Most im. Obrońców Modlina 1939 r.
most drogowy nad Wisłą Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Most im. Obrońców Modlina 1939 r. – most na Wiśle na granicy Nowego Dworu Mazowieckiego i Gminy Czosnów otwarty w 1990 w ciągu drogi ekspresowej S7.
 | |
| Długość całkowita |
530 m |
|---|---|
| Państwo | |
| Miejscowość | |
| Miejscowość | |
| Podstawowe dane | |
| Przeszkoda |
rzeka Wisła |
| Szerokość: • całkowita |
|
| Data budowy | |
| Projektant |
mgr inż. Witold Kaliński |
Położenie na mapie Zakroczymia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego  | |
Położenie na mapie gminy Zakroczym  | |
 52°25′39,07″N 20°39′19,40″E | |
Most jest ważnym ogniwem planowanej drogi ekspresowej S7 (Warszawa – Gdańsk). Elementy konstrukcji mostu zostały wykonane w stoczni w Gdyni. Potocznie nazywany jest „mostem w Zakroczymiu” z powodu bliskości gminy Zakroczym, jednak nie znajduje się on w tej gminie.
Most posiada obustronne chodniki dla pieszych pokryte asfaltem, oddzielone od jezdni barierą energochłonną. Jest oświetlony latarniami w formie stalowych słupów z pojedynczą oprawą oświetleniową[1] (dawniej podwójną oprawą STRADA produkcji Elgo[2]) znajdującymi się przy balustradach.
W marcu 2023 roku rozpoczęto przebudowę obiektu ze względu na rozbudowę istniejącego odcinka drogi ekspresowej S7 koło Zakroczymia[3] do przekroju sześciopasowego tj. dwóch jezdni po trzy pasy ruchu.
- długość 530,0 m, zawiera sześć przęseł o rozpiętości 75 + 4 × 95 + 75 m. Ich konstrukcja jest belkowa, ciągła, o przekroju skrzynkowym.
- szerokość 2 × 14,7 m[4], według innych źródeł 2 × 14,95[5]
Most zbudowano w sposób innowacyjny. Po raz pierwszy w Polsce użyto do wykonania konstrukcji przęseł stal trudnordzewiejącą (12HNNbA). Konstrukcję przęseł zrobiono w suchym doku Stoczni w Gdyni, szczelnymi odcinkami. Masa najdłuższych, 95-metrowych odcinków, wynosiła około 600 ton. Po zalaniu doku wodą, odcinek konstrukcji holowano 30 km przez Zatokę Gdańską do ujścia Wisły w Przegalinie i dalej około 390 km Wisłą – przez śluzę zapory we Włocławku – do miejsca budowy mostu pod Zakroczymiem. Tam odcinek konstrukcji podnoszono z rzeki na podpory mostu i na nich łączono z innymi odcinkami w ciągłą konstrukcję przęseł oraz montowano na niej wsporniki pomostu.
Fundamentami filarów mostu są pale Ø 122 cm, długości do 26 m, wiercone w rurach stalowych. Filar w rzece jest oparty na 24 palach, w tym 12 ukośnych (7:1). Rury pali wbijano młotem wibracyjnym, utrzymując w nich kilkumetrowy „korek” gruntowy. Zagęściło to podłoże filarów i znacznie zwiększyło nośności pali. Pale trzech filarów rzecznych zwieńczono poniżej zwierciadła rzeki w stalowych skrzyniach wykonanych w stoczni w Płocku i przyholowanych Wisłą do Zakroczymia. Skrzynia miała długość 30 m, szerokość 7 m, wysokość 6 m, masę około 120 ton. Przyczółek jest oparty na 13 słupach szczelinowych („baretach”) długości 8,5 m. Uprościły jego konstrukcję, bo nie wymagały użycia płyty zwieńczającej.
Główni projektanci mostu
- mgr inż. Witold Kaliński
- mgr inż. Ewa Kordek
- mgr inż. Henryk Wyłuda
Budowniczowie mostu
- Zdzisław Podgórski – Generalny Realizator Budowy Mostu, Zastępca Naczelnego Dyrektora Okręgu Warszawskiego DODP
- Stanisław Pawelski – kierownik montażu drugiej nitki mostu
- Zakłady Budownictwa Mostowego PKP Warszawa (podpory),
- Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych (konstrukcja).
Budowniczych mostu upamiętniono tablicą umieszczoną na cokole przy moście, na prawym brzegu Wisły. Tablicę przedstawia fotografia.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
