Paul Pogba
francuski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paul Labile Pogba (ur. 15 marca 1993 w Lagny-sur-Marne) – francuski piłkarz pochodzenia gwinejskiego występujący na pozycji pomocnika. Były reprezentant Francji, wicemistrz Europy z 2016, mistrz świata z 2018, uczestnik mistrzostw świata 2014 i mistrzostw Europy 2021.
_-_Paul_Pogba_(cropped_2).jpg) Paul Pogba w barwach Francji (2018) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Paul Labile Pogba | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 marca 1993 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
191 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera klubowa
Podsumowanie
Perspektywa
Początek kariery
Treningi piłkarskie rozpoczął w młodzieżowych drużynach podparyskich klubów US Roissy-en-Brie i US Torcy, a w 2007 r. podpisał kontrakt z Le Havre AC. Grał tam przez dwa lata, zanim w 2009 r. przeniósł się do Manchesteru United[1].
Manchester United
7 października 2009 ogłoszono, że zostanie zawodnikiem Manchesteru United[1]. Najpierw występował w zespole U-18, debiutując 10 października 2009 w przegranym 1:2 meczu z Crewe Alexandra U-18[2]. Sezon 2009/10 w drużynie U-18 zakończył z 7 bramkami w 21 występach. Jego drużyna zajęła 1. miejsce w grupie, ale w półfinale play-offów United U-18 uległ Arsenalowi B w karnych 5:3[3]. W sezonie 2010/11 został w ekipie U-18 i grał tam przez pierwsze 3 miesiące sezonu. W listopadzie 2010 r. został powołany do rezerw „Czerwonych Diabłów”, debiutując w nich 2 listopada 2010 wygranym 3:1 meczem z rezerwami Boltonu Wanderers[4]. 10 stycznia 2011 w meczu FA Youth Cup, zdobył piękną bramkę z dystansu, a rezerwy United wygrały 3:2 z rezerwami Portsmouth i dzięki zwycięstwu awansowały do czwartej rundy[5]. Miesiąc później zdobył podobną bramkę w meczu z rezerwami West Bromwich Albion, ale United przegrało ten mecz 2:3[6]. 19 lutego 2011 Pogba był jednym z 4 zawodników, którzy dołączyli do pierwszej drużyny prowadzonej wtedy przez sir Alexa Fergusona, aby zagrać mecz FA Cup przeciwko Crawley Town[7]. Pogba otrzymał numer 42[7]. Po meczu wrócił do treningów z rezerwami i pomógł zdobyć puchar FA Youth Cup. W finale tych rozgrywek United mierzyli się z rezerwami Sheffield United i udało im się wygrać w dwumeczu 6:3[8].
Przed rozpoczęciem sezonu 2011/12 Ferguson potwierdził, że Pogba dołącza do pierwszej drużyny, ale był udostępniany dla drużyny rezerw[9]. Na swój debiut w Premier League musiał czekać do 31 stycznia 2012, kiedy to w 72. minucie meczu ze Stoke City zmienił Javiera Hernandeza, a United wygrało ten mecz 2:0[10]. 15 marca 2012 zadebiutował w rozgrywkach europejskich. Był to mecz Ligi Europy z Athleticiem Bilbao. W 63. minucie zmienił Michaela Carricka, ale "Czerwone Diabły" przegrały ten mecz 1:2 i odpadły z tych rozgrywek[11].
Juventus
3 lipca 2012 sir Alex Ferguson potwierdził, że Pogba nie przedłuży swojego kontraktu i odejdzie z klubu[12]. 27 lipca Juventus F.C. poinformował, że Pogba przyjechał na testy medyczne, a 3 sierpnia podpisał 4 letni kontrakt z klubem z Turynu[13]. Jego pierwszym meczem w barwach Bianconerich był mecz z Benficą, gdzie zmienił w 78 minucie Andreę Pirlo. Pierwszym oficjalnym meczem Pogby w Juve był mecz Serie A rozegrany 22 września 2012 przeciwko Chievo, w którym zagrał pełne 90 minut, a Juventus wygrał 2-0[14]. 31 października w meczu z Bologną zdobył pierwszą bramkę w barwach Bianconerich i to bramkę na wagę zwycięstwa 2-1[15]. 5 maja 2013 został wyrzucony z boiska w wygranym 1-0 meczu z US Palermo dającym Juve mistrzostwo Włoch[16].
