Nacho Vidal
hiszpański aktor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nacho Vidal (ur. 30 grudnia 1973 w Mataró) – hiszpański aktor, reżyser, producent, scenarzysta, montażysta i operator kamery filmów pornograficznych, który zbudował reputację jako „kataloński Rocco Siffredi”[4].
 | |
| Prawdziwe imię i nazwisko |
Ignacio Jordà González |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 grudnia 1973 |
| Używane pseudonimy |
Nacho[1], Nacho Vidale[1], Nacho Vital[1], Nachos Camachos[1] |
| Lata aktywności |
1997–2022[2] |
| Liczba filmów | |
| Wzrost |
188 cm |
| Masa ciała |
90 kg[3] |
| Kolor włosów |
brązowy[1] |
| Kolor oczu |
zielony[1] |
| Strona internetowa | |
Jego pseudonim, Nacho, jest powszechnym przezwiskiem dla Ignacio[5][6].
Wczesne lata
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się w Mataró w zamożnej rodzinie[7] w prowincji Barcelony[8][9] jako najmłodszy z pięciorga dzieci[10] Inmaculady González i Enrique Jordy Brassé’a[11]. Jego ojciec, z zawodu inżynier przemysłowy, prowadził ważną firmę tekstylną z siedzibą w walenckim mieście Enguera, gdzie spędził część swojego dzieciństwa i młodości po przybyciu z Katalonii[12].
Kiedy miał 8 lat, wraz z rodziną przeniósł się do Enguera[4][8], we wspólnocie autonomicznej Walencja, w prowincji Walencji, rodzinnym mieście jego ojca, ówczesnego właściciela firmy tekstylnej. Tu spędził swoje dzieciństwo. Jego rodzina była zamożna, ale skończyło się utratą wszystkich pieniędzy w 1987 roku podczas krachu na giełdzie. Ze względu na kryzys naftowy przechodził trudne dzieciństwo[13][14].
W wieku 14 lat porzucił szkołę i aby pomóc rodzinie, podjął pracę jako bramkarz, roznosiciel pizzy i przewoźnik. Chociaż chodził do szkół z internatem i innych prywatnych, nie zdobył nawet podstawowego wykształcenie ogólnego[12]. Jako kelner zarabiał tygodniowo 50 tys. peset[12]. W okresie dojrzewania sięgał po narkotyki[4]. Jako młody nastolatek grał w zespole punkowym[15]. Był również bokserem[16]. Następnie przez 18 miesięcy służył w Hiszpańskiej Legii Cudzoziemskiej w Melilli[17].
Kariera w branży porno
Podsumowanie
Perspektywa
W 1994, w wieku dwudziestu jeden lat, rozpoczął pracę u Juani de Lucíi w klubie porno „na żywo” Sala de Fiestas Bagdad w Barcelonie[18], gdzie występował w aktach seksualnych przed publicznością ze swoją ówczesną dziewczyną, Sarą Bernat[19]. W 1997 spotkał się tam z dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Filmów Erotycznych José Maríą Ponce[20], który wprowadził go w świat kinematografii porno[21].
Debiutował przed kamerami jako Jess w filmie Ángela Mory Aragóna Gorex: The Zombi Horror Picture Show (1997)[22][23]. Wystąpił w komedii Poli: El potro se desboca (1997) w roli menadżera boksera Poli Díaza[24]. Riccardo Billi i Luca Damiano zaangażowali go do roli żołnierza rzymskiego w hiszpańsko-włoskiej koprodukcji współczesnego porno International Film Group (IFG) Salomé (1997), pastiszu tragedii Oscara Wilde’a Salome.
W 1998 wraz ze swoim mentorem producentem i reżyserem Rocco Siffredim wyjechał do Hollywood, gdzie rozpoczął światową karierę[25][26]. Za swojego nauczyciela uważał także Roberta Malone[27].
W 2002 został uhonorowany nagrodą Ninfa w kategorii „Najlepszy aktor publiczności”[28], a za postać Mefista w pornograficznej wersji dramatu Goethego Faust – Private Black Label 26: Faust Power of Sex (2000)[20] w reżyserii José Maríi Ponce był nominowany do nagrody Ninfa w kategorii „Najlepszy aktor hiszpański”[28]. Film ten otrzymał także nagrodę Ninfa w kategorii „Najlepszy hiszpański film”[28].
