Palaeodictyoptera
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Palaeodictyoptera – wymarły rząd owadów uskrzydlonych, znany od karbonu (namuru) do permu; nazwa pochodzi od greckich słów παλαιός (palaiós – stary), δίκτυον (díktyon – siatka) i πτερόν (pterón – skrzydło).
Charakterystyka
Palaeodictyoptera to owady o średniej do bardzo dużej wielkości (rozpiętość skrzydeł do 56 cm)[1]. Głowa zwykle mała, lecz z dużymi oczami. Podobnie jak inne Palaeodictyopterida, mają kłujący aparat gębowy złożony z pięciu sztylecików.
Posiadały dwie pary skrzydeł oraz przypominające skrzydła płaty na przedtułowiu (struktura taka nie występuje u żadnych współczesnych owadów); stąd bierze się używana czasem nieścisła nazwa angielska six-winged insects[2] („owady sześcioskrzydłe”). Skrzydła ze wszystkim żyłkami na zmianę wypukłymi i wklęsłymi; między nimi delikatna nieregularna siateczka (archaedictyon), żyłki poprzeczne lub kombinacja obu tych rodzajów struktur[3].
Według zestawienia z 1992 znanych było 81 rodzajów w obrębie 20 rodzin oraz ponad 40 rodzajów incertae sedis (nie zaliczonych do żadnej rodziny)[3].
Pozycja systematyczna
Rząd Palaeodictyoptera Goldenberg, 1877 należy do podgromady owadów uskrzydlonych (Pterygota), charakteryzujących się posiadaniem skrzydeł, a w ich obrębie do wymarłego nadrzędu Palaeodictyopterida, odznaczającego się kłującymi narządami gębowymi[1][4]. Nadrząd ten tradycyjnie uważa się za należący do infragromady owadów staroskrzydłych (Palaeoptera)[3], nie mogących składać skrzydeł na odwłoku[5], ale według niektórych nowszych stanowisk są bliżej spokrewnione z owadami nowoskrzydłymi (Neoptera)[1].
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.