W grudniu 2013 r. Pogba został nagrodzony nagrodą Złotego Chłopca[17]. W styczniu 2014 został nazwany jednym z 10 największych talentów w Europie[18]. 20 lutego zdobył swoją pierwszą bramkę w rozgrywkach europejskich w barwach Juventusu w meczu z Trabzonsporem, w którym Juve wygrało 2-0 i awansowało do 1/16 Ligi Europy[19]. Pogba w sezonie 2013/14 wystąpił 51 raz we wszystkich rozgrywkach, czyli najwięcej razy w klubie, i zdobył 9 bramek[20]. Sezon zakończył zdobyciem Serie A i półfinałem Ligi Europy[21]. 24 października przedłużył swój kontrakt do 2019[22]. 4 listopada 2014 strzelił swoją pierwszą bramkę w Lidze Mistrzów w wygranym 3-2 meczu z Olympiakosem[23]. 28 października 2014 Paul Pogba został wybrany do listy 23 piłkarzy nominowanych do Złotej Piłki FIFA[24]. 13 maja 2015 Álvaro Morata strzelił wyrównującą bramkę w meczu z Realem Madryt, dzięki czemu Juventus w dwumeczu wygrał 3-2 i awansował do finału Ligi Mistrzów w Berlinie[25]. 20 maja zdobył bramkę w finale Pucharu Włoch i pomógł wygrać mecz 2-1[26]. 6 czerwca Juventus z Pogbą w składzie przegrał finał Ligi Mistrzów z Barceloną 1-3[27]. 15 lipca 2015 Pogba został nominowany do Nagrody Najlepszego Piłkarza w Europie[28]. W sezonie 2015/16 zamienił swój numer 6 na 10 po Carlosie Tevezie[29]. 12 sierpnia zajął 10. miejsce w plebiscycie na Najlepszego Piłkarza w Europie[30]. 24 listopada Paul Pogba został nominowany do Drużyny Roku UEFA[31], a 3 dni później został wybrany do FIFPro World XI[32]. W sezonie 2015/2016 wystąpił łącznie w 49 spotkaniach, zdobywając 10 bramek i zaliczając 16 asyst[33].
Powrót do Manchesteru United
9 sierpnia 2016 wrócił do Manchesteru United podpisując z klubem pięcioletni kontrakt z opcją przedłużenia o kolejny rok.[34]. Manchester United za sprowadzenie Pogby zapłacił 105 mln euro, dzięki czemu został on najdroższym piłkarzem w historii piłki nożnej, pobijając rekord Garetha Bale'a (po niespełna roku rekord ten został pobity przez Neymara, który przechodząc z Barcelony do Paris Saint-Germain kosztował 222 mln euro)[35]. Pierwszy mecz po powrocie zagrał 19 sierpnia 2016 roku w wygranym 2:0 meczu przeciwko Southampton, rozgrywając całe spotkanie. Swoją pierwszą bramkę dla klubu strzelił 24 września 2016 roku w wygranym 4:1 meczu z Leicester City. 1 czerwca 2022 roku Manchester United poinformował o nie przedłużeniu kontraktu z Pogbą[36].
Powrót do Juventusu
11 lipca 2022 roku Juventus F.C. poinformował o zakontraktowaniu Paula Pogby. Francuz podpisał kontrakt na cztery lata. 26 lipca 2022 roku doznał kontuzji łąkotki bocznej w kolanie co wyklucza go z gry co najmniej dwa miesiące[37][38].
Na początku września 2023 poinformowano, że nie przeszedł pomyślnie testu antydopingowego (w jego organizmie wykryto testosteron niewyprodukowany w jego ciele), w związku z czym został tymczasowo zawieszony przez Włoską Agencję Antydopingową (NADO)[39]. 29 lutego 2024 ogłoszono, że w tej sprawie został zdyskwalifikowany na okres czterech lat[40].
