Daniel Sturridge
angielski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniel Andre Sturridge (ur. 1 września 1989 w Birmingham) – angielski piłkarz pochodzenia jamajskiego, który grał na pozycji napastnika. W latach 2011–2017 reprezentant Anglii. Uczestnik Mistrzostw Świata 2014 oraz Mistrzostw Europy 2016. Dwukrotny zwycięzca Ligi Mistrzów: raz z Chelsea w sezonie 2011/12 oraz drugi z Liverpoolem w sezonie 2018/19.
![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Daniel Andre Sturridge | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1 września 1989 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
188 cm[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna[b] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera klubowa
Podsumowanie
Perspektywa
Wychowanek Aston Villi, jako junior grał również w Coventry City, zaś w 2003 roku trafił do Manchesteru City[2]. 3 lutego 2007 zadebiutował w jego barwach w Premier League w przegranym 0:2 meczu z Reading, w którym zmienił w drugiej połowie Jorgosa Samaras[3]. 27 stycznia 2008 strzelił pierwszego gola dla Manchesteru w spotkaniu pucharu Anglii z Sheffield United (1:2)[4], natomiast trzy dni później zdobył debiutancką bramkę w angielskiej ekstraklasie w pojedynku z Derby County, zapewniając swojemu zespołowi remis 1:1[5]. W sezonie 2008/2009 rozegrał w Premier League 16 meczów i strzelił cztery gole, ponadto regularnie występował w spotkaniach Pucharu UEFA.
3 lipca 2009 roku podpisał czteroletni kontrakt z Chelsea[6]. W londyńskim zespole zadebiutował 18 sierpnia w wygranym 3:1 meczu z Sunderlandem, natomiast pierwsze dwa gole strzelił 3 stycznia 2010 w spotkaniu pucharu Anglii z Watford (5:0)[7]. W sezonie 2009/2010 wraz z Chelsea wywalczył mistrzostwo Anglii oraz zdobył puchar kraju – w finałowym pojedynku z Portsmouth wystąpił w końcówce, zmieniając Nicolasa Anelkę[8]. W kolejnych rozgrywkach pełnił funkcję rezerwowego, co spowodowało, że 31 stycznia 2011 został wypożyczony do Boltonu[9]. W nowym zespole wywalczył miejsce w podstawowym składzie, stanowił również o jego sile ofensywnej – w 12 pojedynkach strzelił osiem bramek, m.in. dwie w zakończonym zwycięstwem 3:0 meczu z West Ham United[10] i jedną w wygranym 2:1 spotkaniu z Arsenalem[11].
W sezonie 2011/2012, po powrocie do Chelsea, wywalczył miejsce w podstawowym składzie londyńskiej drużyny i regularnie zdobywał gole (m.in. dwa w wygranym 5:1 pojedynku z Boltonem). Po objęciu zespołu przez Roberto Di Matteo w marcu 2012 roku, Sturridge ponownie stał się rezerwowym[12]. W 2012 roku wraz ze swoim klubem wywalczył puchar Anglii – w finałowym meczu z Liverpoolem nie wystąpił, lecz w spotkaniu wcześniejszej fazy z Birmingham City strzelił bramkę, która doprowadziła do remisu, a co za tym idzie do powtórzenia pojedynku[13]. Ponadto z Chelsea wygrał rozgrywki Ligi Mistrzów – w finałowym meczu z Bayernem Monachium (1:1, k. 4:3) jednak nie zagrał[14].
2 stycznia 2013 roku podpisał kontrakt z Liverpoolem[15]. 6 stycznia miał miejsce jego debiut w barwach The Reds i po siedmiu minutach gry trafił do siatki w meczu Pucharu Anglii z Mansfield Town[16]. Tydzień później, wchodząc w przerwie z ławki rezerwowych, zadebiutował w rozgrywkach ligowych, w barwach Liverpoolu, strzelając kontaktowego gola w 75 minucie przegranego 2:1 meczu z Manchester United[17]. 12 maja 2013 roku zanotował pierwszego hat-tricka w barwach klubu, w wygranym 3:1 wyjazdowym meczu z Fulham.
21 sierpnia 2019 roku podpisał trzyletni kontrakt z tureckim klubem Trabzonspor[18].
1 stycznia 2024 oficjalnie zakończył piłkarską karierę[19].
