Loading AI tools
Leon Halban (ur. 23 września 1893 w Krakowie, zm. 3 maja 1960 w Lublinie) – polski historyk prawa, członek zarządu przymusowego organizacji „Caritas” w 1950 roku[1].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk prawnych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Lwowski |
Pochodził z asymilowanej rodziny żydowskiej (dziadek Leon Blumenstock przyjął katolicyzm ok. 1880, rodzice to Alfred Halban i Zofia ze Spasowiczów). Uczęszczał do niemieckiej szkoły powszechnej w Czerniowcach[2]. 1 czerwca 1911 w Prywatnym Gimnazjum im. Adama Mickiewicza we Lwowie otrzymał świadectwo dojrzałości[3]. Absolwent Uniwersytetu Lwowskiego (1916). W międzyczasie studiował w Wiedniu (1914-1915). W 1926 habilitował się na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i pracował tam w Katedrze Prawa Kościelnego kierowanej do 1936 przez prof. Władysława Abrahama. Od grudnia 1936 roku profesor nadzwyczajny prawa kościelnego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[4] i kierownik Katedry Prawa Kościelnego. W czasie okupacji sowieckiej Lwowa działał w konspiracji politycznej i wojskowej, współpracował z konspiracyjnym Stronnictwem Ludowym. W czasie okupacji hitlerowskiej ukrywał się w lwowskim klasztorze Sacré-Coeur i pomimo choroby (zapalenie nerwów ruchowych) prowadził tajne nauczanie na konspiracyjnym UJK. Był poszukiwany przez Niemców z polecenia Rosenberga[2]. Jesienią 1944, po ponownym wkroczeniu sowietów opuścił Lwów i przeniósł się do Lublina. Od 1945 profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (dziekan tamtejszego wydziału prawa), a potem Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Zajmował się głównie historią prawa kościelnego, napisał też pracę Religia w Trzeciej Rzeszy (1936), a także "Mistyczne podstawy narodowego socjalizmu" (1946), w której wskazuje na dwojakie korzenie nazizmu, jako będącego w opozycji zarówno do katolicyzmu, jak i racjonalizmu[5].
Jego żoną była malarka Eugenia Halban z domu Spirin. W okresie powojennym, po opuszczeniu Lwowa, małżonkowie rozstali się bez formalnego rozwodu. Leon Halban osiadł w Lublinie, Eugenia Halban mieszkała i tworzyła w Krakowie[6].
Od czasu okupacji niemieckiej poruszał się na wózku inwalidzkim, w 1959 amputowano mu nogi. Zmarł w 1960 i został pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.
- Lichwa w nauce i prawie kościelnym, Lwów 1926
- Supremacja państwa nad Kościołem, Lwów 1927
- Społeczne ideały chrześcijaństwa w pierwszych wiekach, Poznań 1929
- Pakta laterańskie, Warszawa 1931
- Religia w Trzeciej Rzeszy, Lwów 1936
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