20 grudnia 2008 znalazł się na drugim miejscu w rankingu „Top5 najbardziej atrakcyjnych aktorów porno” wg hiszpańskiego portalu Nosotras[29]. W 2009 na festiwalu filmów erotycznych w Cannes zdobył Hot d’Or w kategorii „Najlepszy europejski aktor”. Choć określał samego siebie jako osobę heteroseksualną, wyreżyserował kilka filmów porno dla gejów[30], w tym Evil Angel Ass Destroyers (2007), KinkMen Dark Tales from Europe: The Cage (2012) z Francesco D’Macho i Dark Tales From Europe: Fight Club (2012) z Damienem Crosse[31].
W 2013 był gościem honorowym pierwszej edycji salonu erotycznego w Walencji[32][33][34]. W parodii porno Spartacus MMXII: The Beginning (2012) został obsadzony w roli Legata, a w pastiszu porno Gwiezdnych wojen – Star Wars - Underworld - A XXX Parody (2016) zagrał postać Nasha Thrackena[35]. W 2016 był nominowany do nagrody Ninfa jako najlepszy aktor i reżyser roku[36]. Był dwukrotnie nominowany do AVN Award w kategorii najlepszy aktor – jako czarny charakter Sandor Kalimdor w westernie Outland 1: Beyond the Far West (2015) i sequelu Outland II: Looking for Freedom (2016), a także dwukrotnie zdobył nominację do AVN Award w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy; za postać profesora Skywalkera w filmie sensacyjno–przygodowym Monarch: Agents of Seduction (2015) i za rolę zbankrutowanego inwestora w filmie sensacyjno–kryminalnym Fly Girls: Final Payload (2017). W 2019 otrzymał cztery nominację do XBiz Europa Award w kategoriach: najlepszy aktor drugoplanowy za rolę uchylającego się od prawa Eliego w porno westernie Digital Playground Rawhide (2017), wykonawca roku, najlepsza scena seksu w filmie fabularnym w sensacyjnym dramacie fantasy Nevermore (2018) z Alyssą Divine i Dannym D oraz najlepsza scena seksu w produkcji gonzo w Nacho’s Penetrating Interviews (2018) z Selvaggią[37].
W 2020 prezentował swoje filmy w społecznościowej sieci OnlyFans, zdobywając dużą liczbę subskrybentów[38][39].
Obecność w kulturze masowej
Podsumowanie
Perspektywa
W 2000 przez rok uczęszczał do szkoły aktorskiej Escuela de interpretación Manuel y Yo w Barcelonie. Występował z grupą teatralną La Fura del Baus. Grał w filmach kinowych, w tym w dreszczowcu Niecierpliwy alchemik (El Alquimista impaciente, 2002) jako mafioso Vasili[40], komediodramacie Joaquína Oristrella Nikt nie jest doskonały (Va a ser que nadie es perfecto, 2006) jako Segurata z Santim Millánem, komedii Straszny hiszpański film (Spanish Movie, 2009)[41], El Gancho (2012) jako El Tigre oraz komedii kryminalnej Carlosa Theróna Nieustraszony (Impávido, 2012)[42][43][44] jako Mikima / Padre Mikima.
Brał udział w filmie dokumentalnym Vicente Péreza Herrero La piel vendida (2004)[45]. Występował na telewizyjnym ekranie, m.in. w jednym z odcinków serialu Majoria absoluta (2003), Paco i jego ludzie (Los hombres de Paco, 2005), Los simuladores (2006), sensacyjnym filmie krótkometrażowym Extremo (2006) z Óscarem Jaenadą i reality show Survivor (2015).
W 2011 wypuścił na rynek własną linię perfum 25 Twenty Five z flakonem w kształcie i wymiarach swojego penisa[46][47], a w 2016 – fajkę wodną w kształcie męskich genitaliów, wykonaną z ceramiki w kolorze czarnym[48].
W 2013 uczestniczył w warsztatach interpretacji z Ricardo Jordánem w Monólogo Club de la Comedia. Zadebiutował na profesjonalnej scenie Teatro Alameda w Maladze jako telewizyjny aktor Mariano Rivas w komedii Diany Raznovich Jesienny ogród (Jardín de otoño, reż. Norberto Rizzo; premiera: 10 grudnia 2015)[49][50][51][52].
W grudniu 2016 i styczniu 2017 na scenie Sala Cabanyes de Mataró (Barcelona) wziął udział w widowisku Pasterze z Mataró (Los Pastorets de Mataró), zorganizowanym przez sekcję teatralną katolickiego centrum parafii Santa María de Mataró[53][54][55].
