Remove ads
Mucoromycota Doweld – typ organizmów zaliczany do królestwa grzybów. Został wprowadzony do taksonomii w 2001 r. na podstawie danych filogenetycznych zebranych podczas badań molekularnych przez Aleksandra Dowelda[1].
 Pleśniak biały (Mucor mucedo) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ |
Mucoromycota |
| Nazwa systematyczna | |
| Mucoromycota Doweld Prosyllabus Tracheophytorum, Tentamen Systematis Plantarum Vascularium (Tracheophyta) (Moscow): LXXVII (2001) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Mucor Fresen | |
Większość gatunków to saprotrofy. Należą do nich pospolicie występujące rodzaje Mucor i Rhizopus. Niektóre mogą być oportunistycznymi patogenami, niektóre są chorobotwórcze. Kilka taksonów to gatunki ektomykoryzowe[2].
Mucoromycota wytwarzają bezpłciowe sporangiospory i tworzą zygospory powstające przez fuzję morfologicznie podobnych gametangiów. Pilobolus, Mucor i Rhizopus to popularne pleśnie. Wytwarzają grzybnię składającą się z rozgałęzionych strzępek bez sept[2]. Gdy zetkną się dwie odmienne płciowo strzępki (+) i (-), ich ściany rozpuszczają się, zawartość cytoplazmy zlewa się, co nazywa się plazmogamią. W jądrach komórkowych pochodzących od obydwu gametangiów następują podziały mitotyczne, a po nich następuje zlewanie się jąder pochodzących od różnych gametangiów, czyli wielokrotna kariogamia. Powstaje wielojądrowa zygospora o diploidalnej liczbie chromosomów. Otacza się ona grubą ścianą o ciemnej barwie i przechodzi w okres spoczynku. W tym okresie pełni więc funkcję przetrwalnika. Gdy zaczyna kiełkować, zaraz w jej jądrach zachodzi mejoza i powstają jądra haploidalne[3]. Większość gatunków jednak rozprzestrzenia się głównie przez sporangiospory. Pilobolus pod wpływem wybuchowo wzrastającego ciśnienia hydrostatycznego na końcu sporangioforu wyrzuca całe sporangium na odległość do 7 metrów. Jest ono pokryte lepką masą, która przylega do trawy, gdzie jest zjadana przez roślinożercę, a następnie wydalana wraz z odchodami. W tym momencie zarodniki w zarodni zaczynają rosnąć i żerują na odchodach. Zdolność do przenoszenia zarodników z dala od sterty odchodów jest ważna dla taksonów, które dostają się do łajna przez zjedzenie, ponieważ ssaki roślinożerne zwykle nie żerują od razu wokół sterty odchodów[2].
Remove ads
Nazwa typu pochodzi od łacińskiego słowa mucor oznaczającego pleśń chlebową i greckiego przyrostka mykes (μύκης) oznaczającego grzyby. Nazwę Mucoromycotina wprowadził w 2007 roku Gerald Leonard Benny w randze podtypu. W 2001 r. Aleksander Doweld podniósł ją do rangi typu odpowiednio zmieniając końcówkę[1].
Większość gatunków Mucoromycota we wcześniejszych klasyfikacjach zaliczana była do sprzężniaków (Zygomycota). Badania molekularne potwierdziły, że Zygomycota nie są monofiletyczne. Schussler i in. w 2001 r. usunęli z Zygomycota arbuskularne grzyby mykoryzowe i zdefiniowali je jako oddzielną gromadę Glomeromycota. Lutzoni i in. w 2004 r. w badaniu r-RNA SSU i LSU wykazali, że rzędy Zygomycota zajmowały co najmniej 4 różne linie monofiletyczne. Również White i in. w 2006 r. w analizie operonu r-RNA potwierdzili parafiletyczny charakter tradycyjnych grup Zygomycota. W ich analizie takson ten można podzielić na trzy niezależne klady (White i in. 2006) lub cztery, a nawet więcej kladów (Lutzoni i in. 2004)[2].
Według aktualizowanej klasyfikacji CABI databases do Mucoromycota należą taksony[4]:
- klasa Barbatosporomycetes Tedersoo, Sánchez-Ramírez, Kõljalg, Bahram, Döring, Schigel, T. May, M. Ryberg & Abarenkov 2018
- klasa Endogonomycetes Doweld 2014
- klasa Kickxellomycetes Tedersoo, Sánchez-Ramírez, Kõljalg, Bahram, Döring, Schigel, T. May, M. Ryberg & Abarenkov 2018
- klasa Mortierellomycetes Doweld 2013
- klasa Mucoromycetes Doweld 2001
- klasa Umbelopsidomycetes Tedersoo, Sánchez-Ramírez, Kõljalg, Bahram, Döring, Schigel, T. May, M. Ryberg & Abarenkov 2018
- klasy Incertae sedis
- podklasy Incertae sedis
- rząd Asellariales Manier ex Manier & Lichtw. 1978
- rząd Dimargaritales R.K. Benj. 1979
- rząd Incertae sedis[4].
- podklasy Incertae sedis
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads