Mariusz Trynkiewicz

Mariusz Trynkiewicz (ur. 10 kwietnia 1962 w Piotrkowie Trybunalskim^[1], zm. 9 stycznia 2025^[2] w Gdańsku^[3][4]) – polski seryjny morderca i przestępca seksualny, przez prasę nazwany „Szatanem z Piotrkowa”^[5]. Pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego^[6]. Za zabójstwa czterech chłopców, których dokonał w lipcu 1988 roku^[7], został skazany na karę śmierci, zamienioną później (na mocy amnestii) na karę 25 lat pozbawienia wolności.

Mariusz Trynkiewicz

Szatan z Piotrkowa

Mariusz Trynkiewicz (20 września 1989)
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1962 Piotrków Trybunalski
Data i miejsce śmierci	9 stycznia 2025 Gdańsk
Zawód, zajęcie	nauczyciel
Narodowość	polska
Edukacja	Technikum Mechaniczne w Piotrkowie Trybunalskim
Alma Mater	piotrkowska filia Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach
Rodzice	Władysław, Urszula

Życiorys

Konferencja Zbigniewa Ziobry w Sejmie, w tle na ekranie zdjęcie Mariusza Trynkiewicza po prawej (2012)

Syn Władysława i Urszuli z d. Komornickiej^[8]. Po zakończeniu nauki w szkole podstawowej przez rok uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim, następnie uczył się w technikum mechanicznym^[8], które ukończył w 1981^[9]. Tematem jego pracy dyplomowej były obozy zagłady z czasów II wojny światowej^[9]. Chciał studiować w Krakowie, ale uczelnia, na którą aplikował, zmieniła zasady rekrutacji i Trynkiewicz ostatecznie nie dostał się^[8][9]. W późniejszym czasie złożył dokumenty w piotrkowskiej filii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach, zostając jej studentem^[8]. W trakcie studiów zażywał relanium^[8]. 1 września 1984 podjął pracę w Szkole Podstawowej nr 11 w Piotrkowie Trybunalskim, prowadząc zajęcia praktyczno-techniczne dla chłopców z klas V–VIII, a także koło fotograficzne i szkolne koło strzeleckie^[9]. W 1986 roku odrzucono jego pracę magisterską z powodu błędów w maszynopisie^[9]. 10 grudnia tegoż roku rozpoczął służbę wojskową^[8]. Często przebywał na działce rodziców we Włodzimierzowie^[8].

Zbrodnie

W czasie odbywania służby wojskowej porwał i wykorzystał seksualnie chłopca ze szkoły podstawowej, za co sąd wojskowy skazał go na karę jednego roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata^[10]. Kilka tygodni po uprawomocnieniu się wyroku dopuścił się molestowania seksualnego 12-letniego chłopca i otrzymał kolejną karę – 1,5 roku pozbawienia wolności^[10]. Odwieszono mu również poprzedni wyrok, co zwiększyło karę do 2,5 roku^[11]. W czasie przerwy w odbywaniu kary, udzielonej w celu opieki nad chorą matką, 4 lipca 1988 zwabił do swojego mieszkania przy ulicy Działkowej w Piotrkowie Trybunalskim^[12] przypadkowo spotkanego, 13-letniego Wojciecha Pryczka, którego molestował, a następnie udusił^[13]. Ciało ofiary zakopał w lesie^[14].

29 lipca 1988 roku, w podobnych okolicznościach, zwabił do swojego mieszkania i zabił nożem trzech chłopców: 11-letniego Tomasza Łojka oraz 12-letnich Artura Kawczyńskiego i Krzysztofa Kaczmarka^[7]. Ciała wszystkich ofiar po kilku dniach wywiózł do lasu i podpalił^[14]. Ich zwłoki znalazł grzybiarz^[14][15][16].

Śledztwo

Śledztwo prowadzone przez organy ścigania pozwoliło na zatrzymanie Trynkiewicza, który przyznał się do popełnienia tych czynów^[14]. W jego mieszkaniu znaleziono między innymi zegarek jednego z chłopców i ślady krwi. Ciała ofiar były owinięte materiałem, z jakiego wykonane były zasłony w mieszkaniu. W trakcie śledztwa ustalono, że Trynkiewicz był sprawcą morderstwa dokonanego 4 lipca^[14]. W późniejszym czasie były nauczyciel zeznał, że zainteresowanie nastoletnimi chłopcami pojawiło się w nim w momencie, gdy zapragnął mieć brata^[17]. Na pytanie śledczych, dlaczego zabił chłopców, odparł^[17]:

W więzieniu rodziła się u mnie nienawiść do otaczającego świata. Rodziła się we mnie zemsta. Czułem potrzebę zrobienia czegoś, za co – otrzymując wyrok – wiedziałbym, że jest faktycznie słuszny. Tam, w murach więziennych w Łodzi, rodziła się myśl zabijania. Wynikała z tego, że czułem się skrzywdzony przez sąd. Realizacja tych myśli, które mnie nawiedzały w więzieniu, nastąpiła w czasie przerwy w odbywaniu kary. I dochodzę do wniosku, że głównym motywem zabójstw była zemsta.

