Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Krzysztof Włodarczyk (bokser)
bokser polski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Krzysztof Włodarczyk, ps. Diablo (ur. 19 września 1981 w Warszawie) – polski bokser, były mistrz świata organizacji WBC oraz były mistrz świata organizacji IBF w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów[1]).
Remove ads
Remove ads
Kariera bokserska
Podsumowanie
Perspektywa
Amatorska
W wieku 14 lat rozpoczął amatorskie zajęcia bokserskie, dołączając do warszawskiego klubu „Gwardia”[2]. Jedynym jego większym sukcesem jako amatora było zajęcie trzeciego miejsca na mistrzostwach Europy kadetów w 1997. Był też dwukrotnym mistrzem Polski juniorów, dwukrotnym młodzieżowym mistrzem Polski. Jako amator stoczył 66 walk; 61 z nich wygrał (44 przed czasem)[3]. Mając 19 lat, przeszedł na zawodowstwo.
Zawodowa
Pierwszą zawodową walkę stoczył 10 czerwca 2000. W swym debiucie pokonał przez nokaut w 2 rundzie Bułgara Andreia Georgieva.
7 grudnia 2001 stoczył walkę o wakujący pas interkontynentalnego mistrza świata federacji IBF. Włodarczyk wygrał przez techniczny nokaut w 10 rundzie, z Włochem Vincenzo Rossitto. Był to pierwszy pojedynek, który „Diablo” stoczył poza granicami Polski.
4 maja 2002 po raz pierwszy bronił tytuł interkontynentalnego mistrza świata federacji IBF. W 6 rundzie przez nokaut wygrał z Senegalczykiem Badarą M’baye. 21 września na gali w Stargardzie Szczecińskim wywalczył tytuł międzynarodowego mistrza Polski w kategorii junior ciężkiej po pokonaniu w 5 rundzie przez TKO Białorusina Siergieja Krypenicha. 23 listopada po raz drugi obronił pas interkontynentalnego mistrza świata federacji IBF. W ostatniej, 12 rundzie przez techniczny nokaut zwyciężył Belga Ismaila Abdoula.
Pierwszą porażkę poniósł w swoim dwudziestym pierwszym pojedynku, 26 kwietnia 2003 z Pawłem Mielkomianem. W piątej rundzie Rosjanin doznał rozcięcia łuku brwiowego i nie mógł kontynuować pojedynku. Po podliczeniu punktacji sędziowie orzekli wygraną Mielkomiana na punkty. Stawką walki był wakujący pas interkontynentalnego mistrza świata federacji WBA[4]. 28 czerwca po 10-rundowym pojedynku Włodarczyk pokonał jednogłośnie na punkty Brazylijczyka Roberto Coelho. Stawką walki był tytuł międzynarodowego mistrza Polski w kategorii junior ciężkiej. 13 grudnia zdobył tytuł młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, zwyciężywszy niejednogłośnie na punkty po 10. rundach Siergieja Karaniewicza.
27 marca 2004 pokonał w pierwszej rundzie przez techniczny nokaut Kenijczyka Raymonda Ochienga, broniąc tym samym pasa międzynarodowego mistrza Polski. 5 czerwca zdobył pas federacji WBF, nokautując w szóstej rundzie Francuza Alaina Simona. 25 września wygrał po 10-rundowym pojedynku jednogłośnie na punkty z Josephem Marwą z Tanzanii. Stawką pojedynku był pas młodzieżowego mistrza świata federacji WBC należący do Krzysztofa Włodarczyka.
16 kwietnia 2005 zdobył tytuł mistrza Unii Europejskiej EBU. W 10 rundzie znokautował Niemca Ruedigera Maya. 11 czerwca po raz ostatni bronił tytułu młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, pokonując przez nokaut w czwartej rundzie Anglika Johna Keetona.
25 marca 2006 zmierzył się z byłym mistrzem świata federacji IBF Imamu Mayfieldem. Po 12. rundach wygrał jednogłośnie na punkty i zdobył wakujący pas regionalnego mistrza WBC oraz tytuł mistrza świata federacji IBC. 25 listopada zdobył tytuł mistrza świata federacji IBF, pokonując niejednogłośnie na punkty Amerykanina Steve’a Cunninghama[5].
26 maja 2007 doszło do rewanżowej walki o tytuł mistrza świata federacji IBF pomiędzy Włodarczykiem a Cunninghamem. Tym razem zwyciężył Amerykanin, pokonując Polaka dwa do remisu. Była to druga porażka Włodarczyka na zawodowym ringu[6]. 20 października po raz drugi w karierze zdobył wakujący pas federacji IBC, pokonując w pierwszej rundzie przez nokaut Amerykanina Dominique’a Alexandra[7].
16 maja 2009 stoczył pojedynek z Giacobbe Fragomenim o tytuł mistrza świata federacji WBC. Po 12 rundach sędziowie orzekli remis, choć w 9. rundzie Włoch był liczony[8][9].
W nocy z 15 na 16 maja 2010 zdobył pas federacji WBC w kategorii junior ciężkiej, zwyciężywszy przez techniczny nokaut w 8. rundzie walki z Giacobbe Fragomenim[10][11][12]. 31 lipca został uhonorowany przez federację WBC statuetką za „najbardziej dramatyczną walkę 2009”[13][14]. 25 września stoczył pierwszy pojedynek w obronie pasa mistrza świata federacji WBC w kategorii junior ciężkiej. Rywalem Polaka był Amerykanin Jason Robinson. Po 12 rundach jednogłośnie na punkty wygrał Krzysztof Włodarczyk, w stosunku 117-111, 115-113 i 116-112.[15][16]
2 kwietnia 2011 po raz drugi obronił tytuł mistrza świata federacji WBC w kategorii junior ciężkiej. Po 12 rundach wygrał niejednogłośnie na punkty z Francisco Palaciosem, w stosunku 118:112, 116:113 i 113:115[17]. Przebieg walki, w której obaj bokserzy byli pasywni, zaskoczył publiczność, która wygwizdała obu zawodników[18]. Palacios częściej zadawał ciosy, a w wywiadzie po walce uznał siebie za zwycięzcę[18][19]. Wynik walki i sposób sędziowania zostały uznane za kontrowersyjne i były szeroko komentowane w portalach bokserskich[20][21][22], a także przez ludzi boksu, takich jak Steve Cunningham[23], Maciej Zegan[24] i Jerzy Kulej[18]. Transmisję telewizyjną z walki obejrzało 2,2 mln osób[25]. 30 listopada obronił ponownie tytuł mistrzowski WBC, pokonując przez TKO australijskiego pięściarza Danny’ego Greena. Walka odbyła się w Perth. Włodarczyk przegrywał punktowo u wszystkich sędziów[26], jednak w 11 rundzie znokautował zmęczonego Greena[27].
W rewanżu z Palaciosem, rozegranym 22 września 2012 we Wrocławiu, wygrał jednogłośnie na punkty, tym razem bez kontrowersji[28].
21 czerwca 2013 w Moskwie pokonał Rachima Czachkijewa w ósmej rundzie przez nokaut[29]. Początek walki należał do mistrza olimpijskiego, który wygrał pierwsze pięć rund (w 3. rundzie Polak był liczony). Pod koniec szóstej rundy Czachkijew został liczony po raz pierwszy, mimo że przez całą rundę przeważał. Po czwartym nokdaunie sędzia zakończył walkę. Pojedynek został uznany przez federacje WBC za najbardziej dramatyczną walkę 2013 roku[30]. 6 grudnia w hali UIC Pavilion w Chicago Polak po raz trzeci zmierzył się z Giacobbe Fragomenim, wygrywając przed czasem w szóstej rundzie. Na skutek rozcięcia pod lewym okiem przez włoskiego pięściarza w przerwie między szóstą a siódmą rundą pojedynek został przerwany. Była to szósta obrona pasa WBC Polaka[31].
27 września 2014 w Moskwie zmierzył się z Rosjaninem Grigorijem Anatoljewiczem Drozdem[32]. Przegrał na punkty, tracąc tym samym pas mistrza świata federacji WBC. Był też liczony w ósmej rundzie[33]. W 2014 w programie Sport Klub As Wywiadu odebrał nagrodę dla „najlepszego polskiego pięściarza 2013”.
4 marca 2016 po półtorarocznej przerwie zmierzył się z w Sosnowcu z Rosjaninem Walerijem Brudowem[34]. Zwyciężył przez techniczny nokaut w drugiej rundzie[35]. 28 maja w Szczecinie pokonał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Niemca Kai'a Kurzawę, zdobywając interkontynentalny pas organizacji IBF w kategorii junior ciężkiej[36]. 10 grudnia pokonał jednogłośnie na punkty reprezentanta Niemiec Leona Hartha. Sędziowie punktowali 116-112, 116-112, 115-113 wszyscy na korzyść Włodarczyka[37].
20 maja 2017 spotkał się na ringu w Poznaniu w finałowym eliminatorze do tytułu mistrza świata federacji IBF z Niemcem Noelem Gevorem. Pojedynek nie był zbyt emocjonujący, a po dwunastu bardzo równych rundach sędziowie niejednogłośnie wskazali wygraną Polaka (116-112, 113-115, 115-114)[38]. 21 października w Prudential Centre w Newark przegrał z Muratem Gasijewem (24-0, 17 KO) walkę o mistrzowski pas organizacji IBF. Włodarczyk został znokautowany ciosem na korpus w trzeciej rundzie i odpadł z turnieju World Boxing Super Series[39].
10 lutego 2018 w Nysie pokonał przed czasem w drugiej rundzie Adama Gadajewa[40]. 3 czerwca odniósł zdecydowane zwycięstwo z Olanrewaju Durodolą w walce wieczoru gali w Rzeszowie. Po dziesięciu rundach sędziowie punktowali 98-92 i dwukrotnie 97-93 na jego korzyść[41]. 6 października na gali Nosalowy Dwór Knockout Boxing Night 4 w Zakopanem zmierzył się z Amerykaninem Alem Sandsem[42]. Zwyciężył w drugiej rundzie[43].
23 marca 2019 w Łomży pokonał jednogłośnie na punkty 96-94, 97-93, 99-92 Rumuna Aleksandru Jura (18-3, 7 KO)[44].
30 listopada 2019 w Zakopanem pokonał jednogłośnie na punkty 98:92, 97:93, 96:94 Gabończyka Taylora Mabikę (19-5-1, 10 KO)[45].
17 lipca 2021 w Suwałkach po dwudziestu miesiącach przerwy pokonał na punkty 79-73, 80-72, 79-73 Ukraińca Wadyma Nowopaszyna (6-3, 2 KO)[46].
6 listopada 2021 w Nowym Sączu zanotował swoje 60. zwycięstwo w karierze, pokonując Maximiliano Jorge Gomeza (29-6, 13 KO). Argentyńczyk nie wyszedł do piątej rundy.
7 października 2023 w Jastrzębiu-Zdroju zawalczył z Fabio Maldonado, który od lat występy na ringu bokserskim łączy z klatką MMA[47]. Włodarczyk wygrał tę walkę przez TKO w 7. rundzie[48].
4 listopada 2023 w Zakopanem podczas gali KnockOut Boxing Night 31 znokautował już w pierwszej rundzie Kolumbijczyka, Edwina Mosquerę[49].
25 maja 2025 w Kaliszu zawalczy z Adamem Balskim o tymczasowy pas WBC wagi bridger[50].