Kariera reprezentacyjna
Podsumowanie
Perspektywa
Był reprezentantem Francji na szczeblach młodzieżowych. Wraz z reprezentacją do lat 16., triumfował w Aegean Cup i Tournoi du Val-de-Marne. Wystąpił też na mistrzostwach Europy U-17 i mistrzostwach Europy U-19.
22 marca 2013 zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Francji w wygranym 3:1 meczu z Gruzją. 26 marca 2013 wystąpił przeciwko Hiszpanii. 6 czerwca 2014 Pogba znalazł się w kadrze Francji na mistrzostwa świata 2014[41]. 15 czerwca 2014 w pierwszym meczu fazy grupowej przeciwko Hondurasowi został sfaulowany w polu karnym przez Wilsona Palaciosa, co skutkowało czerwoną kartką dla Hondurasu i rzutem karnym, wykorzystanym przez Karima Benzemę, a mecz zakończył się wynikiem 3:0 dla „Trójkolorowych”[42]. 20 czerwca 2014 w drugim meczu grupowym przeciwko Szwajcarii wszedł z ławki rezerwowej w 63. minucie, zmieniając Oliviera Giroud i asystował przy bramce Karima Benzemy[43]. 30 czerwca 2014 w meczu 1/8 finału przeciwko Nigerii strzelił gola a mecz zakończył się zwycięstwem 2:0[44]. 4 lipca 2014 w meczu ćwierćfinałowym przegrali z Niemcami 0:1 po golu Matsa Hummelsa[45]. 13 lipca 2014 został wybrany najlepszym młodym piłkarzem mistrzostw świata[46]. W maju 2016 został powołany przez selekcjonera drużyny narodowej Didiera Deschampsa do 23-osobowego składu Francji na mistrzostwa Europy 2016 rozgrywane we Francji[47]. 10 czerwca w meczu otwarcia turnieju, wygranym 2:1 z Rumunią, spotkał się z krytyką za swój słaby występ na meczu. 15 czerwca wszedł z ławki rezerwowej zastępując w 46 minucie Anthony'ego Martiala w drugim meczu grupowym wygranym 2:0 z Albanią[48]. 19 czerwca w trzecim meczu fazy grupowej zremisowanym bezbramkowo ze Szwajcarią rozegrał całe spotkanie. 26 czerwca w meczu 1/8 finału wygranym 2:1 z Irlandią faulował w polu karnym Shana Longa gdzie po wykorzystaniu rzutu karnego przez Robbiego Bradyego Irlandia prowadziła 1:0 do 58 minuty meczu gdzie dwie bramki (drugą bramkę w 61 minucie) strzelił Antoine Griezmann[49]. 3 lipca w meczu ćwierćfinałowym przeciwko rewelacji turnieju Islandii strzelił gola w 20 minucie spotkania a mecz zakończył się 5:2 gdzie Francja awansowała do półfinału[50]. 7 lipca w półfinale Francuzi pokonali Niemców 2:0 (po dwóch golach Antoine Griezmanna), a Pogba rozegrał całe spotkanie[51]. 10 lipca w finale rozegrał całe spotkanie z Portugalią, przegrywając 0:1 po golu Édera w 115. minucie dogrywki[52]. 17 maja 2018 znalazł się w kadrze Francji na mistrzostwa świata 2018 w Rosji[53]. 16 czerwca 2018 w pierwszym meczu grupowym przeciwko Australii oddał strzał który odbił się rykoszetem od Aziza Behicha i dał zwycięskiego gola na 2:1[54], gdzie bramka została początkowo przyznana Pogbie, ale następnego dnia FIFA ponownie przyznała gola samobójczego na konto Australijczyka[55]. 15 lipca 2018 w 59. minucie meczu finału mistrzostw świata przeciwko Chorwacji Pogba strzelił gola podwyższając na 3:1, a mecz zakończył się ostatecznie wygraną Francji 4:2, która zdobyła swoje drugie mistrzostwo świata w historii[56]. Na mistrzostwach Europy 2020 23 czerwca 2021 w ostatnim meczu grupowym Francji przeciwko Portugalii, Pogba asystował przy drugim golu Karima Benzemy, a mecz zakończył się remisem 2:2[57]. 28 czerwca 2021 w meczu 1/8 finału przeciwko Szwajcarii strzelił gola uderzeniem z 25 metrów. Mecz zakończył się remisem 3:3, lecz w rzutach karnych Francuzi przegrali 4:5, odpadając z turnieju[58]. Nie znalazł się w kadrze narodowej na mistrzostwa świata 2022 ze względu na doznaną wcześniej kontuzję kolana[59].
