Major League Baseball Most Valuable Player Award
indywidualna nagroda dla najbardziej wartościowego gracza Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Major League Baseball Most Valuable Player Award (MVP) – w Major League Baseball (MLB) nagroda nadawana corocznie najbardziej wartościowemu zawodnikowi w American League i w National League. Od 1931 przyznawana przez zrzeszenie dziennikarzy Baseball Writers Association of America (BBWAA). Od 1944 roku nosi nazwę Kenesaw Mountain Landis Memorial Baseball Award, na cześć pierwszego komisarza ligi, który pełnił tę funkcję od 1920 do swojej śmierci 25 listopada 1944 roku[1].
 Trofeum | |
| Przyznający | |
|---|---|
| Państwo | |
| Pierwsze rozdanie |
1931 |
Głosowanie przeprowadzane jest po zakończeniu sezonu zasadniczego, ale nie jest ujawniane do momentu zakończenia World Series. Początkowo udział brał w nim jeden dziennikarz, zaś od 1938 trzech z każdego miasta, posiadającego drużynę baseballową. W 1961 liczbę zredukowano do dwóch[2].
Biorąc pod uwagę liczbę nagród ze względu na pozycję, najwięcej przyznano pierwszobazowym (34). Z 25 nagrodzonych miotaczy, 15 było praworęcznych, zaś 10 leworęcznych. Walter Johnson, Carl Hubbell i Hal Newhouser są jedynymi na tej pozycji, którzy otrzymali tę nagrodę kilkakrotnie; Newhouser zdobył ja dwa razy z rzędu w 1944 i 1945 roku[3].
Hank Greenberg, Stan Musial, Alex Rodriguez i Robin Yount byli wybierani MVP na dwóch różnych pozycjach, przy czym Rodriguez jest jedynym, który otrzymał tę nagrodę, grając w dwóch różnych klubach[4]. Najwięcej razy nagrodzono Barry’ego Bondsa, siedmiokrotnie, w tym cztery razy z rzędu w latach 2001–2004[5] jednak pierwszym zawodnikiem, który zdobył tę nagrodę trzykrotnie był Jimmie Foxx; w sumie trzy razy nagrodzono dziewięciu graczy, zaś dwa razy dziewiętnastu[6]. Frank Robinson jest jedynym, który został najbardziej wartościowym zawodnikiem w obydwu ligach[6].
W 1979 nagrodzono dwóch zawodników, gdyż Keith Hernandez i Willie Stargell otrzymali taką samą liczbę głosów[7]. 17 razy wybierano zawodników jednogłośnie[2]. Najwięcej zawodników (dwudziestu dwóch), którzy zostali uhonorowani tą nagrodą pochodzi z New York Yankees, graczy St. Louis Cardinals wyróżniano 17-krotnie. Nagrody nigdy nie otrzymał zawodnik klubu Arizona Diamondbacks, New York Mets i Tampa Bay Rays[6].
Chalmers Award (1911–1914)
Podsumowanie
Perspektywa
W 1910 roku Hugh Chalmers, założyciel Chalmers Motor Car Company ogłosił, że ufunduje nagrodę w postaci nowego modelu automobilu dla baseballisty, który osiągnie najlepszą średnią uderzeń na koniec sezonu. W ostatni dzień jego rozgrywek szansę na nią miało dwóch zawodników: Ty Cobb z Detroit Tigers i Nap Lajoie z Cleveland Indians. Cobb prowadził o kilka punktów procentowych (0,383), jednak nie wystąpił w dwóch ostatnich meczach. Lajoie zaś zagrał w obydwu spotkaniach doubleheader przeciwko St. Louis Browns, zaliczając osiem odbić na dziewięć podejść (w tym sześć buntów) i wyprzedził Cobba w klasyfikacji (0,384)[2][8]. Prezydent ligi Ban Johnson oznajmił, że mimo wszystko to Cobb został zwycięzcą, jednak Chalmers postanowił, iż nagrodę otrzymają obydwaj zawodnicy[2].
