Norbert Wieliczka
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Norbert Wieliczka vel Wieliczker[1] (ur. 5 maja 1896 w Krakowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski urzędnik handlowy[2], porucznik administracji rezerwy Wojska Polskiego.
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Syn Henryka, akcesysty registratury tamtejszej c. k. Komendy Obrony Krajowej, i Alberty z Bauerów urodzony 5 maja 1896 w Krakowie[2][3][4][5][6][a]. Był młodszym bratem Zygmunta (1890–1975), działacza niepodległościowego, odznaczonego Krzyżem Niepodległości z Mieczami[2][8][9][4][10][11]. Był absolwentem gimnazjum we Lwowie i Akademii Handlowej w Wiedniu oraz członkiem „Sokoła”[12].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był 57 pułk piechoty[13][14]. Na stopień chorążego rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1916, a na stopień podporucznika rezerwy awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 w korpusie oficerów piechoty[15][16]. W 1917 dostał się do niewoli włoskiej[12]. Po uwolnieniu z niewoli wstąpił do Armii Polskiej we Francji[12]. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 13 Dywizji Piechoty[12]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w kompanii zapasowej sanitarnej nr 2, a jego oddziałem macierzystym była kompania zapasowa sanitarna nr 3[17]. Z dniem 25 października 1921 został zdemobilizowany[18]. W następnym roku został przydzielony w rezerwie do kompanii zapasowej sanitarnej nr 3[19]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 559. lokatą w korpusie oficerów rezerwy administracji, dział sanitarny[20][21]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 7 batalionu sanitarnego w Poznaniu[22][23]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto i posiadał przydział do Kadry Zapasowej 7 Szpitala Okręgowego w Poznaniu[24].
5 stycznia 1922 przyjechał z Łodzi do Poznania i zameldował się na ul. Małeckiego 14[2].
W 1937 był kierownikiem Fabryki Papieru w Rawiczu[1].
W nieznanych okolicznościach, po agresji ZSRR na Polskę (17 września 1939), dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w Starobielsku[12]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[12]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[25]. Figuruje na tzw. liście Gajdideja (poz. 412)[26].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[27]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Odznaczenia
- Austro-węgierskie
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[14]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[14]
- Brązowy Medal Waleczności[14]
- Krzyż Wojskowy Karola[14]
25 kwietnia 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[3].
Zobacz też
Uwagi
- Henryk Wieliczker awansował na stopień oficjała registratury 2. klasy ze starszeństwem z 1 maja 1902. Stopień oficjała registratury 2. klasy był równorzędny stopniom: kapitana i rotmistrza. W 1903 został przeniesiony do c. k. Komendy 44 Dywizji w Innsbrucku, a w 1905 do c. k. Komendy OK we Lwowie[7].
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.