Wspomagał fundację Fundación Invulnerables, która działa na rzecz na ubóstwo i wykluczenia społecznego dzieci i młodzieży, a także brał udział w rozmowach wideo na różne tematy, takie jak miłość, Kościół czy transseksualność córki[56].
We wrześniu 2018 opublikowano książkę Mi nombre es Violeta (Mam na imię Violeta, wyd. Planeta), której autorką jest Santi Anaya, inspirowaną prawdziwym życiem Violety, jego najmłodszej córki[57]. Powstał też film dokumentalny Me llamo Violeta, prezentowany na El Festival de Cine de Málaga 2019[58].
W 2020 rozpoczęto zdjęcia do serialu Bambu Producciones Nacho Vidal, przemysł XXXL (Nacho Vidal, una industria XXXL)[59][60], emitowanego na platformie Starz, gdzie tytułową rolę Nacho Vidala zagrał Martiño Rivas[61][62].
Muzyczne przedsięwzięcia
W 2008 Nacho Vidal rozpoczął trasę koncertową jako DJ w „Club Canalla”[63][64], a następnie zaistniał jako didżej w Tito’s Mallorca International Club w Palmie na Majorce[65], Imperia Drink w Altorricón, El Bribón de la Habana w Almeríi w Roquetas de Mar, Electrosonic Festival w Burgos, nocnym klubie „Chic de Luxe” w Roses[66], Parku Rozrywki w Saragossie[63] i klubie „Búccaro” w Blanes. 4 maja 2009 wydał album house Nacho Vidal & Javier Gonzalez In Session[67]. W 2010 grał podczas Electrobeach Festival w klubie nocnym KU Discoteca w Benidormie[68].
W teledysku do piosenki Miguela Bosé „Down with Love” (Precz z miłością, 2005)[69] z Katsumi pod wodą w basenie tańczy nago. Wystąpił w wideoklipach: Flavio Rodrígueza – „Pornstar” (2007), zespołu Fragment Four – „Love Won’t Leave Me Alone” (2007), La China – „En el aszensor” (2007), Rebeki Brown do utworu „Big Bad Bitch” (2011) i grupy Yonkilove – „Por momentos” (2015)[70].
W 2019 formacja KillaBeatMakera wspólnie z Chrizzem Samzem nagrali singiel „Nacho Vidal (Cipriani Edit)”, gdzie zarejestrowana jest rozmowa z telefonu komórkowego Nacho Vidala z Cristianem Cipriani[71].
Udział w wyścigach samochodowych
W 2020 rozpoczął treningi z zamiarem startu w Rajdzie Dakar 2021 na buggy SSV10[72]. Na początku marca w Maroku w towarzystwie innych pilotów przeprowadził serię testów, potwierdzając, że jego celem jest spełnienie marzenia o wystartowaniu w Rajdzie Dakar[73][74].
Problemy z prawem
Podsumowanie
Perspektywa
W 2004 w dziwnych okolicznościach on i czterech innych zagranicznych aktorów biorących udział w Pierwszym Meksykańskim Festiwalu Erotycznym zostali zatrzymani jako nielegalni imigranci, ukarani grzywną w wysokości 46 tys. peso i nakazano im „dobrowolne opuszczenie kraju”. Władze meksykańskie nie przedstawiły żadnego przekonującego wyjaśnienia tej decyzji[75].
16 października 2012, Vidal i jego siostra María José Jordá González zostali aresztowani w Barcelonie, jako podejrzani o udział w praniu brudnych pieniędzy[76] w wytwórni filmowej Nacho Vidal Productions i oszustwach podatkowych z chińską przestępczością zorganizowaną[19][77]. Chociaż hiszpańscy prokuratorzy starali się trzymać Vidala w więzieniu podczas śledztwa i późniejszego procesu, 19 października 2012 tzw. sędzia narodowy Fernando Andreu zarządził dla niego wolność bez kaucji. Vidal utrzymuje, że jest niewinny[78].
