Loading AI tools
polski historyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Wojciech Kornat (ur. 28 grudnia 1971[1] w Proszowicach) – polski historyk, sowietolog, edytor źródeł, eseista, profesor nauk humanistycznych i kierownik Zakładu Dziejów Dyplomacji i Systemów Totalitarnych w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie oraz na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
 | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 grudnia 1971 |
| profesor zwyczajny nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia polityczna Polski i Europy w XX wieku; zagadnienia sowietologii i totalitaryzmów; dzieje dyplomacji polskiej XIX–XX wieku; historia polskiej myśli politycznej | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
10 maja 2000 – historia |
| Habilitacja |
13 stycznia 2005 – nauki humanistyczne - historia |
| Profesura |
17 lipca 2015 |
| pracownik naukowy | |
| Instytut |
Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk |
| kierownik | |
| Zakład |
Zakład Historii XX wieku |
| kierownik | |
| Pracownia |
Pracownia Dziejów Dyplomacji i Systemów Totalitarnych |
| Odznaczenia | |
  | |
| Strona internetowa | |
W 1995 ukończył z wyróżnieniem studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 2000 na Wydziale Historycznym tego uniwersytetu uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie pracy Pakt Ribbentrop-Mołotow a Polska. Dyplomacja II Rzeczypospolitej wobec niemiecko-sowieckiego zbliżenia i współpracy w 1939 roku, przygotowanej pod kierunkiem Michała Pułaskiego[2]. W 2005 uzyskał habilitację w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk na podstawie dwutomowej pracy Bolszewizm – totalitaryzm – rewolucja – Rosja. Początki sowietologii i studiów nad systemami totalitarnymi w Polsce (1918–1939). W 2015 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.
Od 2000 pozostaje zatrudniony w Instytucie Historii PAN, początkowo jako adiunkt, od 2005 jako docent w Zakładzie Dziejów Systemów Totalitarnych i II Wojny Światowej, zaś od r. 2010 na stanowisku profesora. Od 2004 do 2009 był profesorem w Zakładzie Stosunków Międzynarodowych i Bezpieczeństwa Narodowego na Wydziale Studiów Politycznych Wyższej Szkoły Biznesu – National-Louis University w Nowym Sączu. W 2008 rozpoczął pracę na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, obejmując kierownictwo Katedry Historii Stosunków Międzynarodowych.
Był stypendystą Programu „Tempus” Komisji Europejskiej (1998), Fundacji Lanckorońskich z Brzezia (1998), założonego przez Jerzego Giedroycia Funduszu Pomocy Niezależnej Nauce i Kulturze Polskiej (1999), Fundacji im. Stefana Batorego (1999) oraz dwukrotnie Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (2001 i 2005). Gościł naukowo w CNRS w Paryżu, na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku, w Instytucie Historii Europejskiej im. Leibniza w Moguncji oraz jako senior fellow w Instytucie Nauk o Człowieku w Wiedniu.
Specjalizuje się w zakresie historii najnowszej. W ramach pracy naukowej zajmuje się m.in. historią dyplomacji i stosunków międzynarodowych w XIX i XX wieku, polską polityką zagraniczną w latach 1918–1945, dziejami polskiej i zachodniej myśli sowietologicznej, a w pewnym zakresie także dziejami polskiej historiografii.
Od 2008 wchodzi w skład Rady Naukowej Instytutu Historii PAN, zaś w 2015 wybrany został do Rady Naukowej Instytutu Studiów Politycznych PAN. Wchodził w skład Rady Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej w Lublinie. Jest członkiem Komisji ds. Publikacji Polskich Dokumentów Dyplomatycznych przy Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych oraz polskim przedstawicielem w Radzie Naukowej Europejskiej Sieci Pamięć i Solidarność. Wybrany został do Komisji Środkowoeuropejskiej Polskiej Akademii Umiejętności (Wydział II Historyczno-Filozoficzny). Jest również współprzewodniczącym Polsko-Rumuńskiej Komisji wspólnej historyków działającej na podstawie porozumienia Polskiej Akademii Nauk i Akademii Rumuńskiej. Wchodzi w skład Rady Instytutu Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Pozostaje członkiem rady kilku pism – w tym m.in. kwartalnika „Dzieje Najnowsze”, toruńskiego półrocznika „Historia i Polityka” oraz pisma „Pro Fide Rege et Lege”, jak również dwumiesięcznika „Nowa Europa Wschodnia”.
W 2014 wybrany został do międzynarodowej korporacji naukowej Academia Europaea z siedzibą w Londynie.
W latach 2021–2023 członek Rady Naukowej Instytutu De Republica[3][4].
Jest autorem siedmiu książek, redaktorem (bądź współredaktorem) kilku prac zbiorowych i wydawnictw źródłowych oraz ponad dwustu artykułów naukowych i około trzydziestu recenzji. Publikował w znanych czasopismach zagranicznych jak „Osteuropa”, „Revue d'histoire diplomatique” oraz „International History Review” oraz polskich (paryskie „Zeszyty Historyczne”, „Kwartalnik Historyczny”, „Dzieje Najnowsze”, „Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej”, „Studia nad Faszyzmem i Zbrodniami Hitlerowskimi”, „Przegląd Wschodni”, „Polski Przegląd Dyplomatyczny”, „Arcana”, „Przegląd Polityczny”). Opublikował też siedem biogramów w Polskim Słowniku Biograficznym.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