Mariusz Trynkiewicz, fragment zeznań

Proces, wyrok i kara

W czasie procesu sądowego biegli psychiatrzy orzekli, że Mariusz Trynkiewicz był poczytalny w chwili popełniania czynu, jego zachowanie znamionował sadyzm oraz realizowanie popędu seksualnego w połączeniu z cechami algolagnii^[14]. Ponadto stwierdzono, że ma wysoki iloraz inteligencji (IQ=121)^[9]. 29 września 1989 roku, wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Piotrkowie Trybunalskim, został czterokrotnie skazany na karę śmierci – za każde zabójstwo z osobna – i pozbawienie praw publicznych na zawsze^[18]. W wyniku amnestii z 7 grudnia 1989 roku wyrok został zmieniony na karę 25 lat pozbawienia wolności^[15]. Karę tę odbywał w Zakładzie Karnym nr 2 w Strzelcach Opolskich^[19], a od 2012 roku – w Zakładzie Karnym w Rzeszowie Załężu^[14][20], nie otrzymując zgody na przerwy w jej odbywaniu. W więzieniu złożył wniosek o zmianę nazwiska na Komornicki (rodowe nazwisko swojej matki), ale Urząd Stanu Cywilnego w Piotrkowie Trybunalskim, Sąd Okręgowy w Opolu oraz wojewoda nie przychylili się do wniosku^[21]. W 2011 roku^[14] Wydział Penitencjarny Sądu Okręgowego w Opolu zarządził poddanie Trynkiewicza przymusowej terapii zaburzeń preferencji seksualnych^[21], które odbyło się w Rzeszowie^[14].

Wyjście z więzienia i izolacja

Odbywanie kary kończyło się 11 lutego 2014 roku^[15]. Dzień przed wyjściem mordercy funkcjonariusze więzienni przekazali prokuraturze szkice i zdjęcia znalezione w celi Mariusza Trynkiewicza, które miały zawierać treści o charakterze pedofilskim^[22]. 11 lutego prokuratura, po zbadaniu przekazanego materiału, stwierdziła, że nie zawierają treści zabronionych przez prawo^[23]. Tego samego dnia Trynkiewicz wyszedł na wolność^[24].

3 marca 2014 roku sąd, na podstawie ustawy o postępowaniu wobec osób stwarzających zagrożenie, uznał Mariusza Trynkiewicza za osobę stwarzającą zagrożenie i nakazał jego izolację w zamkniętym ośrodku w Gostyninie^[25]. 31 lipca 2015 roku został skazany na 5,5 roku pozbawienia wolności za posiadanie dziecięcej pornografii^[26]. 30 października 2015 roku, w ośrodku w Gostyninie, odbył się ślub Mariusza Trynkiewicza z osobą, która, jak dotąd, nie upubliczniła swoich personaliów, udzieliła natomiast jednego wywiadu, który znalazł się w książce Justyny Kopińskiej pt. „Polska odwraca oczy” (2016)^[27].

We wrześniu 2019 roku przewieziono go do Zakładu Karnego w Płocku^[28]. W kwietniu 2021 roku został skazany przez Sąd Rejonowy w Gostyninie na 6 lat pozbawienia wolności za posiadanie pornografii dziecięcej^[29]. W czerwcu 2022 sąd zdecydował o połączeniu wyroków z 2015 i 2021^[30]. Zasądzoną karę odbywał na oddziale terapeutycznym Zakładu Karnego w Sztumie^[31]. Okres pozbawienia wolności miał zakończyć się w 2031 roku^[32]. 1 stycznia 2025 ze względu na stan zdrowia, został przewieziony na oddział szpitalny Aresztu Śledczego w Gdańsku^[31], gdzie zmarł 9 stycznia 2025^[2].

W kulturze

Na temat śledztwa i procesu w sprawie Mariusza Trynkiewicza powstały książki: Proces szatana? (1990) autorstwa Eugeniusza Iwanickiego^[5], Łowca. Sprawa Trynkiewicza (2018) Ewy Żarskiej i Szatan. Mariusz T. – morderca chłopców^[33] (2023) Andrzeja Gawlińskiego. W 2019 reżyser Adam Guziński zapowiedział nakręcenie filmu fabularnego o sprawie Trynkiewicza^[34].