Chicago Cubs

Chicago Cubs – amerykańska drużyna baseballowa grająca w centralnej dywizji National League. Ma siedzibę w Chicago w stanie Illinois. Trzykrotny zwycięzca w World Series. Cubs są określani przez fanów i media jako The North Siders, ponieważ stadion Wrigley Field mieści się w północnej części miasta Chicago; inny przydomek zespołu to The Cubbies^[1].

Chicago Cubs

Data założenia	1876
Liga	Major League Baseball National League NL Central
Państwo	Stany Zjednoczone
Adres	1060 W Addison St Chicago, IL 60613, USA
Stadion	Wrigley Field
Właściciel	Tribune Company
Trener	Craig Counsell
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Trzeci strój
Strona internetowa

Historia

Cap Anson – zawodnik i menadżer Chicago White Stockings/Colts w latach 1876–1897.

Stadion West Side Grounds.

Wrigley Field.

Zawodnicy Chicago Cubs celebrujący zwycięstwo w meczu numer 7 World Series 2016 i zdobycie pierwszego od 1908 roku tytułu mistrzowskiego.

Klub powstał w 1870 roku jako Chicago White Stockings^[2]. W 1876 wstąpił w szeregi nowo powstałej National League jako jeden z ośmiu zespołów^[3]. W latach 1880–1882 White Stockings zdobywali mistrzostwo ligi, zaś w 1885 i 1886 uzyskiwali awans do World Series, w których mierzyły się mistrz National League i American Association; w pierwszych z nich White Stockings zremisowali z St. Louis Browns 3–3–1, w kolejnych ulegli tej samej drużynie 2–4^[4][5][6]. W 1890 klub zmienił nazwę na Chicago Colts^[7]. 29 czerwca 1897 w meczu przeciwko Louisville Colonels, Colts zdobyli 36 runów co do dziś jest rekordem w Major League Baseball^[8]. Od 1898 do 1902 zespół występował pod nazwą Chicago Colts by ostatecznie w 1902 roku przyjąć przydomek Cubs^[9].

W 1907 i 1908 zespół zdobywał mistrzowski tytuł, po pokonaniu w World Series dwukrotnie Detroit Tigers 4–0 i 4–1^[10][11]. Od momentu przystąpienia do National League zespół w roli gospodarza występował na kilku stadionach: 23rd Street Grounds (1876–77), Lakefront Park (1878–1884), West Side Park (1885–1891), South Side Park (1891–1893), West Side Grounds (1893–1915)^[12]. W kwietniu 1914 oddano do użytku nowy obiekt Weeghman Field, który w późniejszym okresie nosił nazwę Cubs Park (1920–1926); od 1926 znany jako Wrigley Field^[13]. Od 1910 do 1945 Cubs grali w World Series siedmiokrotnie, we wszystkich przegrywając^[7]. 18 maja 1947 w meczu przeciwko Brooklyn Dodgers zanotowano rekord frekwencji; spotkanie obejrzało 46 572 widzów^[14].

22 października 2016 Cubs, pokonując Los Angeles Dodgers w szóstym meczu NLCS, zdobyli pierwsze od 1945 roku mistrzostwo National League^[15]. 2 listopada 2016 Cubs wygrali siódme spotkanie po dziesięciu zmianach z Cleveland Indians i zdobyli pierwszy od 108 lat tytuł World Series^[16].

Skład zespołu

Chicago Cubs
Kadra				Sztab szkoleniowy
Miotacze 73 Adbert Alzolay 21 Tyler Chatwood 43 Jesse Chavez 41 Steve Cishek 11 Yū Darvish 29 Jorge De La Rosa 32 Brian Duensing  6 Carl Edwards Jr. 59 Luke Farrell 35 Cole Hamels 54 Justin Hancock 28 Kyle Hendricks 20 Brandon Kintzler 34 Jon Lester 36 Dillon Maples 60 Cory Mazzoni 24 Alec Mills 38 Mike Montgomery 15 Brandon Morrow 57 James Norwood 62 José Quintana 47 Randy Rosario 39 Drew Smyly 46 Pedro Strop 52 Jen-Ho Tseng 51 Duane Underwood, Jr. 37 Justin Wilson 29 Rob Zastryzny		Łapacze  7 Victor Caratini 40 Wilson Contreras Wewnątrzpolowi  9 Javier Báez 13 David Bote 17 Kris Bryant  2 Tommy La Stella  3 Daniel Murphy 44 Anthony Rizzo 27 Addison Russell 18 Ben Zobrist Zapolowi  5 Albert Almora Jr.  8 In Happ 22 Jason Heyward 12 Kyle Schwarber 20 Mark Zagunis		Menadżer 70 Joe Maddon Trenerzy 55 Brian Butterfield (third base) 58 Mike Borzello (catching) 19 Andy Haines (assistant hitting) 48 Jim Hickey (pitching) 30 Chili Davis (hitting) 16 Brandon Hyde (bench) 95 Chad Noble (bullpen catcher) 35 Lester Strode (bullpen) 25 Will Venable (first base) Stan na 26 sierpnia 2018[17][18]

Sukcesy

Tytuł	Liczba	Rok
World Series	3	1907, 1908, 2016
National League National League Championship Series	17	1870, 1876, 1880, 1881, 1882, 1885, 1886, 1906, 1908, 1910, 1918, 1929, 1932, 1935, 1938, 1945, 2016
National League East Division	2	1984, 1989
National League Central Division	5	2003, 2007, 2008, 2016, 2017

Członkowie Baseball Hall of Fame

Członkowie Baseball Hall of Fame
klubu Chicago Cubs
Grover Cleveland Alexander Cap Anson Richie Ashburn Ernie Banks Lou Boudreau Roger Bresnahan Mordecai Brown Frank Chance John Clarkson		Kiki Cuyler Andre Dawson Hugh Duffy Leo Durocher Dennis Eckersley Johnny Evers Jimmie Foxx Frankie Frisch Goose Gossage		Clark Griffith Burleigh Grimes Gabby Hartnett Billy Herman Rogers Hornsby Monte Irvin Ferguson Jenkins George Kelly King Kelly Ralph Kiner		Chuck Klein Tony Lazzeri Freddie Lindstrom Greg Maddux Rabbit Maranville Joe McCarthy Hank O'Day Robin Roberts Ryne Sandberg Ron Santo		Frank Selee Albert Spalding Bruce Sutter Joe Tinker Rube Waddell Deacon White Hoyt Wilhelm Billy Williams Hack Wilson
* Czcionką pogrubioną zaznaczono zawodnika, którego upamiętniono na tablicy w muzeum z herbem Stockings/Colts/Orphans/Cubs[19]

Zastrzeżone numery

Od 1997 numer 42 zastrzeżony jest przez całą ligę ku pamięci Jackie Robinsona, który jako pierwszy Afroamerykanin przełamał bariery rasowe w Major League Baseball^[20].

Ron Santo 3B: 1960–1973 Zastrzeżony 28 września 2003

Ernie Banks SS, 1B: 1953–1971 Zastrzeżony 22 sierpnia 1982

Ryne Sandberg 2B: 1982–1994 1996–1997 Zastrzeżony 28 sierpnia 2005

Billy Williams OF: 1959–1974 Zastrzeżony 13 sierpnia 1987

Ferguson Jenkins P: 1966–1973 1982–1983 Zastrzeżony 3 maja 2009

Greg Maddux P: 1986–1992 2004–2006 Zastrzeżony 3 maja 2009

Jackie Robinson W całej MLB Zastrzeżony 15 kwietnia 1997

Ciekawostki

• W 2015 roku minęło 107 lat od poprzedniego zwycięstwa Cubs w World Series. Była to najdłuższa passa bez mistrzostwa we wszystkich amerykańskich ligach zawodowych^[21].

• Najbardziej przesądni kibice Cubs za przyczynę tych niepowodzeń uznawali tzw. „Klątwę Kozła” (ang. Curse of the Billy Goat). Podczas World Series w 1945 roku zagorzały kibic Cubs Billy Sianis, przyszedł na mecz swojej ulubionej drużyny z kozłem. W trakcie rozgrywki został jednak wyrzucony z trybun z powodu nieprzyjemnego zapachu jaki wydzielał kozioł. Zbulwersowany tym faktem Sianis miał rzucić na klub klątwę uniemożliwiającą Cubs dotarcie do finałów MLB. Mistrzostwo roku 1945 przypadło Detroit Tigers, którzy ostatecznie pokonali „The Cubbies” 4–3^[22].

• „Klątwa Kozła” została przełamana w 2016, kiedy po 108 latach Cubs zdobyli tytuł World Series pokonując Cleveland Indians 4–3 w serii best-of-seven^[23].