Remove ads
Lista walk zawodowych w boksie
Podsumowanie
Perspektywa
TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, TD – decyzja techniczna, DQ – dyskwalifikacja
Remove ads
Mieszane sztuki walki
Podsumowanie
Perspektywa
25 lipca 2023 federacja Fame MMA organizująca tzw. freak fighty ogłosiła w mediach społecznościowych zakontraktowanie Krzysztofa Włodarczyka[51]. Pierwotnie jego debiut w nowej formule walki, jaką będą mieszane sztuki walki (MMA), miał stoczyć 2 września w krakowskiej Tauron Arenie, przeciwko aktorowi i freak fighterowi, Arkadiuszowi Tańculi[52]. Włodarczyk nie zadebiutował w tym terminie walki przez nieścisłości kontraktowe z Fame MMA[53]. Następnie oczekiwano, że debiut w Fame MMA stoczy w łódzkiej Atlas Arenie w walce z Amadeuszem Roślikiem[54], jednak po zmianie lokalizacji gali Fame 22: Ultimate na warszawski Stadion PGE Narodowy[55][56] ogłoszono, że 31 sierpnia 2024 zmierzy się z Jarosławem Jarząbkowskim[57]. Na miesiąc przed tym wydarzeniem Jarząbkowski poinformował kibiców o kontuzji Włodarczyka, która prawodopodobnie wykluczałaby go z walki w formule MMA[58]. Włodarczyk mimo odniesionej kontuzji zaprzeczył wycofaniu się z walki i wyraził chęć jej stoczenia[59]. Niedługo później Fame MMA otrzymało od Włodarczyka dokumentację medyczną, która potwierdziła kontuzję stawu skokowego oraz poinformowano, że ten musi walczyć w obuwiu dla zwiększenia stabilności w uszkodzonym stawie[60]. 28 sierpnia 2024 Fame MMA poinformowało o usunięciu Włodarczyka z federacji. Jednym z kilku powodów zwolnenia Włodarczyka z kontraktu miałabyć jego nieobecność podczas konferencji promującej galę[61].
Działalność pozasportowa
Wystąpił epizodycznie w serialach: Samo życie (2002), Kasia i Tomek (2003), Twarzą w twarz (2007), Chichot losu (2010), Wszyscy kochają Romana (2011) i M jak miłość (2012–2013), a także w filmie Ring Wolny (2014)[62][63].
Zagrał w teledysku do piosenki „I żeby było normalnie” (2010)[64].
W 2008 był uczestnikiem ósmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2008), bohaterem polskiej edycji programów W domu u... i gościem talk-show Szymon Majewski Show. Występował także jako gość w programach: Wojownicy i Dzień z mistrzem (2009), Zacisze gwiazd, Grunt to rodzinka, Pięściarze, Supermen i Kuba Wojewódzki (2010), Granice kariery i Kocham cię, Polsko! (2012), Wojna gwiazd (2013) oraz dwukrotnie w As wywiadu (2013, 2014).
Remove ads
Życie prywatne
W latach 2007–2018 był żonaty z Małgorzatą Babilońską[65][66][67], z którą ma syna Cezarego (ur. 2003). Z pozamałżeńskiego związku z Magdaleną Radomską ma córkę, Zuzannę (ur. 2014)[68]. Po rozwodzie związał się z Karoliną Olszewską, z którą ma córkę Marię (ur. 2019)[69].
21 lipca 2011 trafił do szpitala na oddział detoksykologiczny po przedawkowaniu środków antydepresyjnych, które przyjmował w związku z depresją spowodowaną kłopotami osobistymi[70].
Podczas kampanii wyborczej przed wyborami samorządowymi wsparł kandydata Sojuszu Lewicy Demokratycznej na prezydenta Kielc, Jana Gieradę[71][72].
W styczniu 2021 rozpoczął wykonywanie wyroku pięciu miesięcy pozbawienia wolności w związku ze skazaniem za złamanie sądowego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych[73].
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads