Loading AI tools
polski tancerz baletowy, choreograf, dyrektor baletu Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Pastor (ur. 17 grudnia 1956 w Gdańsku) – polski tancerz baletowy, choreograf i dyrektor baletu.
Krzysztof Pastor (2017) | |
Data i miejsce urodzenia |
17 grudnia 1956 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
Artysta baletu, tancerz i choreograf |
Narodowość |
polska |
Edukacja | |
Stanowisko |
Dyrektor Polskiego Baletu Narodowego (od 2009) |
Pracodawca |
Teatr Wielki – Opera Narodowa |
Rodzice |
Jan i Leokadia |
Małżeństwo |
Simonetta Lysy |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
W latach 2003–2017 choreograf-rezydent Het Nationale Ballet w Amsterdamie[1][2], od 2009 dyrektor Polskiego Baletu Narodowego w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie[3] i w latach 2011–2020 równocześnie dyrektor artystyczny baletu w Litewskim Narodowym Teatrze Opery i Baletu w Wilnie[4].
Posiada obywatelstwo polskie oraz holenderskie[5].
Urodził się w Gdańsku w rodzinie lekarskiej jako syn Jana i Leokadii Pastorów. W dzieciństwie był aktywny w dziecięcych zespołach tanecznych. W latach 1966–1975 uczył się w Państwowej Szkole Baletowej w Gdańsku.
Po ukończeniu szkoły występował w Polskim Teatrze Tańca pod dyrekcją Conrada Drzewieckiego, gdzie w 1977 został solistą i kreował szereg partii w repertuarze zespołu. W latach 1979–1982 był pierwszym solistą baletu Teatru Wielkiego w Łodzi. Objął tam role: Alberta w Giselle, Księcia w Dziadku do orzechów, Armena w Gajane (choreografia Borisa Ejfmana), Wacława w Fontannie w Bachczysaraju i Królewicza w Królewnie Śnieżce[6]. Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego, w lutym 1982 wyemigrował na Zachód.
W 1983 został solistą zespołu Ballet de l'Opéra de Lyon , gdzie występował w baletach takich choreografów, jak: Gray Veredon, Kurt Jooss, Antony Tudor, Hans van Manen, Maguy Marin, Nils Christe, Nacho Duato. W latach 1985–1995 był związany z Het Nationale Ballet , pod dyrekcją Rudiego van Dantziga . Tańczył tam w wielu jego baletach (np. Mercutia w Romeo i Julii), jak również choreografie takich twórców XX wieku, jak: George Balanchine, Bronisława Niżyńska, Frederick Ashton , Hans van Manen, Toer van Schayk , Jan Linkens , Carolyn Carlson , Nina Wiener , Ted Brandsen czy Ashley Page, ale też występował w baletach klasycznych, jak Śpiąca królewna (Błękitny Ptak) i Giselle (Hilarion) w inscenizacjach Petera Wrighta czy Jezioro łabędzie (Rotbart) w wersji choreograficznej Rudiego van Dantziga.
W tym okresie zainteresował się również twórczością choreograficzną. Począwszy od 1987 komponował niewielkie prace autorskie w ramach warsztatów choreograficznych i przy innych okazjach. Mając już pewien dorobek kameralny, w 1992 otrzymał propozycję stworzenia pierwszej większej choreografii do repertuaru Het Nationale Ballet. Powstał wtedy jego balet Shostakovich Chamber Symphony, który był oficjalnym debiutem choreograficznym artysty. W 1994 zadebiutował też gościnnie jako choreograf w Warszawie na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, realizując jako balet Trzecią symfonię Henryka Mikołaja Góreckiego. W 1995 zwrócił na siebie szerszą uwagę podczas Międzynarodowego Konkursu Choreograficznego w Helsinkach, gdzie jego duet Detail IV do muzyki Zoltána Kodály’ego otrzymał Złotą Nagrodę Choreograficzną. W latach 1997–1999 był choreografem-rezydentem amerykańskiego zespołu The Washington Ballet , po czym powrócił do Het Nationale Ballet jako stały choreograf. W 2000 jego holenderski dorobek twórczy został uhonorowany Nagrodą Choreograficzną fundacji Dansersfonds’79, a jego duży autorski balet Kurt Weill był w 2002 nominowany aż w trzech kategoriach do międzynarodowej nagrody Prix Benois de la Danse w Moskwie. Rok 2003 przyniósł artyście pozycję choreografa-rezydenta Het Nationale Ballet, którą do 2017 dzielił z Hansem van Manenem. Większość swoich baletów tworzył w Amsterdamie, ale zapraszany był także jako choreograf przez znane zespoły baletowe z Australii, Belgii, Czech, Hongkongu, Izraela, Litwy, Łotwy, Nowej Zelandii, RFN, Szwecji, Turcji, USA, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch. Jego prace były prezentowane z powodzeniem w programach Holland Festival, Holland Dance Festival, Edinburgh International Festival, Dance Salad Festival w Houston czy Dance Open Festival w Sankt Petersburgu.
Jesienią 2008 przyjechał do Warszawy na rozmowy w sprawie zaplanowanej przez Teatr Wielki – Operę Narodową realizacji jego baletu Tristan do muzyki Richarda Wagnera, powstałego wcześniej dla Królewskiego Baletu Szwedzkiego w Sztokholmie. Wówczas nowy dyrektor TW-ON Waldemar Dąbrowski złożył mu propozycję objęcia dyrekcji baletu w Warszawie. Pastor uwarunkował swoją decyzję powrotu do kraju po 26 latach emigracji potrzebą autonomizacji artystycznej baletu w Teatrze Wielkim dla zapewnienia mu warunków samodzielnego funkcjonowania, analogicznych do tych w jakich pracuje obecnie większość liczących się zespołów baletowych na świecie. Staraniem dyrektora Dąbrowskiego ówczesny minister kultury i dziedzictwa narodowego Bogdan Zdrojewski wyraził poparcie dla stosownych zmian w statucie teatru. W efekcie, 18 marca 2009 Krzysztof Pastor objął dyrekcję zespołu baletowego TW-ON, który 29 kwietnia 2009 decyzją ministra został wyodrębniony w strukturze teatru jako Polski Balet Narodowy i równorzędny partner Opery Narodowej w Teatrze Wielkim[7].
Niezależnie od nowych obowiązków w Warszawie, do 2017 nadal był choreografem-rezydentem Het Nationale Ballet w Amsterdamie, a w latach 2011–2020 służył także swoim doświadczeniem w Narodowym Litewskim Teatrze Opery i Baletu w Wilnie jako dyrektor artystyczny tamtejszego zespołu baletowego. W 2021 roku powołany do Rady Programowej Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca i wybrany jej przewodniczącym[8].
Źródło[9]
Źródło[35].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.