczyk początkowo występował w Interze z numerem 29[12], zaś od sezonu 2012/2013 – z numerem 7.
W ekipie z Mediolanu zadebiutował 27 sierpnia 2010 w przegranym 0:2 meczu z Atlético Madryt w finale Superpucharu Europy[5][13]. Wszedł w tym meczu z ławki, zastępując w 79. minucie Wesley Sneijdera. W Serie A zadebiutował trzy dni później w meczu z Bologną (0:0), kiedy to w 60. minucie zmienił Macedończyka Gorana Pandewa[14][15]. W pamiętnym październikowym meczu Ligi Mistrzów, w którym Inter pokonał Tottenham 4:3, asystował przy bramce Samuela Eto’o[16]. Na początku maja 2011 Coutinho strzałem z rzutu wolnego w meczu z Fiorentiną zdobył swoją pierwszą bramkę dla Interu[17][15]. Niemniej z uwagi na kontuzje i silną konkurencję, Coutinho otrzymywał ograniczone szanse gry. Ponadto młody zawodnik z uwagi na brak doświadczenia słabiej radził sobie w meczach o dużą stawkę[5].
Espanyol (wypożyczenie)
30 stycznia 2012 Coutinho dołączył do RCD Espanyol na zasadzie wypożyczenia do końca sezonu[18]. Występował z numerem 23, nawiązując w ten sposób do koszykarza Michaela Jordana[19]. Coutinho w barwach Espanyolu zadebiutował w wyjazdowym, zremisowanym 3:3 meczu z Athletic Bilbao[20]. Pierwsze gole dla katalończyków zdobył w wygranym 5:1 meczu z Rayo Vallecano 11 marca 2012, dwukrotnie pokonując bramkarza rywali[21]. Coutinho podtrzymał dobrą formę i w trzech następnych spotkaniach zdobył dwa gole z Racingiem Santander i Málagą po strzałach z rzutów wolnych[5][22].
Liverpool
.jpg)
.jpg)
30 stycznia 2013 Liverpool potwierdził wart 8,5 miliona funtów transfer Coutinho[23][24]. Zainteresowanie Brazylijczykiem wyrażał również Southampton, którego trenerem był Mauricio Pochettino – obaj spotkali się wcześniej w Espanyolu, gdzie Coutinho grał na wypożyczeniu z Interu[23][24]. Po dołączeniu do Liverpoolu Coutinho został przywitany przez rodaka Lucasa Leiva, który obiecał pomóc mu w adaptacji w Anglii[25]. Coutinho natomiast zapowiedział, że chce być ważnym zawodnikiem drużyny przez wiele lat[26].
Coutinho zadebiutował 11 lutego 2013 w przegranym 0:2 meczu na Anfield z West Bromwich, zastępując w 78. minucie Stewarta Downinga[27]. Sześć dni później Coutinho zdobył swoją pierwszą bramkę dla Liverpoolu w wygranym 5:0 meczu ze Swansea City, zdobywając gola w 16. sekundzie drugiej połowy[28]. Dwa tygodnie później w wyjazdowym, wygranym 4:0 meczu z Wigan Athletic, Coutinho asystował przy dwóch bramkach[29]. W kwietniu był jednym z architektów sześciobramkowego zwycięstwa na stadionie Newcastle United[30]. Kilka tygodni później asystował przy dwóch z trzech bramek Daniela Sturridge’a w spotkaniu z Fulham[31], zaś w ostatniej ligowej kolejce w meczu z Queens Park Rangers bramkę uderzeniem z 25 metrów[32].
W sezonie 2013/2014 Liverpool wbrew przewidywaniom ekspertów[33] był jednym z głównych, obok Manchesteru City pretendentów do zdobycia mistrzowskiego tytułu. W bezpośrednim starciu obu ekip na cztery kolejki przed końcem rozgrywek Coutinho zdobył decydującą bramkę dającą zwycięstwo 3:2[34]. Mimo serii 11 kolejnych zwycięstw, ostatecznie Liverpool zajął drugie miejsce w tabeli ze stratą dwóch punktów do „the Citizens”[35].
W lutym 2015 Coutinho przedłużył o dwa lata obowiązujący dotąd do 2018 roku kontrakt[36][37]. Liverpool dotarł w tym sezonie do fazy półfinałowej w obu krajowych pucharach – w spotkaniu z Aston Villą w Pucharze Anglii Brazylijczyk otworzył wynik bramką, która jednak nie pozwoliła jego drużynie na awans do finału rozgrywek[38][39]. Coutinho zdobył klubową nagrodę dla najlepszego zawodnika sezonu[40], znalazł się też w drużynie roku według PFA[41]. Oprócz tego był nominowany do nagród PFA dla najlepszego zawodnika roku oraz najlepszego młodego zawodnika roku[42][43].
