Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Atlanta Braves – drużyna baseballowa grająca we wschodniej dywizji National League, z siedzibę w Atlancie w stanie Georgia. Braves cztery razy wygrali World Series, w 1914 r. w Bostonie, 1957 r. w Milwaukee oraz latach 1995 i 2021 w Atlancie. Jest to jedyny zespół w historii lig zawodowych, który zdobył mistrzostwo w trzech różnych miastach. Jest najstarszym istniejącym zawodowym klubem w Stanach Zjednoczonych[1].
 | |||
| Data założenia |
1876 | ||
|---|---|---|---|
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Adres | |||
| Stadion | |||
| Właściciel |
Liberty Media / John Malone | ||
| Trener |
Brian Snitker | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Cincinnati Red Stockings, założony w 1869 roku jako pierwszy profesjonalny klub baseballowy został rozwiązany po zakończeniu sezonu 1870[2]. Grający menadżer Harry Wright wraz z bratem George’em oraz dwoma zawodnikami z Cincinnati przeniósł się do Bostonu, gdzie utworzyli klub Boston Red Stockings, który był członkiem założycielem ligi National Association of Professional Base Ball Players w skrócie National Association[1][3]. Klub prowadzony przez braci Wright, Rossa Barnesa oraz Alberta Spaldinga wywalczył cztery mistrzostwa ligi w ciągu pięciu sezonów[4]. W roku 1876 był jednym z założycieli National League (nowo powstali Cincinnati Red Stockings także byli członkami tej ligi)[5]. W 1883 zespół zmienił nazwę na Beaneaters[6].
Beaneaters do końca XIX wieku zwyciężali w National League ośmiokrotnie[7]. W sezonie 1898 zespół wygrał 102 mecze, co było rekordem klubowym przez 95 lat[8][9]. W 1901 założono nowy klub w Bostonie Americans, który wstąpił w szeregi American League[10]. Do nowo utworzonego zespołu odszedł między innymi grający menadżer i trzeciobazowy Jimmy Collins[11]. W latach 1903–1914 zespół tylko w jednym sezonie osiągnął dodatni bilans zwycięstw i porażek i pięciokrotnie przegrał ponad 100 meczów; w tym samym okresie klub trzykrotnie zmieniał nazwę: na Doves w 1907, Rustlers w 1911 i Braves w 1912[9].
W sezonie 1914 Braves po rozegraniu dwudziestu dwóch spotkań mieli bilans 4–18 i zajmowali ostatnie, ósme miejsce w National League[12]. 4 lipca po przegraniu dwumeczu z Brooklyn Dodgers bilans zwycięstw i porażek zespołu wynosił 26–40 co dawało ostatnie miejsce w tabeli ze stratą 15 meczów do prowadzących New York Giants[12]. Od 5 lipca do 5 września Braves wygrali 41 meczów i przegrali 12[12]. 7 i 8 września w trzech meczach przeciwko New York Giants Braves wygrali dwukrotnie i przesunęli się na pierwsze miejsce w tabeli, co premiowało awansem do World Series[12]. Do końca sezonu Braves wygrali 25 meczów przegrywając sześciokrotnie, podczas gdy Giants osiągnęli wynik 16–16[12][13]. Zespół pozostaje jedyną do dnia dzisiejszego drużyną, który wygrał ligę będąc na ostatnim miejscu 4 lipca[14]. W World Series Braves w roli gospodarza występowali na Fenway Park, stadionie Boston Red Sox, gdyż obiekt South End Grounds mógł pomieścić tylko 5 tysięcy widzów[15]. W finałach Braves pokonali Philadelphia Athletics 4–0[16]. Po wywalczeniu mistrzostwa właściciel klubu James Gaffney postanowił wybudować nowy stadion, który nazwano Braves Field; był wówczas największym obiektem w kraju, który mógł pomieścić ponad 40 tysięcy widzów[17]. W 1953 siedzibę klubu przeniesiono do Milwaukee[18]. W sezonie 1957 zespół po osiągnięciu bilansu 95–59–1 i zajęciu 1. miejsca w National League, uzyskał awans do World Series, w których pokonał New York Yankees 4–3[9][19].
W 1965 zarząd klubu podjął decyzję o przeniesieniu siedziby do Atlanty i rozgrywaniu meczów na Atlanta–Fulton County Stadium[20][21]. W sezonie 1995 Braves zdobyli mistrzowski tytuł po raz trzeci w historii klubu; w World Series pokonali Cleveland Indians 4–2[22]. Dwa lata później przenieśli się na nowo powstały obiekt Turner Field, mogący pomieścić 50 096 widzów; koszt jego budowy wyniósł 239 milionów dolarów[23].
| Atlanta Braves | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kadra | Sztab szkoleniowy | ||||||||
|
Miotacze
|
Łapacze
Wewnątrzpolowi
Zapolowi
|
Menadżer
Trenerzy
| |||||||
| Tytuł | Liczba | Rok |
|---|---|---|
| World Series | 4 | 1914, 1957, 1995, 2021 |
| National League National League Championship Series |
18 | 1877, 1878, 1883, 1891, 1892, 1893, 1897, 1898, 1914, 1948, 1957, 1958, 1991, 1992, 1995, 1996, 1999, 2021 |
| National League East Division | 16 | 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2013, 2018, 2019, 2020, 2021 |
| National League West Division | 5 | 1969, 1982, 1991, 1992, 1993 |
Od 1997 numer 42 zastrzeżony jest przez całą ligę ku pamięci Jackie Robinsona, który jako pierwszy Afroamerykanin przełamał bariery rasowe w Major League Baseball[26].
 Dale Murphy OF Zastrzeżony w 1994 |
 Bobby Cox M Zastrzeżony w 2011 |
 Chipper Jones 3B Zastrzeżony w 2013 |
 Warren Spahn P Zastrzeżony w 1965 |
 John Smoltz P Zastrzeżony w 2012 |
 Greg Maddux P Zastrzeżony w 2009 |
 Phil Niekro P Zastrzeżony w 1984 |
 Eddie Mathews 3B Zastzeżony w 1969 |
 Jackie Robinson – Zastrzeżony w 1997 |
 Hank Aaron OF Zastrzeżony w 1977 |
 Tom Glavine P Zastrzeżony w 2010 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