W 1911 Chalmers utworzył nową nagrodę Chalmers Award. Zarząd Ligi ustalił, że trafi ona do „najważniejszego i najbardziej przydatnego baseballisty dla klubu i dla ligi”. Nie stała się jednak popularna i zaprzestano jej kontynuacji[2].
| Rok | Zwycięzca w American League |
Klub | Pozycja | Zwycięzca w National League |
Klub | Pozycja | Źródło |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1911 | Ty Cobb *# | Detroit Tigers | OF | Frank Schulte | Chicago Cubs | OF | [9] |
| 1912 | Tris Speaker * | Boston Red Sox | OF | Larry Doyle | New York Giants | 2B | [10] |
| 1913 | Walter Johnson * | Washington Senators | RHP | Jake Daubert | Brooklyn Dodgers | 1B | [11] |
| 1914 | Eddie Collins * | Philadelphia Athletics | 2B | Johnny Evers * | Boston Braves | 2B | [12] |
Legenda z objaśnieniem użytych w tabelach symboli i skrótów znajduje się na końcu artykułu.
MVP w latach (1922–1929)
Podsumowanie
Perspektywa
W 1922 roku American League ufundowała nową nagrodę, dla zawodnika „najbardziej wszechstronnego w swoim klubie”[3]. Zwycięzcy wybierani byli poprzez głosowanie, w którym udział brało ośmiu dziennikarzy baseballowych pod przewodnictwem Jamesa Crusinberry’ego[13]. Głosujący wybierali po jednym zawodniku z każdej drużyny. Najbardziej wartościowi baseballiści otrzymywali nagrodę pieniężną oraz medal z brązu. W American League zawodnicy mogli ją otrzymać tylko raz, jednak w 1928 zrezygnowano z jej przyznawania. W National League miało to miejsce rok później[2].
| Rok | Zwycięzca w American League |
Klub | Pozycja | Zwycięzca w National League |
Klub | Pozycja | Źródło |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1922 | George Sisler * | St. Louis Browns | 1B | – | – | – | [14] |
| 1923 | Babe Ruth *# | New York Yankees | OF | – | – | – | [15] |
| 1924 | Walter Johnson * (2) | Washington Senators | RHP | Dazzy Vance * | Brooklyn Robins | RHP | [16] |
| 1925 | Roger Peckinpaugh | Washington Senators | SS | Rogers Hornsby * | St. Louis Cardinals | 2B | [17] |
| 1926 | George Burns | Cleveland Indians | 1B | Bob O’Farrell | St. Louis Cardinals | C | [18] |
| 1927 | Lou Gehrig * | New York Yankees | 1B | Paul Waner * | Pittsburgh Pirates | OF | [19] |
| 1928 | Mickey Cochrane * | Philadelphia Athletics | C | Jim Bottomley * | St. Louis Cardinals | 2B | [20] |
| 1929 | – | – | – | Rogers Hornsby * (2) | Chicago Cubs | 2B | [21] |
Baseball Writers Association of America’s Most Valuable Player (od 1931)
Podsumowanie
Perspektywa
Zrzeszenie dziennikarzy baseballowych (BBWAA) utworzyło nową nagrodę, która jest przyznawana do dziś (po raz pierwszy w 1931 roku). Jeden dziennikarz z każdego miasta posiadającego klub wybierał 10 zawodników, z których pierwszy otrzymywał 10 punktów, a ostatni jeden. W 1938 zwiększono liczbę głosujących dziennikarzy do trzech, a za pierwsze miejsce przyznawano 14 punktów. Od 1961 roku w głosowaniu bierze udział dwóch dziennikarzy[2].
Legenda
| * | Członek Galerii Sław[123] |
|---|---|
| *** | Zawodnik aktywny |
| # | Wybór jednogłośny[2] |
| Zawodnik (X) | Nazwisko zawodnika (x – wybór kolejny) |
| P | Miotacz (RHP – praworęczny; LHP – leworęczny) |
| C | Łapacz |
| 1B | Pierwszobazowy |
| 2B | Drugobazowy |
| 3B | Trzeciobazowy |
| SS | Łącznik |
| OF | Zapolowy |
| DH | Designated hitter |
Trofeum
Trofeum dla najbardziej wartościowego zawodnika jest w kształcie koła w kolorze czarnym, zrobionym z drewna, z ośmiokątną srebrną płytą, zawierającą podobiznę pierwszego komisarza ligi Kensawa Mountaina Landisa, wraz z okresem pełnienia tej funkcji. Ponadto na trofeum wyryta jest jego nazwa (Most Valuable Player National League lub Most Valuable Player American League), nazwisko zawodnika, który otrzymał nagrodę, klub, w którym występował i rok jej przyznania[124][125].
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.