Statystyki kariery
- (aktualne na dzień 19 kwietnia 2022)
| Klub | Sezon | Liga | Liga | Puchar kraju | Puchar ligi | Europa[a] | Inne[b] | Suma | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | |||
| Manchester United | 2011/12 | Premier League | 3 | 0 | 0 | 0 | 3 | 0 | 1 | 0 | – | 7 | 0 | |
| Juventus | 2012/13 | Serie A | 27 | 5 | 2 | 0 | – | 8 | 0 | – | 37 | 5 | ||
| 2013/14 | 36 | 7 | 0 | 0 | – | 14 | 1 | 1 | 1 | 51 | 9 | |||
| 2014/15 | 26 | 8 | 4 | 1 | – | 10 | 1 | 1 | 0 | 41 | 10 | |||
| 2015/16 | 35 | 8 | 5 | 1 | – | 8 | 1 | 1 | 0 | 49 | 10 | |||
| Łącznie | 124 | 28 | 11 | 2 | — | 40 | 3 | 3 | 1 | 178 | 34 | |||
| Manchester United | 2016/17 | Premier League | 30 | 5 | 2 | 0 | 4 | 1 | 15 | 3 | – | 51 | 9 | |
| 2017/18 | 27 | 6 | 3 | 0 | 1 | 0 | 5 | 0 | 1 | 0 | 37 | 6 | ||
| 2018/19 | 35 | 13 | 3 | 1 | 0 | 0 | 9 | 2 | – | 47 | 16 | |||
| 2019/20 | 16 | 1 | 2 | 0 | 1 | 0 | 3 | 0 | – | 22 | 1 | |||
| 2020/21 | 26 | 3 | 2 | 0 | 3 | 1 | 11 | 2 | – | 42 | 6 | |||
| 2021/22 | 20 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 6 | 0 | – | 27 | 1 | |||
| Łącznie | 157 | 29 | 13 | 1 | 12 | 2 | 50 | 8 | 1 | 0 | 233 | 39 | ||
| Ogólnie w karierze | 281 | 57 | 24 | 3 | 12 | 2 | 90 | 11 | 4 | 1 | 411 | 73 | ||
Sukcesy
Juventus
- Mistrzostwo Włoch: 2012/2013, 2013/2014, 2014/2015, 2015/2016
- Puchar Włoch: 2014/2015, 2015/2016
- Superpuchar Włoch: 2013, 2015
- Finał Ligi Mistrzów: 2014/2015
Manchester United
- Puchar Ligi Angielskiej: 2016/2017
- Liga Europy UEFA: 2016/2017
Francja
Indywidualne
- Najlepszy asystent Serie A: 2015/2016 (12 asyst)[c]
- Najlepszy zawodnik Mistrzostw świata U-20: 2013
- Złoty Chłopiec: 2013[60]
- Bravo Award: 2014
- Jedenastka sezonu Serie A: 2015/2016[61]
Życie prywatne
Ma dwóch braci, Florentina oraz Mathiasa, którzy także są piłkarzami.
Odznaczenia
- Kawaler Legii Honorowej – nadanie 2018[62], wręczenie 2019[63][64]
Uwagi
- Uwzględniono: Liga Mistrzów UEFA – 57 (5), Liga Europy UEFA – 33 (6)
- Uwzględniono: Superpuchar Włoch – 3 (1), Superpuchar Europy UEFA – 1 (0)
- Ex aequo z Miralem Pjanić.
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.