Kariera reprezentacyjna
W 2008 roku wraz z reprezentacją do lat 19 uczestniczył w mistrzostwach Europy w Czechach, w których strzelił gola w ostatnim meczu grupowym z Grecją, przyczyniając się do zwycięstwa 3:0[20]. Trzy lata później (2011) wystąpił w mistrzostwach Europy U-21 w Danii – został wybrany do „drużyny gwiazd” turnieju[21].
15 listopada 2011 roku zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Anglii w wygranym 1:0 meczu ze Szwecją, w którym w drugiej połowie zmienił Theo Walcotta[22]. W maju 2012 znalazł się na liście rezerwowej zawodników powołanych przez selekcjonera Roya Hodgsona do kadry na mistrzostwa Europy w Polsce i na Ukrainie[23], jednak ostatecznie w turnieju nie zagrał.
Sturridge znalazł się natomiast w 18-osobowym składzie reprezentacji Wielkiej Brytanii na Igrzyska Olimpijskie w Londynie w 2012 roku; podczas turnieju strzelił dwie bramki[24]. Jednakowoż w spotkaniu ćwierćfinałowym z Koreą Południową nie wykorzystał „jedenastki” w serii rzutów karnych, co zadecydowało o wyeliminowaniu drużyny gospodarzy z dalszego udziału w Igrzyskach[25].
Statystyki kariery
- Aktualne na dzień 26 lutego 2020 r.[26]
Liga | Puchar | Puchar ligi | UEFA | Łącznie | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Sezon | Klub | Liga | M | G | M | G | M | G | M | G | M | G | ||||
2006/07 | Manchester City | Premier League | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 2 | 0 | ||||
2007/08 | 3 | 1 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 4 | 2 | ||||||
2008/09 | 16 | 4 | 1 | 0 | 1 | 0 | 8 | 0 | 26 | 4 | ||||||
2009/10 | Chelsea | 13 | 1 | 4 | 4 | 1 | 0 | 2 | 0 | 20 | 5 | |||||
2010/11 | 13 | 0 | 1 | 2 | 1 | 0 | 5 | 2 | 21[a] | 4 | ||||||
Bolton (wyp.) | 12 | 8 | 0 | 0 | 0 | 0 | – | 12 | 8 | |||||||
2011/12 | Chelsea | 30 | 11 | 4 | 1 | 2 | 1 | 7 | 0 | 43 | 13 | |||||
2012/13 | 7 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 3 | 0 | 12[b] | 2 | ||||||
Liverpool | 14 | 10 | 2 | 1 | – | 0 | 0 | 16 | 11 | |||||||
2013/14 | 29 | 21 | 2 | 1 | 2 | 2 | – | 33 | 24 | |||||||
2014/15 | 12 | 4 | 3 | 1 | 0 | 0 | 2 | 0 | 17 | 5 | ||||||
2015/16 | 14 | 8 | 1 | 0 | 2 | 2 | 8 | 3 | 25 | 13 | ||||||
2016/17 | 20 | 3 | 3 | 0 | 4 | 4 | – | 27 | 7 | |||||||
2017/18 | 9 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 5 | 1 | 14 | 3 | ||||||
West Bromwich (wyp.) | 6 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 6 | 0 | ||||||
2018/19 | Liverpool | 18 | 2 | 1 | 0 | 1 | 1 | 7 | 1 | 27 | 4 | |||||
2019/2020 | Trabzonspor | Süper Lig | 11 | 4 | 3 | 3 | 0 | 0 | 2 | 0 | 16 | 7 | ||||
Łącznie w karierze | 229 | 80 | 26 | 14 | 15 | 11 | 49 | 7 | 321 | 122 |
Życie prywatne
Pochodzi z piłkarskiej rodziny. Jego ojciec Michael grał w rezerwach Birmingham City. Ma też dwóch wujków, z których jeden, Dean, był napastnikiem w Derby County, a drugi, Simon, grał w Stoke City[27].
Sukcesy
Klubowe
Chelsea
- Mistrzostwo Anglii (1×): 2009/2010
- Puchar Anglii (2×): 2009/2010, 2011/2012
- Liga Mistrzów UEFA (1×): 2011/2012
Liverpool
- Liga Mistrzów UEFA: 2018/19
- Wicemistrzostwo Anglii (2×): 2013/2014, 2018/2019
- Finał Ligi Europy (1×): 2015/2016
Uwagi
- W tym mecz o Tarczę Wspólnoty.
- W tym mecz o Tarczę Wspólnoty.
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.