polsko-kanadyjski językoznawca Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Zawadowski, również Leo Zawadowski[1] (ur. 28 sierpnia 1914 w St. Petersburgu, zm. 4 sierpnia 2018 w Oakville w Kanadzie[2]) – polski językoznawca, teoretyk języka, filolog klasyczny, romanista[3], profesor doktor habilitowany[4][5].
| Data i miejsce urodzenia |
28 sierpnia 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
językoznawca, filolog klasyczny, romanista, pracownik naukowy, nauczyciel akademicki |
| Alma Mater | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski, |
| Stanowisko | |
| Małżeństwo |
Iwona Zawadowska (1922–2014) |
Po wybuchu rewolucji bolszewickiej jego rodzina przeprowadziła się z St. Petersburga do Warszawy[2]. Ukończył Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1931)[6] i studia wyższe na Wydziale Filologii Klasycznej Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Do 1939 asystent na UW[2]. W 1948 obronił na UW doktorat z zakresu językoznawstwa porównawczego, po czym objął stanowisko profesora zwyczajnego Uniwersytetu Wrocławskiego, a także kierownika Katedry Językoznawstwa Porównawczego i p.o. kierownika Katedry Filologii Romańskiej Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego[2]. W 1952 wstrzymano nabór na romanistykę na Uniwersytecie Wrocławskim; w 1957 Katedra Romanistyki została reaktywowana pod kierunkiem Leona Zawadowskiego, który sprawował funkcję jej kierownika w latach 1957–1968[4]. W pewnym okresie był również dziekanem wydziału[3].
W 1969 objął stanowisko profesora zwyczajnego Uniwersytetu Indiany w Bloomington w Stanach Zjednoczonych[2]. Od 1971 profesor językoznawstwa i filologii romańskiej, a zarazem kierownik Wydziału Języków Uniwersytetu Lakehead w Thunder Bay w prowincji Ontario w Kanadzie[2] (ang. Chairman of the Department of Languages)[7], gdzie pracował do przejścia na emeryturę, po czym przeprowadził się do Oakville[1]. W późniejszym okresie pozostał aktywny naukowo; był współzałożycielem i fundatorem katolickiej organizacji społecznej Society for Catholic Life and Culture in Canada[1][2]. W 1998 otrzymał tytuł honorowego członka Polskiego Towarzystwa Językoznawczego[5].
Pochowany wraz z żoną na St Jude's Cemetery w Oakville w prowincji Ontario (kwatera Block 97, Gr 14–15)[8][9].
W 2014 Andrzej Bogusławski napisał, że prof. Zawadowski to najwybitniejszy uczeń Jerzego Kuryłowicza i nestor polskiego językoznawstwa; zwrócił uwagę na polemiczny charakter jego badań wobec koncepcji Ferdinanda de Saussure’a i zbieżność z tezami Ludwiga Wittgensteina[3]. Uznał prof. Zawadowskiego za największy po Baudouinie de Courtenay i Jerzym Kuryłowiczu talent lingwistyczno-teoretyczny wśród Polaków z początku XX wieku[3]. W 2014, z okazji stulecia urodzin, Komitet Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk poświęcił swoje posiedzenie plenarne dorobkowi naukowemu prof. Zawadowskiego[1][2]. Był autorem m.in. następujących książek:
W 1980 opublikował książkę The Polish-Canadian Community at the Lakehead, poświęconą historii Polonii kanadyjskiej w północno-zachodnim Ontario[2][18].
Był miłośnikiem jazdy konnej[1][2]. Miał żonę Iwonę (Yvonne, 1922–2014)[9], polonijną działaczkę społeczną, z którą pozostawał w związku małżeńskim 75 lat, a także trzech synów, Raphaela, Petera i Andrew, oraz sześcioro wnucząt i wiele prawnucząt[1][2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.