Namur (geologia)

Namur (ang. Namurian) – niestandardowe wydzielenie stratygraficzne (dawniej piętro) silezu. Nazwa pochodzi od miasta Namur w Belgii. Namur dzieli się na: namur A, namur B i namur C; w spągowej części namuru występuje goniatyt Glyphioceras spirale^[1] i paproć nasienna Sphenopteris elegans^[2] (= S. adiantoides)^[3].

• Namur w sensie geochronologicznym – najstarszy wiek silezu (karbonu późnego), trwający około 10,5 miliona lat (od 326,4 ± 1,6 do około 315 mln lat temu). W podziale standardowym jest odpowiednikiem serpuchowu i starszego baszkiru.

• Namur w sensie chronostratygraficznym – dolne piętro silezu, leżące powyżej wizenu, a poniżej westfalu. Stratotyp dolnej granicy namuru znajduje się na Pendle Hill, hrabstwo Lancashire (Anglia).

Namur jest tradycyjną jednostką stratygraficzną karbonu produktywnego, stosowaną dla regionu europejskiego z zagłębiami węglowymi. Osady namuru tworzyły się zwykle w warunkach lądowych z niewielkimi ingresjami morskimi i zawierają liczne pokłady węgla kamiennego.

Zobacz też

• tabela stratygraficzna

Przypisy

1. Stanisław ZbigniewS.Z. Stopa Stanisław ZbigniewS.Z., Namur, [w:] Słownik stratygraficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1968, s. 312–313.
2. Christopher J.Ch.J. Cleal Christopher J.Ch.J., Barry A.B.A. Thomas Barry A.B.A., Taxonomy and nomenclature of Sphenopteris and allied fossil‐genera of Carboniferous seed‐plant fronds, „TAXON”, 72 (4), 2023, s. 862–879, DOI: 10.1002/tax.12938, ISSN 0040-0262 [dostęp 2023-09-18] (ang.).
3. TeresaT. Migier TeresaT., Charakterystyka florystyczna warstw porębskich (namur A) okolic Katowic i Chorzowa, „Geological Quarterly”, 17 (2), 1973, s. 247–252, ISSN 1641-7291 [dostęp 2023-09-18] (ang.).

Bibliografia

• International Commission on Stratigraphy (ang.)