Remove ads
Jackie Roosevelt Robinson (ur. 31 stycznia 1919 w Cairo, zm. 24 października 1972 w Stamford) – amerykański baseballista, który występował głównie na pozycji drugobazowego. Jako pierwszy Afroamerykanin w XX wieku zagrał w amerykańskiej Major League Baseball[1].
 Jackie Robinson (1954) | |||||
| drugobazowy | |||||
| Pełne imię i nazwisko |
Jackie Roosevelt Robinson | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1919 | ||||
| Data i miejsce śmierci |
24 października 1972 | ||||
| Odbijał |
prawą | ||||
| Rzucał |
prawą | ||||
| Debiut |
15 kwietnia 1947 | ||||
| Ostatni występ |
10 października 1956 | ||||
| Statystyki | |||||
| Średnia uderzeń |
0,311 | ||||
| Home runy |
137 | ||||
| Uderzenia |
1518 | ||||
| RBI |
734 | ||||
| Runy |
947 | ||||
| Kariera klubowa | |||||
| |||||
 Baseball Hall of Fame | |||||
| Rok wprowadzenia |
1962 | ||||
| Głosów |
77,5% (1. głosowanie) | ||||
| Strona internetowa | |||||
Urodził się w Cairo w stanie Georgia[2]. Studiował na University of California w Los Angeles, gdzie był członkiem drużyny uniwersyteckiej UCLA Bruins w czterech dyscyplinach: futbolu, baseballu, koszykówce i sprincie[2][3]. Uczelnię opuścił w 1941 roku ze względu na problemy finansowe[2]. W tym samym roku grał w drużynie futbolowej w Honolulu, ale wkrótce zgłosił się na ochotnika do służby wojskowej i dołączył do batalionu US Army 761st Tank Battalion[4]. Uzyskał stopień podporucznika kończąc szkołę oficerską Officer Candidate School[4]. W okresie służby w Fort Hood w Teksasie został oskarżony o niesubordynację i dlatego nie został dopuszczony do udziału w wojnie[4].
W 1945 Robinson był zawodnikiem Kansas City Monarchs, należącej do Negro American League[5]. W październiku 1945 podpisał kontrakt z Montreal Royals z International League, klubem farmerskim Brooklyn Dodgers, którego menadżerem generalnym był Branch Rickey, poszukujący nowych zawodników wśród zespołów z negro league[2][6]. Był to okres, kiedy zawodnicy pochodzenia afroamerykańskiego nie mieli możliwości grania w MLB ze względu na segregację i dyskryminację rasową[7].
15 kwietnia 1947 roku Robinson zadebiutował w drużynie Brooklyn Dodgers na Ebbets Field w meczu przeciwko Boston Braves, w którym zdobył runa[8][9]. Przez następne 12 miesięcy grał na pierwszej bazie, a w późniejszym okresie był głównie drugobazowym[8]. Początkowo padał ofiarą ataków rasistowskich ze strony kolegów z zespołu[2]. W jego obronie stawał menadżer Rickey, jego przyjaciel Pee Wee Reese, a także Hank Greenberg, który był dyskryminowany przez antysemitów[2][10][11]. Pomimo dyskryminacji rasowej w 1947 został wybrany najlepszym debiutantem, zaś dwa lata później najbardziej wartościowym zawodnikiem w National League; miał także najlepszą w lidze średnią uderzeń (0,342)[8][12][13]. W 1955 wystąpił w sześciu meczach World Series, w których Dodgers pokonali New York Yankees 4–3 w serii best-of-seven[14].
Pod koniec sezonu 1956 został sprzedany do New York Giants, ale wolał już zrezygnować z kariery w ogóle, niż wspierać ten zespół; miało to miejsce w styczniu 1957 roku[2]. Po zakończeniu kariery sportowej zajmował się między innymi prowadzeniem firmy Chock Full O'Nuts a także był członkiem zarządu NAACP[2]. W 1960 zaangażował się w wybory prezydenckie, w których wspierał początkowo Huberta Humphreya, a później Richarda Nixona[2]. Został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame w 1962 roku[15]. W roku 1998 zajął 44. miejsce na liście stu najlepszych baseballistów według magazynu Sporting News (The 100 Greatest Baseball Players) i został wybrany do Drużyny Stulecia MLB[16][17].
Grał główną rolę w filmie autobiograficznym „The Jackie Robinson Story” z 1950 roku[18].
Zmarł na atak serca w wieku 53 lat[19].
W 1997 roku System Rezerwy Federalnej wyemitował srebrną monetę kolekcjonerską o nominale 1 dolara upamiętniającą Jackiego Robinson[20].
W kwietniu 2013 roku na ekrany wszedł kolejny film biograficzny o Jackie Robinsonie w reżyserii Briana Helgelanda: „42 – Prawdziwa historia amerykańskiej legendy” – amerykański tytuł: „42”. W roli Jackie Robinsona wystąpił Chadwick Boseman, a rolę Brancha Rickeya zagrał Harrison Ford[21].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| MVP National League | 1949 | [13] |
| 6× All-Star | 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1954 | [8] |
| Zwycięzca w World Series | 1955 | [14] |
| MLB Rookie of the Year Award | 1947 | [12] |
| Major League Baseball All-Century Team | [17] | |
| Baseball Hall of Fame | od 1962 | [15] |
| #42 zastrzeżony przez Dodgers | 1972 | [22] |
| #42 zastrzeżony przez wszystkie kluby MLB | 1997 | [23] |
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads