Micrura

Micrura – takson stawonogów z gromady pajęczaków, obejmujący pająki, roztocze, kapturce, rozłupnogłowce, głaszczkochody, biczykoodwłokowce i tępoodwłokowce.

Micrura
Hansen et Sørensen, 1904
Pająk Gasteracantha cancriformis
Roztocz Aceria anthocoptes
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkopodobne
Nadgromada	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
(bez rangi)	Micrura
Synonimy
Arachnida micrura

Charakterystycznymi cechami tych pajęczaków są: obecność tritosternum, umiejscowienie ujść gruczołów biodrowych przy odnóżach pierwszej pary, brak endytów na biodrach odnóży krocznych oraz słabo zesklerotyzowane lub całkiem zanikłe przydatki segmentów opistosomy od czwartego do szóstego. Ponadto ich pierwotny plan budowy obejmować miałby obecność pygidium oraz plemniki o jądrach ze związanymi z nimi mikrotubulami^[1].

Takson ten został wprowadzony w 1904 roku przez Hansa Jacoba Hansena i Williama Emila Sørensena pod nazwą Arachnida micrura^[2]. Nie został on rozpoznany w analizach Ludwig van der Hammena z 1977 i 1989^[3] ani Petera Weygoldta i Hannesa Paulusa z 1979^[4]. W 1990 Jeffrey Shultz wykorzystał tę nazwę dla szerszego, bo obejmującego też roztocze taksonu, który w wynikach jego analizy filogenetycznej jawił się jako grupa siostrzana pozostałych pajęczaków, zgrupowanych w kladzie Dromopoda. Według tej analizy Micrura dzieliły się na dwie grupy: Acaromorpha (roztocze i kapturce) oraz Megoperculata (Tetrapulmonata i głaszczkochody)^[1]. Tak definiowane Micrura rozpoznane zostały też w analizach W.C. Wheelera i Cheryl Hayashi z 1998^[5] oraz Gonzalo Giribeta i innych w 2002^[6]. Monofiletyzmowi Micrura przeczą natomiast wyniki nowszych analiz filogenetycznych: Shultza z 2007^[7], Mirosławy Dabert i innych z 2010^[8], Almira Pepato i innych z 2010^[9], Almira Pepato i Pavla Klimova z 2015^[10], Russella Garwooda i Jasona Dunlopa z 2014^[11] oraz Jesúsa Ballesterosa i Prashanta Sharmy z 2019^[12].