W sezonie 2015/2016 Coutinho wraz z Liverpoolem dotarł do finału Pucharu Ligi, gdzie mierzył się z Manchesterem City. Brazylijski pomocnik zdobył wyrównującą bramkę w 83. minucie, jednak później pomylił się w serii rzutów karnych, a trofeum przypadło drużynie przeciwnej[44]. Zawodnik zdobył także bramkę w decydującym meczu czwartej rundy Pucharu Anglii z West Hamem, dzięki której w spotkaniu przeprowadzono dogrywkę. W tej jednak górą okazała się ekipa z Londynu[45]. W tym samym sezonie Liverpool awansował do finału Ligi Europy. Tam spotkał się z Sevillą, która zwyciężyła 3:1[46]. W trakcie sezonu zawodnik miał bezpośredni udział przy wielu ważnych bramkach swojego zespołu. W pierwszej kolejce Premier League strzelił z ponad 20 metrów jedyna bramkę w meczu ze Stoke City[47], zaś w wygranym 3:1 pojedynku z Aston Villą asystował przy dwóch trafieniach swoich kolegów[48]. W październikowym meczu z Chelsea po raz pierwszy w barwach Liverpoolu zdobył dwie bramki w jednym spotkaniu, pomagając odwrócić jego losy[49]. Kilka tygodni później został wybrany zawodnikiem wygranego 4:1 wyjazdowego meczu z Manchesterem City, gdzie zdobył jedną i asystował Roberto Firmino przy kolejnej bramce[50]. W marcu zaliczył trafienie na Old Trafford w zremisowanym meczu 1/16 finału Ligi Europy z Manchesterem United[51], a miesiąc później w dramatycznym ćwierćfinałowym spotkaniu rewanżowym z Borussią Dortmund wygranym 4:3[52]. W kolejnym tygodniu zdobył jedną z bramek podczas wygranych 4:0 derbów Merseyside z Evertonem[53]. W uznaniu dokonań Coutinho w tym sezonie, Brazylijczyk został nominowany do nagrody dla najlepszego młodego zawodnika roku według PFA[54].
Nową kampanię Brazylijczyk rozpoczął od dwóch trafień przeciwko Arsenalowi w wyjazdowym meczu, który zakończył się wynikiem 4:3 dla gości. Jedną z bramek zdobył po uderzeniu z rzutu wolnego z ponad 25 metrów[55]. Także w dalszej fazie rozgrywek imponując wysoką dyspozycją[56] – w trzech kolejnych meczach ligowych wychowanek Vasco da Gama uznawany był za najlepszego zawodnika spotkania[57][58][59]. Pod koniec listopada w rywalizacji z Sunderlandem Coutinho doznał poważnego urazu więzadeł stawu skokowego, po którym rehabilitacja miała potrwać do sześciu tygodni[60][61]. Do chwili feralnego starcia z Didierem Ndongiem zawodnik prezentował wysoką formę[61], mając bezpośredni udział w jedenastu ligowych bramkach swojej drużyny[60]. Ostatecznie Brazylijczyk powrócił do gry po siedmiu tygodniach przerwy w półfinale Pucharu Ligi[62][63]. Niedługo później ogłoszono, że Coutinho podpisał z Liverpoolem nowy roku kontrakt[63], który według doniesień prasowych miał zostać zawarty na pięć lat i nie zawierać tzw. klauzuli odstępnego[64]. W dalszej części sezonu wpisywał się na listę strzelców spotkaniach z Evertonem[65] i Stoke, dzięki czemu został najlepszym pochodzącym z Brazylii strzelcem w historii Premier League[66]. Jego trzy bramki i asysta w ostatnich dwóch kolejkach – z West Hamem[67] i Middlesbrough[68] – walnie przyczyniły się do zapewnienia sobie przez „the Reds” czwartej lokaty w tabeli i miejsca w eliminacjach Ligi Mistrzów[68]. Cały sezon Coutinho zakończył jako najlepszy strzelec swojej drużyny – we wszystkich rozgrywkach zapisał na swoim koncie 14 goli[69], dokładając do tego siedem ligowych asyst[68].