29 maja 2020 policja odkryła, że Vidal zajmuje się organizowaniem „leczniczych” rytuałów z wykorzystaniem trującego jadu ropuchy koloradzkiej (5-Metoksy-N,N-dimetylotryptamina)[79]. Jad ten zawiera substancję psychoaktywną – bufoteninę, znaną od wieków przez mieszkańców Meksyku i okolic[80]. 4 czerwca 2020 Vidal został aresztowany pod zarzutem zabójstwa w związku ze śmiercią fotografa mody José Luisa Abada (zm. 28 lipca 2019 w Enguera na atak serca w wieku 49 lat), współpracującego z takimi magazynami jak „Vogue” czy „Urban”[81]. Powodem zgonu była trucizna północnoamerykańskiej ropuchy w wyniku wdychania jadu w tradycyjnym rytuale, w którym Vidal działał jak szaman[82]. Vidal został aresztowany wraz z dwoma innymi osobami, członkiem jego rodziny i pracownikiem[83]. Vidal wyraził żal z powodu tragedii, nie przyznał się jednak do winy, twierdząc, że Abad wdychał trujący jad świadomie i z własnej woli[84]. W lutym 2022 ekspert z Instytutu Medycyny Sądowej w Walencji ujawnił dokument oczyszczający z zarzutów Nacho Vidala za nieumyślne spowodowanie śmierci fotografa, który dowodzi, że przed śmiercią ofiara zażyła narkotyki zwiększające ryzyko sercowo-naczyniowe[85].
3 października 2020 został zatrzymany przez hiszpańską policję i odebrano mu prawo jazdy za lekkomyślną jazdę, kiedy prowadził Toyotę ulicami Walencji i zderzył się z kilkoma samochodami[86]. Podczas rozmowy z dziennikarzami programu Telecinco Viva la vida Vidal twierdził, że przeszedł obowiązkowy kurs w celu odzyskania prawa jazdy[87].
W listopadzie 2020 w Enguerze w Walencji nagrał erotyczne wideo na miejskim cmentarzu, co wzbudziło oburzenie mieszkańców[88][89].
19 czerwca 2024 uległ wypadkowi drogowemu na 356 kilometrze autostrady A-7 w pobliżu Picassent w Walencji[90]; jego samochód wypadł z drogi i został potrącony przez agentów Guardia Civil. Po przybyciu do centrum medycznego Hospital Universitario y Politécnico de La Fe, gdzie trafił z drgawkami i uderzeniem w głowę, przeprowadzono u niego test, w wyniku którego uzyskano wynik negatywny na obecność alkoholu, ale pozytywny wynik na obecność kokainy, benzodiazepin i marihuany[91]. Nacho Vidal opuścił szpital na wózku inwalidzkim; prowadzone wobec niego zostało śledztwo zarówno w związku z odmową poddania się badaniom na obecność alkoholu, jak i przestępstwem polegającym na prowadzeniu pojazdu pod wpływem substancji odurzających[92]. W styczniu 2025 dostał orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów w wymiarze dwóch lat i nakaz zapłaty grzywny w wysokości 8100 euro[93].
28 lutego 2025 został zatrzymany w Walencji za posiadanie 120 gramów Tusi, „różowej kokainy” z Kolumbii, narkotyku opartym na 2C-B, jednak sędzia oddalił sprawę przeciwko Nacho Vidalowi, stwierdzając, że nic nie wskazuje na sprzedaż narkotyków ani na nabywców[94].
Życie prywatne
Podsumowanie
Perspektywa
Wśród jego przyjaciół wymienieni byli m.in.: hiszpański piosenkarz Miguel Bosé[95], hiszpański tancerz Rafael Amargo i brazylijski piłkarz Dani Alves[96]. W biografii autorstwa Davida Barby Nacho Vidal. Confesiones de una estrella del porno oświadczył, że nigdy nie lubił się uczyć i nienawidził książek - z wyjątkiem poezji Pablo Nerudy[97].
W 1998 związał się z 19–letnią Jasmine Shimody–Rose, z którą w latach 1998–2002 brał udział w scenach gonzo w 20. filmach jako jej adorator[98]. W latach 2001–2004 był związany z aktorką porno Belladonną[99][100][101], z którą występował na ekranie.
Z nieformalnego związku z wenezuelską aktorką porno Rosą Eleną Castro Camacho (2004)[102][103][104] ma córkę Candelę[105] (ur. 3 sierpnia 2006)[106].
31 maja 2005 oświadczył publicznie, że wycofuje się z branży porno i w Bogocie zawarł ślub cywilny z kolumbijską modelką Franceską Jaimes (właśc. Silvia Romero)[107][108]. Przenieśli się do odzyskanej rodzinnej rezydencji w Enguera, w Walencji. Założyli tam rodzinę[109]. Mieli dwoje dzieci[110][111]: córkę Violetę (ur. 2007 jako Ignacio Puerta González - dokonał zmiany płci)[112][113] i syna Leóna (ur. 2009)[114][115]. Sześć tygodni później para rozwiodła się[116]. Po kilku miesiącach po ogłoszeniu odejścia na emeryturę, Vidal wrócił do kariery porno[117].
Jednak Franceska Jaimes po latach wróciła do Vidala[118], a w listopadzie 2014 wzięli ślub kościelny w hiszpańskiej willi[119][120]. W 2015 doszło do rozwodu.
17 października 2017 złożył skargę w związku z upokorzeniem i molestowaniem seksualnym przeciwko lekarzowi w klinice Clínica del Country w Bogocie, do której trafił z powodu problemów z uszami; lekarz kazał mu zdjąć spodnie i dotykał jego genitaliów[121].
24 lutego 2019 czeska agencja modelek Nikki’s Model Agency napisała na Twitterze, że Vidal wykazał pozytywny wynik testu na obecność wirusa HIV i ogłosiła dwumiesięczne wstrzymanie produkcji[122]. Mimo tego, nie zaprzestał uprawiać seksu bez zabezpieczeń z dziewięcioma partnerkami na planie filmów porno[123][124]. Vidal skomentował raport na platformie YouTube, zaprzeczając, że miał tę chorobę, i wyjaśnił, że naprawdę cierpi na reaktywne zapalenie stawów[125][126][127].
W październiku 2022 ogłosił, że cierpi na zaburzenia erekcji[128][129][130].
Publikacje
- David Barba: Nacho Vidal. Confesiones de una estrella del porno. Mr Ediciones, Madryt, 2004. ISBN 84-270-3011-8.
Filmografia
Filmy
| Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
|---|---|---|---|
| 1997 | Kto i jak? (¿Quién y cómo?, film dokumentalny)[131] | w roli samego siebie | |
| 2002 | Niecierpliwy alchemik (El Alquimista impaciente)[132] | mafioso Vasili | Patricia Ferreira |
| 2004 | Ciało na sprzedaż (La piel vendida, film dokumentalny)[133] | w roli samego siebie | Vicente Pérez Herrero |
| 2006 | Extremo (film krótkometrażowy)[134] | Spartakus | Jordi Arencón, Teo García |
| Nikt nie jest doskonały (Va a ser que nadie es perfecto)[135] | Segurata | Joaquín Oristrell | |
| 2009 | Straszny hiszpański film (Spanish Movie)[136] | w roli samego siebie „Porno Guii” (niewymieniony w czołówce) | Javier Ruiz Caldera |
| 2010 | Fake Orgasm (film dokumentalny)[137] | w roli samego siebie | Jo Sol |
| 2012 | Nieustraszony (Impávido)[138] | Mikima / ojciec Mikima | Carlos Therón |
| 2019 | Mam na imię Violeta (Me llamo Violeta, film dokumentalny)[139] | w roli samego siebie | David Fernández de Castro, Marc Parramon |
Seriale TV
| Rok | Tytuł | Rola | Odcinek |
|---|---|---|---|
| 2000 | Eurotrash (serial dokumentalny) | w roli samego siebie | |
| 2002 | Queremos saber más (talk-show) | ||
| 2003 | Majoria absoluta | ||
| 2004 | Otro rollo con: Adal Ramones (talk-show) | ||
| Me lo dices o me lo cuentas | |||
| Jet Lag | odc.: „És clar, és clar, és clar...” | ||
| 2004, 2017 | Toni Rovira y tú | ||
| 2005 | Paco i jego ludzie (Los hombres de Paco) | odc.: „El apocalipsis” | |
| La noche con Fuentes y Cía | |||
| 2006 | Los simuladores | ||
| 2008 | Boqueria 357 (talk-show) | ||
| Somiers | |||
| 2012 | Jo què sé! (talk-show) | ||
| 2013 | ¡Atención obras! (talk-show) | ||
| Àrtic (talk-show) | |||
| 2015 | Supervivientes: Perdidos en Honduras (talk-show) | 15 odcinków | |
| 2017 | Viajando con Chester (talk-show) | ||
| Estranyes parelles | |||
| Convénzeme (talk-show) | |||
| 2020 | Entre ovejas | ||
Nagrody
| Rok | Nagroda | Kategoria | Film | Inni wykonawcy |
|---|---|---|---|---|
| 1997 | Ninfa | Najlepszy aktor europejski[140] | – | – |
| 2000 | Ninfa | Najlepszy aktor[141] | Buttman’s Anal Divas 1 (2000) | – |
| Najlepsza scena seksu[141] | Buttman & Rocco’s Brazilian Butt Fest (1999) | Cassandra Wild i Jazmine | ||
| AVN Award | Najlepsza scena seksu w zagranicznej produkcji[142] | When Rocco Meats Kelly 2: In Barcelona (1999) | Kelly Stafford, Alba Dea Monte i Rocco Siffredi | |
| XRCO Award | Najlepsza scena seksu analnego lub podwójnej penetracji[143] | |||
| 2001 | Najlepsza scena seksu triolizmu (dziewczyna / dziewczyna / chłopak)[142] | Please 9: Sex Warz (1999) | Lynn Stone (w napisach: Amanda Angel) i Jessica Fiorentino | |
| Najlepsza scena seksu damsko–męskiego[143] | Xxxtreme Fantasies Of Jewel De’Nyle (2001) | Jewel De’Nyle | ||
| AVN Award | Najlepsza scena seksu w zagranicznej produkcji[142] | Buttman’s Anal Divas 1 (2000) | Jazmine i Isabella | |
| Ninfa | Najlepszy aktor[144] | jako gangster w Buttman’s Face Dance Obsession (1999) | – | |
| 2002 | Ninfa | Najlepszy aktor publiczności[145] | – | – |
| 2003 | Ninfa | Najlepszy aktor[146] | Back 2 Evil (2003) | – |
| 2004 | AVN Award | Najlepszy scena seksu grupowego w filmie wideo[142] | Ashley Long, Julie Night i Manuel Ferrara | |
| Najlepsza scena seksu w parze[142] | Belladonna | |||
| Najlepsza produkcja transseksualna[142] | She-Male Domination Nation (2003) | – | ||
| Ninfa | Najlepszy film transseksualny[147] | Travestís dominados por Nacho (2003) | – | |
| Venus Award | Najlepszy europejski aktor[148] | – | – | |
| 2006 | Ninfa | Najlepszy aktor[149][150] | Back 2 Evil 2 (2006) | – |
| 2008 | Ninfa | Najbardziej oryginalna scena seksu[151] | The Fashionistas Safado Berlin 1 (2007) | Katsuni i Melissa Lauren |
| Najlepszy aktor publiczności[152] | – | – | ||
| 2009 | Hot d’Or | Najlepszy wykonawca europejski[153][154] | – | – |
| 2012 | AVN Award | Najlepsza scena seksu analnego[143] | Asa Akira Is Insatiable 2 (2011) | Asa Akira |
| Najlepsza scena seksu triolizmu (dziewczyna / dziewczyna / chłopak)[142] | Ass Worship 13 (2011) | Kristina Rose i Jada Stevens | ||
| Hall of Fame - Sala sławy[155] | – | – | ||
| XXI Premios Turia | Huevo de Colón Award[156] | – | – | |
| XBIZ Award | Wykonawca zagraniczny roku[157] | – | – | |
| Galaxy Awards | Najlepszy wykonawca (Ameryka Północna, Hiszpania)[158] | – | – | |
| 2013 | Ninfa | Najlepsza seria roku[159] | La Mansión de Nacho Vidal (2012) | – |
| AVN Award | Najlepsza scena seksu chłopak / dziewczyna[143] | Alexis Ford Darkside (2012) | Alexis Ford | |
| XBIZ Award | Najlepsza scena gonzo w filmie niefabularnym[160] | Nacho Invades America 2 (2012) | Chanel Preston | |
| Galaxy Awards | Najlepszy wykonawca (Hiszpania)[161] | – | – | |
| 2014 | Ninfa | Nagroda publiczności dla najlepszego aktora[162] | – | – |
| 2015 | Ninfa | Najlepszy aktor wybrany przez publiczność[163] | – | – |
| 2017 | AVN Award | Najlepszy reżyser zagraniczny[164] | Nacho Loves Nekane (2016) | – |
| Ninfa | Najlepszy aktor międzynarodowy[165] | – | – | |
| 2018 | XCritic Award | Najlepszy wykonawca zagraniczny roku[166] | – | – |
| XBIZ Award | Najlepsza realizacja roku o tematyce latynoskiej[167] | Nacho Loves Canela Skin (2017) | – | |
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.