Michaił Jegorow

Michaił Aleksiejewicz Jegorow (ros. Михаи́л Алексе́евич Его́ров; ur. 5 maja 1923 we wsi Jermoszenki w obwodzie smoleńskim, zm. 20 czerwca 1975 w Diemidowie) – radziecki żołnierz, który wraz z Melitonem Kantarią^[1] i Ołeksijem Berestem zawiesił Sztandar Zwycięstwa na dachu Reichstagu 1 maja 1945 roku, tuż po zdobyciu Berlina.

Zobacz też: inne znaczenia.

Michaił Jegorow

Михаил Алексеевич Егоров

Michaił Jegorow, 1945
sierżant
Data i miejsce urodzenia	5 maja 1923 Jermoszenki k. Smoleńska
Data i miejsce śmierci	20 czerwca 1975 Diemidow
Przebieg służby
Lata służby	1942–1947
Siły zbrojne	partyzantka radziecka Armia Czerwona Armia Radziecka
Jednostki	Partyzancki Pułk „Trzynastka” (do 1944) 756 Pułk Strzelców 150 DS
Stanowiska	zwiadowca pułku
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa (front wschodni): operacja wiślańsko-odrzańska operacja berlińska
Późniejsza praca	pracownik kombinatu konserwacji mleka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Miał wykształcenie podstawowe, pracował w kołchozie. Wiosną 1942 z obawy przed wywózką na roboty do Rzeszy razem z rodziną uciekł do lasu. 5 maja został przyjęty do oddziału partyzanckiego „Trzynastka” (rozwinięty potem do pułku partyzanckiego), którym dowodził lejtnant Siergiej Griszyn^[2][3].

W grudniu 1944 został powołany do służby w regularnych jednostkach Armii Czerwonej. Uczestniczył w operacji wiślańsko-odrzańskiej i berlińskiej jako zwiadowca 756 Pułku Strzelców w składzie 150 Dywizji Strzeleckiej i 3 Armii Uderzeniowej 1 Frontu Białoruskiego. Brał udział w walkach ulicznych w Berlinie, gdzie zawiesił Sztandar Zwycięstwa nad Reichstagiem^[4].

Po wojnie kontynuował służbę w armii do 1947. W latach późniejszych ukończył radziecką szkołę partyjną w Smoleńsku. Pracował w kombinacie konserwacji mleka. Otrzymał honorowe obywatelstwo Smoleńska i Berlina (tego drugiego pozbawiony w 1992).

Grób Michaiła Jegorowa

Michaił Jegorow zginął w wieku 52 lat, w wypadku samochodowym. Został pochowany na smoleńskim Skwerze Pamięci Bohaterów. W jego rodzinnym domu otwarto Muzeum Michaiła Jegorowa^[5].

Odznaczenia

Związek Radziecki

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego – 8 maja 1946
• Order Lenina – 8 maja 1946
• Order Czerwonego Sztandaru – 19 maja 1945
• Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Order Sławy III klasy – 30 kwietnia 1945
• Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” I stopnia
• Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Za zdobycie Berlina”
• Medal „Weteran pracy”
• Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”

Niemcy Wschodnie

• Order Zasługi dla Ojczyzny I stopnia