Latem 2017 roku brazylijski pomocnik był silnie łączony z przejściem do Barcelony, której zainteresowanie zawodnikiem, według medialnych doniesień, trwało od wielu miesięcy[70][71][72]. 11 sierpnia włodarze Liverpoolu wydali krótkie oficjalne oświadczenie, iż nie będą rozpatrywali żadnych ofert za Brazylijczyka[73]. Stanowisko klubu nie uległo zmianie mimo formalnej prośby o transfer ze strony zawodnika[74], jego rzekomej kontuzji[75], jak też trzech ofert ze strony katalońskiego zespołu; najwyższa z nich miała opiewać na łączną kwotę 130 mln euro (118,7 mln funtów)[76][77][78], przy czym 36,5 mln funtów (40 mln euro) przypadać miało na opłaty w przypadku wypełnienia klauzul dodatkowych)[76][78].
FC Barcelona
6 stycznia 2018, Coutinho został oficjalnie ogłoszony jako zawodnik FC Barcelona. Trzy dni później odbyła się jego prezentacja na Camp Nou. W drużynie zadebiutował 25 stycznia w wygranym przez Blaugranę derbach Barcelony z Espaniolem, zmieniając w 68. minucie Andrésa Iniestę. Mecz rozgrywany był w ramach hiszpańskiego Pucharu Króla. Swoją pierwszą bramkę dla Barcelony strzelił 8 lutego 2018 przeciwko Valencii, gdzie padł wynik 2-0 dla FC Barcelony. Później przeszedł na wypożyczenie do Bayernu Monachium, gdzie razem z niemiecką drużyną wygrał Ligę Mistrzów UEFA, strzelając w rozgrywkach 2019/2020 trzy gole[79].
Kariera reprezentacyjna
Podsumowanie
Perspektywa
.jpg)
Po raz pierwszy do centralnej reprezentacji zawodnik Vasco został powołany w grupie do lat 14[1] – w 2006 roku brał udział w międzynarodowym turnieju rozgrywanym w Hiszpanii[2]. Rok później trafił do reprezentacji U-15, z którą między innymi sięgnął po mistrzostwo Ameryki Południowej[2], natomiast w roku 2008 występował w kadrze do lat 16[80].
W 2009 Coutinho był obok Neymara najbardziej znaną postacią w składzie reprezentacji na Mudnial U-17[81].
Coutinho w seniorskiej reprezentacji Brazylii zadebiutował 7 października 2010 w towarzyskim meczu przeciwko Iranowi[82] za kadencji Mano Menezesa[83]. Przez dłuższy czas był to jednak jedyny występ wychowanka Vasco w dorosłej reprezentacji[83]. Kilka miesięcy później otrzymał powołanie na Mistrzostwa Ameryki Południowej do lat 20[84], jednak z uwagi na niezaleczoną kontuzję uda nie wziął udziału w turnieju[85]. W tym samym roku znalazł się w składzie reprezentacji na Mistrzostwa Świata U-20[86], która w Kolumbii sięgnęła po złote medale[87].
W 2012 znalazł się w szerokim składzie reprezentacji olimpijskiej przed Igrzyskami w Londynie[88], jednak ostatecznie jego nazwiska zabrakło go na 18-osobowej ścisłej liście.
W 2014 był jednym z największych nieobecnych w składzie Brazylii na Mundialu[89]. Kiedy po Mistrzostwach Świata na stanowisku selekcjonera „Canarinhos” Luiza Felipe Scolariego zastąpił Dunga, Coutinho został powołany do kadry na pierwsze sparingi pod wodzą nowego szkoleniowca[90]. Latem 2015 roku znalazł się w składzie Brazylii na rozgrywane w Chile Copa América[91]. W trakcie meczu przygotowawczego z Meksykiem Coutinho zdobył swoją pierwszą bramkę w reprezentacji[92]. W samym turnieju Brazylijczycy dotarli zaledwie do fazy ćwierćfinałowej, gdzie po rzutach karnych sensacyjnie przegrali z Paragwajem[93]. Rok później zawodnik Liverpoolu ponownie otrzymał powołanie do reprezentacji, na jubileuszowy turniej Copa América Centenario[94]. W wygranym 7:1 spotkaniu z Haiti Coutinho zdobył trzy bramki[95]. Niemniej „Seleção Brasileira” w pozostałych meczach zaprezentowała się słabo (bezbramkowy remis z Ekwadorem i kontrowersyjna porażka 0:1 z Peru)[96] przez co po raz pierwszy od 1987 roku odpadła z dalszych rozgrywek już w fazie grupowej[97].
Styl gry
Podsumowanie
Perspektywa
Coutinho postrzegany jest jako typowy brazylijski kreatywny rozgrywający: szybki, obdarzony dobrym dryblingiem, przeglądem pola, potrafiący zarówno zdobyć bramkę silnym strzałem, jak i dzięki precyzyjnemu podaniu obsłużyć lepiej ustawionych kolegów[5][98][99]. Znaczną część swoich bramek zdobywa precyzyjnymi strzałami spoza pola karnego, w tym z rzutów wolnych[100][101]. Może grać zarówno w środku pola, jako typowa „dziesiątka”, jak i na skrzydłach[99]. Choć naturalnie prawonożny, Coutinho potrafi dobrze posługiwać się obiema stopami[102].
Brazylijski napastnik Careca przyznał w 2010 roku, że Philippe z uwagi na swoją kreatywność przypomina mu Zico[103], zaś Mauricio Pochettino trzy lata później dostrzegł w młodym zawodniku podobne cechy co u Messiego czy Ronaldinho[104]. Argentyński menedżer stwierdził także, że Coutinho ma „magię w swoich stopach”[104]. Z kolei Brendan Rodgers, ówczesny trener Liverpoolu opowiadając o wpływie Brazylijczyka na dyspozycję zespołu, wspomniał o „złotym pyle” w jego zagraniach[1]. Zawodnik otrzymywał także wyrazy najwyższego uznania od swoich kolegów z drużyny[102][105].
Wśród swoich idoli, jako młody, obiecujący zawodnik Coutinho wymieniał rodaków – Kakę[106] i Ronaldinho[107].
Statystyki
Podsumowanie
Perspektywa
Klubowe
Aktualne na dzień 24 października 2023[8][108]
| Klub | Sezon | Liga | Liga | Puchar kraju | Puchar ligi | Puchar Kontynentalny[a] | Inne[b] | Suma | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mecze | Gole | Mecze | Gole | Mecze | Gole | Mecze | Gole | Mecze | Gole | Mecze | Gole | |||
| CR Vasco da Gama | 2009 | Série B | 12 | 0 | 0 | 0 | – | 0 | 0 | - | 12 | 0 | ||
| 2010 | Série B | 7 | 1 | 7 | 1 | – | 0 | 0 | 17 | 3 | 31 | 5 | ||
| Ogólnie | 19 | 1 | 7 | 1 | - | - | 0 | 0 | 17 | 3 | 43 | 5 | ||
| Inter Mediolan | 2010/11 | Serie A | 13 | 1 | 0 | 0 | – | 6 | 0 | 1 | 0 | 20 | 1 | |
| 2011/12 | Serie A | 5 | 1 | 0 | 0 | – | 3 | 0 | – | 8 | 1 | |||
| 2012/13 | Serie A | 10 | 1 | 0 | 0 | – | 9 | 2 | – | 19 | 3 | |||
| Ogólnie | 28 | 3 | 0 | 0 | - | - | 18 | 2 | 1 | 0 | 47 | 5 | ||
| RCD Espanyol (wyp.) | 2011/12 | Primera División | 16 | 5 | 0 | 0 | – | – | - | 16 | 5 | |||
| Ogólnie | 16 | 5 | 0 | 0 | - | - | - | - | - | - | 16 | 5 | ||
| Liverpool | 2012/13 | Premier League | 13 | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | - | 13 | 3 | |
| 2013/14 | Premier League | 33 | 5 | 3 | 0 | 1 | 0 | - | - | 37 | 5 | |||
| 2014/15 | Premier League | 35 | 5 | 7 | 3 | 4 | 0 | 6 | 0 | - | 52 | 8 | ||
| 2015/16 | Premier League | 26 | 8 | 1 | 1 | 3 | 1 | 13 | 2 | - | 43 | 12 | ||
| 2016/17 | Premier League | 31 | 13 | 2 | 0 | 3 | 1 | - | - | 36 | 14 | |||
| 2017/18 | Premier League | 14 | 7 | 0 | 0 | 1 | 0 | 5 | 5 | - | 20 | 12 | ||
| Ogólnie | 152 | 41 | 13 | 4 | 12 | 2 | 24 | 7 | - | - | 201 | 54 | ||
| FC Barcelona | 2017/18 | Primera División | 18 | 8 | 4 | 2 | – | 0 | 0 | 0 | 0 | 22 | 10 | |
| 2018/19 | Primera División | 34 | 5 | 7 | 3 | – | 12 | 3 | 1 | 0 | 54 | 11 | ||
| 2020/21 | Primera División | 12 | 2 | 0 | 0 | – | 2 | 1 | 0 | 0 | 14 | 3 | ||
| 2021/22 | Primera División | 12 | 2 | 0 | 0 | – | 4 | 0 | 0 | 0 | 16 | 2 | ||
| Ogólnie | 76 | 17 | 11 | 5 | - | - | 18 | 4 | 1 | 0 | 106 | 26 | ||
| Bayern Monachium (wyp.) | 2019/20 | Bundesliga | 23 | 8 | 4 | 0 | – | 11 | 3 | - | 38 | 5 | ||
| Ogólnie | 23 | 8 | 4 | 0 | - | - | 11 | 3 | - | - | 38 | 5 | ||
| Aston Villa (wyp.) | 2021/22 | Premier League | 19 | 5 | 0 | 0 | – | 0 | 0 | - | 19 | 5 | ||
| Ogólnie | 19 | 5 | 0 | 0 | - | - | 0 | 0 | - | - | 19 | 5 | ||
| Aston Villa (wyp.) | 2022/23 | Premier League | 20 | 1 | 1 | 0 | – | 0 | 0 | 1 | 0 | 22 | 1 | |
| 2023/24 | Premier League | 2 | 0 | 0 | 0 | – | 0 | 0 | - | 2 | 0 | |||
| Ogólnie | 22 | 1 | 1 | 0 | - | - | 0 | 0 | 1 | 0 | 24 | 1 | ||
| Al-Duhail SC | 2023/24 | Qatar Stars League | 1 | 1 | 0 | 0 | – | 0 | 0 | - | 19 | 5 | ||
| Ogólnie | 1 | 1 | 0 | 0 | - | - | 1 | 0 | - | - | 2 | 1 | ||
| Ogólnie w karierze | 356 | 82 | 36 | 10 | 12 | 2 | 72 | 16 | 20 | 3 | 496 | 113 | ||
Reprezentacyjne
- Aktualne na dzień 24 października 2023 r.[109]
| Drużyna narodowa | Rok | Mecze | Gole |
|---|---|---|---|
 Brazylia |
2010 | 1 | 0 |
| 2011 | — | ||
| 2012 | — | ||
| 2013 | — | ||
| 2014 | 4 | 0 | |
| 2015 | 7 | 1 | |
| 2016 | 11 | 5 | |
| 2017 | 9 | 2 | |
| 2018 | 13 | 5 | |
| 2019 | 10 | 4 | |
| 2020 | 2 | 1 | |
| 2021 | — | ||
| 2022 | 5 | 3 | |
| 2023 | — | ||
| Suma | 62 | 21 | |
- Bramki na arenie międzynarodowej[109]
Sukcesy
Vasco da Gama
- Mistrzostwo Série B: 2009
Inter Mediolan
- Puchar Włoch: 2010/2011
- Superpuchar Włoch: 2010
- Liga Mistrzów UEFA: 2009/2010
FC Barcelona
- Mistrzostwo Hiszpanii (2x): 2017/2018, 2018/2019
- Puchar Króla (2x): 2017/2018, 2020/2021
- Superpuchar Hiszpanii: 2018
Bayern Monachium
Reprezentacyjne
Indywidualne
- Samba Gold: 2016
Życie prywatne
Philippe jest najmłodszym dzieckiem architekta José „Zé” Carlosa[1][2][106] i Esmeraldiny[2] „Diny”[106], którzy przenieśli się do Rio ze stanu Bahia; ma dwóch braci – Cristiano i Leandro – starszych o odpowiednio 19 i 15 lat[1][106]. Jest żonaty z Aine, pochodzącą z tej samej okolicy przyjaciółką z dzieciństwa[1]. Para poznała się w 2007 roku, a pięć lat później wzięła ślub[110]. Mają córkę Marię[110] urodzoną w grudniu 2015 roku[111]. Tatuaże na obu rękach stanowią hołd dla najbliższej rodziny[1]; na ramieniu znajduje się również inskrypcja „Nigdy nie przestawaj marzyć”[107][112]. Philippe jest zdeklarowanym chrześcijaninem[107][112][111].
Uwagi
- Liga Mistrzów UEFA – 48 (12), Liga Europy UEFA – 23 (4)
- Campeonato Carioca – 17 (3), Superpuchar Europy, Superpuchar Hiszpanii – 1 (0)
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.