Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ŋ].

Szybkie fakty Numer IPA, Jednostka znakowa ...
Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna
Numer IPA 119
ŋ
Jednostka znakowa

ŋ

Unikod

U+014b

UTF-8 (hex)

c58b

Inne systemy
X-SAMPA N
Kirshenbaum N
IPA Braille
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Zamknij

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ŋ]:

  • modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna agresywna
  • Mimo iż dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez tor ustny jamę ustną, podniebienie miękkie jest opuszczone i powietrze uchodzi przez nos – jest to spółgłoska nosowa
  • prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – jest to spółgłoska środkowa
  • tylna część języka dotyka podniebienia miękkiego – jest to spółgłoska miękkopodniebienna
  • wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Warianty

Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć dodatkowo:

  • wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, mówimy wtedy o spółgłosce zmiękczonej (spalatalizowanej): [ŋʲ]
  • przewężenie w gardle, mówimy o spółgłosce faryngalizowanej: [ŋˤ]
  • zaokrąglenie warg, mówimy wtedy o labializowanej spółgłosce [ŋʷ]

Wymowa

Przykłady

W pozycji nagłosowej spółgłoska ta pojawia się rzadko, ze względu na trudność w utrzymaniu dźwięczności w niewielkiej przestrzeni między głośnią a miejscem jej artykulacji. Głoska ta jest za to częsta w pozycji wygłosowej i przed inną spółgłoską welarną.

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.