Maren Lundby

Maren Olstad Lundby (ur. 7 września 1994 w Gjøviku^[1]) – norweska skoczkini narciarska, reprezentantka klubu Kolbukameratene IF. Indywidualna mistrzyni olimpijska (2018), dwukrotna mistrzyni świata (2019 i 2021) i dwukrotna wicemistrzyni świata (2021 i 2023). Sześciokrotna medalistka mistrzostw świata w konkursach drużynowych (dwa srebrne medale w 2015 i 2021, cztery brązowe medale w 2019, 2021 i 2023). Brązowa medalistka mistrzostw świata juniorów (2014). Trzykrotna zdobywczyni Pucharu Świata (w sezonach 2017/2018, 2018/2019 i 2019/2020) oraz dwukrotna zwyciężczyni Raw Air (2019 i 2020).

Maren Olstad Lundby

Data i miejsce urodzenia	7 września 1994 Gjøvik
Klub	Kolbukameratene IF
Wzrost	173 cm[1]
Debiut w PŚ	3 grudnia 2011 w Lillehammer (17. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	3 grudnia 2011 w Lillehammer (17. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	1 marca 2014 w Râșnovie (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	10 grudnia 2016 w Niżnym Tagile
Rekord życiowy	212,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2023)[2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Pjongczang 2018 normalna Mistrzostwa świata złoto Seefeld 2019 normalna złoto Oberstdorf 2021 duża srebro Falun 2015 norm. druż. miesz. srebro Oberstdorf 2021 normalna srebro Oberstdorf 2021 druż. miesz. srebro Planica 2023 duża brąz Seefeld 2019 norm. druż. brąz Seefeld 2019 druż. miesz. brąz Oberstdorf 2021 norm. druż. brąz Planica 2023 norm. druż. Mistrzostwa świata juniorów brąz Val di Fiemme 2014 indywidualnie
Inne nagrody
Puchar Świata Kryształowa Kula 2017/2018 Kryształowa Kula 2018/2019 Kryształowa Kula 2019/2020 3. miejsce 2016/2017 Lillehammer Triple 2. miejsce 2017 Raw Air 1. miejsce 2019 1. miejsce 2020 Russian Tour Blue Bird 2. miejsce 2019 Letnie Grand Prix 3. miejsce 2017 3. miejsce 2018

Przebieg kariery

Po raz pierwszy na międzynarodowej arenie wystartowała 12 sierpnia 2007 w Bischofsgrün w konkursie Pucharu Kontynentalnego i zajęła w nim 56. miejsce. Pierwsze punkty do klasyfikacji Pucharu Kontynentalnego Maren Lundby zdobyła 13 września 2008 w Lillehammer, zajmując 24. miejsce. 20 lutego 2009 wzięła udział w konkursie o mistrzostwo świata w Libercu i zajęła w nim 22. miejsce. 3 grudnia 2011 roku w pierwszym w historii konkursie Pucharu Świata kobiet w Lillehammer zajęła 17. miejsce, po skokach na 89 m i 81 m^[3][4].

Podczas pierwszego w historii konkursu drużynowego - mieszanego inaugurującego sezon 2012/2013 Pucharu Świata w skokach narciarskich Maren Lundby stanęła na najwyższym podium wraz z Anette Sagen, Tomem Hilde, Andersem Bardalem. 5 stycznia 2013 roku w niemieckim Schonach pierwszy raz znalazła się w dziesiątce Pucharu Świata. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajęła 23. miejsce, będąc trzecią Norweżką w tej klasyfikacji^[3][4].

Sezon 2013/2014 ponownie zapoczątkowany został się konkursem drużynowym - mieszanym, w składzie norweskiej drużyny ponownie powołana została Lundby, która razem z Veltą, Sagen i Bardalem zajęli 3. miejsce przegrywając z Japończykami i Austriakami. Kolejnych trzech startach zajmowała miejsca w drugiej dziesiątce zawodów. Dopiero w rosyjskim Czajkowskim po raz drugi w karierze zajęła miejsce w pierwszej dziesiątce, plasując się na ósmym miejscu. Dotychczas najwyższym miejscem w zawodach Pucharu Świata są dwa czwarte miejsce, które zdobyła w styczniu 2014 roku w Zaō. Tydzień później w Planicy zajęła 6. oraz 9. miejsce. Po zawodach w Słowenii wystartowała w mistrzostwach świata juniorów. W odbywającym się w Val di Fiemme konkursie Norweżka zajęła trzecie miejsce przegrywając jedynie z—Sarą Takanashi oraz Coline Mattel^[3][4].

W pierwszym w historii skoków narciarskich kobiet na igrzyskach olimpijskich Lundby zajęła 8. miejsce tracąc do zwyciężczyni zawodów Niemki Cariny Vogt niecałe dwanaście punktów. W pierwszej serii konkursu skoczyła 97 metrów co dawało jej trzynaste miejsce, jednak po lepszej próbie w drugiej serii (100 metrów) awansowała do pierwszej dziesiątki zawodów. W samym drugim skoku zawodniczka uzyskała szósty wynik^[3][4].

W pierwszych zawodach po igrzyskach olimpijskich, które odbyły się w rumuńskim Râșnovie po raz pierwszy w swojej karierze stanęła na podium Pucharu Świata. W łącznej punktacji zawodów przegrała jedynie z Japonką Sarą Takanashi. Z kolei w grudniu 2016 w Niżnym Tagile odniosła pierwszy w karierze triumf w Pucharze Świata^[3][4].

W 2018 zdobyła złoty medal igrzysk olimpijskich^[3][4].

18 grudnia 2023 ogłosiła zakończenie kariery sportowej^[5].

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
8.	11 lutego	2014	Soczi/Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	97,0 m	100,0 m	235,5 pkt	11,9 pkt	Carina Vogt
1.	12 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	105,5 m	110,0 m	264,6 pkt	–

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
22.	20 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	73,5 m	59,5 m	119,5 pkt	123,5 pkt	Lindsey Van
11.	25 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	89,5 m	85,5 m	180,5 pkt	51,2 pkt	Daniela Iraschko
25.	22 lutego	2013	Val di Fiemme/Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	85,5 m	92,5 m	187,7 pkt	66,0 pkt	Sarah Hendrickson
4.	24 lutego	2013	Val di Fiemme/Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż. miesz.[a]	91,0 m	93,0 m	969,3 pkt (221,7 pkt)	41,7 pkt	Japonia
15.	20 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	86,0 m	88,0 m	211,6 pkt	25,3 pkt	Carina Vogt
2.	22 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	druż. miesz.[b]	95,0 m	91,5 m	915,6 pkt (231,9 pkt)	2,3 pkt	Niemcy
4.	24 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	99,5 m	91,0 m	247,7 pkt	6,9 pkt	Carina Vogt
5.	26 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż. miesz.[c]	90,5 m	93,5 m	877,8 pkt (237,5 pkt)	157,7 pkt	Niemcy
3.	26 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż.[d]	108,0 m	100,5 m	876,9 pkt (243,0 pkt)	22,0 pkt	Niemcy
1.	27 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	106,5 m	104,5 m	259,6 pkt	–
3.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. miesz.[e]	99,0 m	105,5 m	938,4 pkt (244,9 pkt)	73,8 pkt	Niemcy
2.	25 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	102,5 m	99,5 m	276,5 pkt	3,1 pkt	Ema Klinec
3.	26 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż.[f]	95,5 m	97,5 m	942,1 pkt (253,4 pkt)	17,2 pkt	Austria
2.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[g]	98,0 m	101,0 m	995,6 pkt (252,1 pkt)	5,2 pkt	Niemcy
1.	3 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	128,0 m	130,5 m	296,6 pkt	–
7.	23 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	94,5 m	94,0 m	227,4 pkt	21,7 pkt	Katharina Althaus
3.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż.[h]	89,0 m	95,0 m	828,6 pkt (208,5 pkt)	15,2 pkt	Niemcy
2.	1 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	139,5 m	133,0 m	253,8 pkt	10,4 pkt	Alexandria Loutitt

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
30.	28 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	65,5 m	63,0 m	132,5 pkt	94,5 pkt	Jacqueline Seifriedsberger
34.	6 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	67,0 m	–	55,5 pkt	186,5 pkt	Magdalena Schnurr
DSQ	29 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	indywid.	dyskwalifikacja				Elena Runggaldier
26.	27 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	indywid.	90,0 m	82,5 m	184,0 pkt	73,5 pkt	Coline Mattel
9.	23 lutego	2012	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	indywid.	99,0 m	93,0 m	229,5 pkt	47,0 pkt	Sara Takanashi
6.	25 lutego	2012	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	druż.[i]	87,5 m	90,0 m	689,0 pkt (196,0 pkt)	279,0 pkt	Japonia
20.	24 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	80,0 m	85,0 m	190,5 pkt	77,5 pkt	Sara Takanashi
4.	26 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	druż.[j]	86,5 m	86,0 m	759,5 pkt (207,0 pkt)	249,5 pkt	Słowenia
3.	28 stycznia	2014	Val di Fiemme/Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	96,5 m	97,0 m	246,2 pkt	16,7 pkt	Sara Takanashi

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
2011/2012	26.
2012/2013	23.
2013/2014	7.
2014/2015	14.
2015/2016	6.
2016/2017	3.
2017/2018	1.
2018/2019	1.
2019/2020	1.
2020/2021	8.
2022/2023	20.

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Świata

Sezon	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2011/2012	–	–	–	0
2012/2013	–	–	–	0
2013/2014	–	1	–	1
2014/2015	–	–	1	1
2015/2016	–	1	3	4
2016/2017	4	1	5	10
2017/2018	9	4	2	15
2018/2019	12	6	1	19
2019/2020	5	6	1	12
Razem	30	19	12	62

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	10 grudnia	2016	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-100	91,5 m	95,5 m	229,6 pkt	[7]
2.	15 stycznia	2017	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	97,0 m	100,0 m	248,5 pkt	[8]
3.	28 stycznia	2017	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	97,0 m	99,0 m	259,0 pkt	[9]
4.	11 lutego	2017	Ljubno	Logarska dolina	K-90	HS-100	93,5 m	95,0 m	256,7 pkt	[10]
5.	1 grudnia	2017	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	96,0 m	96,0 m	271,5 pkt	[11]
6.	17 grudnia	2017	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	105,0 m	102,0 m	269,1 pkt	[12]
7.	13 stycznia	2018	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	95,5 m	93,5 m	252,9 pkt	[13]
8.	14 stycznia	2018	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	95,5 m	98,5 m	251,6 pkt	[14]
9.	19 stycznia	2018	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	101,5 m	100,0 m	260,9 pkt	[15]
10.	21 stycznia	2018	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	97,0 m	101,0 m	245,9 pkt	[16]
11.	27 stycznia	2018	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	88,5 m	91,0 m	256,0 pkt	[17]
12.	4 marca	2018	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	100,0 m	97,0 m	257,8 pkt	[18]
13.	11 marca	2018	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	134,0 m	126,0 m	262,7 pkt	[19]
14.	13 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	128,0 m	133,5 m	229,8 pkt	[20]
15.	20 stycznia	2019	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	96,0 m	92,5 m	198,7 pkt	[21]
16.	26 stycznia	2019	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	94,0 m	95,0 m	247,8 pkt	[22]
17.	27 stycznia	2019	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	93,0 m	96,5 m	247,6 pkt	[23]
18.	2 lutego	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	86,0 m	86,0 m	228,1 pkt	[24]
19.	3 lutego	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	90,0 m	88,5 m	250,8 pkt	[25]
20.	8 lutego	2019	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	90,5 m	90,5 m	268,9 pkt	[26]
21.	16 lutego	2019	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	126,0 m	125,5 m	270,5 pkt	[27]
22.	17 lutego	2019	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	135,0 m	135,5 m	292,4 pkt	[28]
23.	12 marca	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	125,5 m	138,0 m	271,7 pkt	[29]
24.	14 marca	2019	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	133,0 m	133,5 m	274,1 pkt	[30]
25.	24 marca	2019	Czajkowskij	Snieżynka	K-125	HS-140	128,0 m	137,5 m	270,9 pkt	[31]
26.	7 grudnia	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	138,0 m	135,0 m	280,8 pkt	[32]
27.	8 grudnia	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	138,5 m	121,0 m	267,1 pkt	[33]
28.	26 stycznia	2020	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	96,5 m	96,0 m	259,0 pkt	[34]
29.	23 lutego	2020	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	93,0 m	89,0 m	254,8 pkt	[35]
30.	10 marca	2020	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	134,0 m	124,0 m	262,3 pkt	[36]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni	Przypisy
1.	1 marca	2014	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	96,0 m	89,0 m	226,4 pkt	2.	25,6 pkt	Sara Takanashi	[37]
2.	7 lutego	2015	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	94,5 m	89,0 m	230,9 pkt	3.	8,2 pkt	Daniela Iraschko-Stolz	[38]
3.	4 grudnia	2015	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	96,0 m	92,0 m	233,6 pkt	3.	18,1 pkt	Sara Takanashi	[39]
4.	31 stycznia	2016	Oberstdorf	Adler-Skistadion	K-95	HS-106	94,0 m	104,0 m	254,1 pkt	3.	17,1 pkt	Sara Takanashi	[40]
5.	4 lutego	2016	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	136,5 m	134,0 m	285,1 pkt	2.	20,7 pkt	Sara Takanashi	[41]
6.	6 lutego	2016	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	87,5 m	89,0 m	238,5 pkt	3.	18,7 pkt	Sara Takanashi	[42]
7.	10 grudnia	2016	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-100	91,5 m	95,5 m	229,6 pkt	1.	–		[7]
8.	14 stycznia	2017	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	94,5 m	90,5 m	236,9 pkt	3.	17,4 pkt	Yūki Itō	[43]
9.	15 stycznia	2017	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	97,0 m	100,0 m	248,5 pkt	1.	–		[8]
10.	21 stycznia	2017	Zaō	Yamagata	K-95	HS-103	100,0 m	92,0 m	221,1 pkt	3.	5,9 pkt	Yūki Itō	[44]
11.	28 stycznia	2017	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	97,0 m	99,0 m	259,0 pkt	1.	–		[9]
12.	29 stycznia	2017	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	95,0 m	93,0 m	241,9 pkt	2.	5,4 pkt	Sara Takanashi	[45]
13.	5 lutego	2017	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	85,5 m	89,5 m	245,2 pkt	3.	9,6 pkt	Sara Takanashi	[46]
14.	11 lutego	2017	Ljubno	Logarska dolina	K-90	HS-100	93,5 m	95,0 m	256,7 pkt	1.	–		[10]
15.	16 lutego	2017	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	103,0 m	94,0 m	210,2 pkt	3.	4,9 pkt	Sara Takanashi	[47]
16.	12 marca	2017	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	129,0 m	124,5 m	250,8 pkt	3.	7,9 pkt	Yūki Itō	[48]
17.	1 grudnia	2017	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	96,0 m	96,0 m	271,5 pkt	1.	–		[11]
18.	2 grudnia	2017	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	98,5 m	92,5 m	267,3 pkt	2.	4,4 pkt	Katharina Althaus	[49]
19.	3 grudnia	2017	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	130,0 m	139,0 m	284,3 pkt	2.	33,9 pkt	Katharina Althaus	[50]
20.	17 grudnia	2017	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	105,0 m	102,0 m	269,1 pkt	1.	–		[12]
21.	13 stycznia	2018	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	95,5 m	93,5 m	252,9 pkt	1.	–		[13]
22.	14 stycznia	2018	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	95,5 m	98,5 m	251,6 pkt	1.	–		[14]
23.	19 stycznia	2018	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	101,5 m	100,0 m	260,9 pkt	1.	–		[15]
24.	21 stycznia	2018	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	97,0 m	101,0 m	245,9 pkt	1.	–		[16]
25.	27 stycznia	2018	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	88,5 m	91,0 m	256,0 pkt	1.	–		[17]
26.	28 stycznia	2018	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	87,5 m	90,0 m	260,6 pkt	2.	1,8 pkt	Daniela Iraschko-Stolz	[51]
27.	3 marca	2018	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	92,0 m	–	118,3 pkt	2.	0,3 pkt	Katharina Althaus	[52]
28.	4 marca	2018	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	100,0 m	97,0 m	257,8 pkt	1.	–		[18]
29.	11 marca	2018	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	134,0 m	126,0 m	262,7 pkt	1.	–		[19]
30.	24 marca	2018	Oberstdorf	Adler-Skistadion	K-95	HS-106	93,5 m	95,5 m	221,7 pkt	3.	5,4 pkt	Sara Takanashi	[53]
31.	25 marca	2018	Oberstdorf	Adler-Skistadion	K-95	HS-106	97,5 m	98,5 m	231,0 pkt	3.	19,4 pkt	Sara Takanashi	[54]
32.	30 listopada	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	97,0 m	99,5 m	246,2 pkt	2.	12,6 pkt	Juliane Seyfarth	[55]
33.	1 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	101,5 m	88,5 m	269,0 pkt	2.	4,9 pkt	Lidija Jakowlewa	[56]
34.	16 grudnia	2018	Prémanon	Les Tuffes	K-81	HS-90	85,5 m	83,5 m	235,5 pkt	2.	14,1 pkt	Katharina Althaus	[57]
35.	12 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	105,0 m	135,0 m	196,2 pkt	3.	4,2 pkt	Daniela Iraschko-Stolz	[58]
36.	13 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	128,0 m	133,5 m	229,8 pkt	1.	–		[20]
37.	20 stycznia	2019	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	96,0 m	92,5 m	198,7 pkt	1.	–		[21]
38.	26 stycznia	2019	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	94,0 m	95,0 m	247,8 pkt	1.	–		[22]
39.	27 stycznia	2019	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	93,0 m	96,5 m	247,6 pkt	1.	–		[23]
40.	2 lutego	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	86,0 m	86,0 m	228,1 pkt	1.	–		[24]
41.	3 lutego	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	90,0 m	88,5 m	250,8 pkt	1.	–		[25]
42.	8 lutego	2019	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	90,5 m	90,5 m	268,9 pkt	1.	–		[26]
43.	10 lutego	2019	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	82,5 m	85,0 m	221,8 pkt	2.	2,1 pkt	Sara Takanashi	[59]
44.	16 lutego	2019	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	126,0 m	125,5 m	270,5 pkt	1.	–		[27]
45.	17 lutego	2019	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	135,0 m	135,5 m	292,4 pkt	1.	–		[28]
46.	12 marca	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	125,5 m	138,0 m	271,7 pkt	1.	–		[29]
47.	14 marca	2019	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	133,0 m	133,5 m	274,1 pkt	1.	–		[30]
48.	16 marca	2019	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-97	90,5 m	92,5 m	245,5 pkt	2.	7,1 pkt	Juliane Seyfarth	[60]
49.	17 marca	2019	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-97	92,0 m	90,0 m	221,1 pkt	2.	9,2 pkt	Juliane Seyfarth	[61]
50.	24 marca	2019	Czajkowskij	Snieżynka	K-125	HS-140	128,0 m	137,5 m	270,9 pkt	1.	–		[31]
51.	7 grudnia	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	138,0 m	135,0 m	280,8 pkt	1.	–		[32]
52.	8 grudnia	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	138,5 m	121,0 m	267,1 pkt	1.	–		[33]
53.	11 stycznia	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	127,0 m	139,0 m	275,0 pkt	2.	4,6 pkt	Marita Kramer	[62]
54.	12 stycznia	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	121,5 m	139,5 m	239,6 pkt	2.	11,2 pkt	Eva Pinkelnig	[63]
55.	19 stycznia	2020	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	92,0 m	92,5 m	213,1 pkt	3.	13,4 pkt	Eva Pinkelnig	[64]
56.	26 stycznia	2020	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	96,5 m	96,0 m	259,0 pkt	1.	–		[34]
57.	1 lutego	2020	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	127,5 m	133,5 m	276,2 pkt	2.	8,7 pkt	Chiara Hölzl	[65]
58.	2 lutego	2020	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	122,5 m	131,5 m	285,3 pkt	2.	2,3 pkt	Chiara Hölzl	[66]
59.	8 lutego	2020	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	85,5 m	88,0 m	240,6 pkt	2.	9,7 pkt	Chiara Hölzl	[67]
60.	23 lutego	2020	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	93,0 m	89,0 m	254,8 pkt	1.	–		[35]
61.	9 marca	2020	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	123,5 m	139,0 m[k]	295,4 pkt	2.	1,5 pkt	Sara Takanashi	[68]
62.	10 marca	2020	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	134,0 m	124,0 m	262,3 pkt	1.	–		[36]

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[4]
Sezon 2011/2012
													punkty
17	40	35	21	21	13	22	-	-	17	28	22	17	103
Sezon 2012/2013
																punkty
11	11	13	37	10	27	-	-	21	22	-	-	-	-	28	18	133
Sezon 2013/2014
																		punkty
12	17	20	8	12	22	29	4	4	9	6	-	-	2	5	7	15	9	487
Sezon 2014/2015
													punkty
27	9	25	19	27	q	7	13	3	8	4	15	13	289
Sezon 2015/2016
																	punkty
3	14	6	8	10	20	19	31	3	2	3	4	17	9	8	7	10	586
Sezon 2016/2017
																			punkty
22	6	1	4	14	6	3	1	6	3	1	2	8	3	1	4	4	3	3	1109
Sezon 2017/2018
															punkty
1	2	2	1	1	1	1	1	1	2	2	1	1	3	3	1340
Sezon 2018/2019
																								punkty
2	2	22	9	2	3	1	4	1	1	1	1	1	1	2	1	1	5	1	1	2	2	7	1	1909
Sezon 2019/2020
																punkty
1	1	5	2	2	5	3	5	1	2	2	2	5	1	2	1	1220
Sezon 2020/2021
													punkty
7	5	4	8	-	5	5	6	5	-	-	-	-	338
Sezon 2022/2023
																										punkty
16	24	19	21	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12	17	16	20	-	-	-	-	8	7	14	8	6	264
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	23 listopada	2012	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	druż. miesz[l].	92,0 m	101,5 m	237,3 (983,1 pkt)	1.	–
2.	6 grudnia	2013	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	druż. miesz[m].	98,5 m	97,0 m	246,2 (887,5 pkt)	3.	54,6 pkt	Japonia
3.	18 stycznia	2020	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	druż[n].	96,0 m	98,0 m	232,6 (748,6 pkt)	3.	140,8 pkt	Austria
4.	22 lutego	2020	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	druż[o].	84,5 m	91,5 m	264,9 pkt (960,2 pkt)	3.	48,5 pkt	Austria
5.	23 stycznia	2021	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	druż[p].	91,5 m	92,0 m	283,6 pkt (1046,9 pkt)	2.	17,9 pkt	Słowenia

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Źródło[4]
Sezon 2012/2013
									1
Sezon 2013/2014
									3
Sezon 2017/2018
								7	5
Sezon 2018/2019
								4	6
Sezon 2019/2020
								3	3
Sezon 2020/2021
							2	1	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[69]
2019	1.
2020	1.
2023	10.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[70]
2014	13.
2015	4.
2016	10.
2017	3.
2018	3.
2019	5.

Miejsca na podium w konkursach LGP

Sezon	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2014	–	–	–	0
2015	–	1	–	1
2016	–	1	–	1
2017	–	1	2	3
2018	–	2	1	3
2019	–	1	–	1
Razem	0	6	3	9

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca	Przypisy
1.	5 września	2015	Czajkowskij	Snieżynka	K-95	HS-106	93,5 m	96,5 m	231,8 pkt	2.	25,6 pkt	Sara Takanashi	[71]
2.	10 września	2016	Czajkowskij	Snieżynka	K-95	HS-106	99,0 m	103,0 m	250,1 pkt	2.	6,8 pkt	Sara Takanashi	[72]
3.	18 sierpnia	2017	Frenštát	Areal Horečky	K-95	HS-106	93,0 m	92,0 m	213,9 pkt	3.	8,8 pkt	Yūki Itō	[73]
4.	19 sierpnia	2017	Frenštát	Areal Horečky	K-95	HS-106	96,0 m	98,0 m	232,4 pkt	2.	10,2 pkt	Sara Takanashi	[74]
5.	10 września	2017	Czajkowskij	Snieżynka	K-95	HS-106	94,0 m	92,0 m	190,3 pkt	3.	42,1 pkt	Sara Takanashi	[75]
6.	17 sierpnia	2018	Frenštát	Areal Horečky	K-95	HS-106	93,5 m	101,0 m	243,6 pkt	2.	1,7 pkt	Sara Takanashi	[76]
7.	18 sierpnia	2018	Frenštát	Areal Horečky	K-95	HS-106	97,0 m	98,0 m	243,8 pkt	3.	9,3 pkt	Sara Takanashi	[77]
8.	9 września	2018	Czajkowskij	Snieżynka	K-125	HS-140	131,0 m	–	121,8 pkt	2.	9,0 pkt	Ema Klinec	[78]
9.	26 lipca	2019	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	99,5 m	99,5 m	251,7 pkt	2.	4,0 pkt	Sara Takanashi	[79]

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[4]
2014
		punkty
12	16	37
2015
					punkty
17	2	11	11	4	192
2016
			punkty
-	2	dq	80
2017
					punkty
7	3	2	6	3	276
2018
					punkty
-	6	2	3	2	260
2019
			punkty
2	5	-	125
2023
							punkty
-	-	-	-	-	-	33	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2008/2009	68.[80]
2009/2010	51.[81]
2010/2011	38.[82]
2011/2012	32.[83]
2014/2015	9.[84]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	12 grudnia	2014	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	91,0 m	91,5 m	232,5 pkt	3.	2,5 pkt	Jacqueline Seifriedsberger

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[4]
Sezon 2007/2008
																	punkty
56	55	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2008/2009
																		punkty
-	-	-	-	30	39	-	-	-	-	-	42	20	-	-	-	-	-	12
Sezon 2009/2010
																		punkty
-	-	28	28	31	33	36	35	36	35	32	37	41	33	-	-	28	25	15
Sezon 2010/2011
																				punkty
27	29	32	32	23	25	16	10	11	-	-	-	-	27	22	-	-	-	-	-	98
Sezon 2011/2012
							punkty
-	-	11	16	-	-	-	39
Sezon 2014/2015
				punkty
3	8	-	-	92
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2008	38.[85]
2009	53.[86]
2010	32.[87]
2011	40.[88]
2012	15.[89]
2013	4.[90]
2014	5.[91]
2015	1.[92]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	27 września	2014	Trondheim	Granåsen	K-90	HS-105	94,0 m	82,5 m	222,0 pkt	3.	38,5 pkt	Sara Takanashi
2.	19 września	2015	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	86,0 m	102,0 m	224,0 pkt	1.	–
3.	20 września	2015	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	92,0 m	100,0 m	226,2 pkt	2.	9,6 pkt	Line Jahr

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[4]
2008
										punkty
33	37	34	26	24	24	-	-	36	26	24
2009
							punkty
-	-	-	50	43	29	dq	2
2010
											punkty
-	-	-	-	34	31	28	32	10	10	29	57
2011
								punkty
-	-	-	-	-	-	18	24	20
2012
		punkty
14	19	30
2013
		punkty
5	4	95
2014
		punkty
3	17	74
2015
				punkty
-	-	1	2	180
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodniczka nie wystartowała

Uwagi

1. Skład zespołu: Anders Bardal, Tom Hilde, Maren Lundby i Anette Sagen
2. Skład zespołu: Anders Bardal, Line Jahr, Maren Lundby i Rune Velta
3. Skład zespołu: Maren Lundby, Silje Opseth, Andreas Stjernen i Daniel-André Tande
4. Skład zespołu: Ingebjørg Saglien Bråten, Maren Lundby, Silje Opseth i Anna Odine Strøm
5. Skład zespołu: Robert Johansson, Maren Lundby, Andreas Stjernen i Anna Odine Strøm
6. Skład zespołu: Thea Minyan Bjørseth, Maren Lundby, Silje Opseth i Anna Odine Strøm
7. Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Robert Johansson, Maren Lundby i Silje Opseth
8. Skład zespołu: Thea Minyan Bjørseth, Eirin Maria Kvandal, Maren Lundby i Anna Odine Strøm
9. Skład zespołu: Gyda Enger, Jenny Synnøve Hagemoen, Synne Steen Hansen i Maren Lundby
10. Skład zespołu: Gyda Enger, Anna Odine Strøm, Jenny Synnøve Hagemoen i Maren Lundby
11. Skok podparty.
12. Skład zespołu: Maren Lundby, Tom Hilde, Anette Sagen i Anders Bardal
13. Skład zespołu: Maren Lundby, Rune Velta, Anette Sagen i Anders Bardal
14. Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Ingebjørg Saglien Bråten, Silje Opseth i Maren Lundby
15. Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Thea Minyan Bjørseth, Silje Opseth i Maren Lundby
16. Skład zespołu: Eirin Maria Kvandal, Thea Minyan Bjørseth, Silje Opseth i Maren Lundby