Loading AI tools
polski tancerz i choreograf Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Conrad Drzewiecki (ur. 14 października 1926[1] w Poznaniu, zm. 25 sierpnia 2007) – polski tancerz, choreograf oraz reformator baletu. Zdobywca wielu nagród zagranicznych, m.in. Srebrnego Medalu Międzynarodowego Konkursu Tańca w Bukareszcie (z Teresą Kujawą – 1953), Złotego Medalu Międzynarodowego Konkursu Tańca w Warszawie (1955) Primo Premio Assoluto Międzynarodowego Konkursu Baletowego w Vercelli (1956).
.jpg) | |
| Imię i nazwisko |
Konrad Drzewiecki |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
 | |
W 1951 został solistą baletu Opery Poznańskiej, a następnie jego kierownikiem (1963–1973). W latach 1971–1980 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Państwowej Szkoły Baletowej w Poznaniu. Jako choreograf pracował również za granicą między innymi: w Ballet Nationale J.M.F., Het National Ballet w Amsterdamie, Danza Nationale de Cuba w Hawanie, Staatsoper i Deutsche Oper w Berlinie, Stadttheatern Malmö i Narodne Divadlo w Pradze.
Początek jego działalności datuje się na przełom lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Wprowadził do repertuaru Opery Poznańskiej kompozycje choreograficzne, które syntezowały technikę neoklasyczną i taniec modern. Działalność ta zaowocowała wkrótce powstaniem Polskiego Teatru Tańca. Jako dyrektor PTT, Conrad Drzewiecki, otrzymał wiele nagród: dyplom Ministra Spraw Zagranicznych i Nagrodę Państwową I stopnia za propagowanie kultury polskiej za granicą, dyplom ITI za popularyzację sztuki polskiej za granicą, Nagrodę Miasta Poznania za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury i sztuki, tytuł: „Zasłużonego dla Kultury Narodu”.
Uczestniczył w licznych tournée po całej Europie oraz otrzymywał zaproszenia do udziału w światowych festiwalach, m.in.: Międzynarodowym Festiwalu Tańca w Paryżu i Chateauvallon, Baletto Oggi w Bari, Musica Sacra w Mediolanie, Intercontri Musicali Romani, Bregener Festspiele i Berliner Festtage.
Zrealizował m.in. następujące spektakle: Ognisty ptak (1967), Adagio na smyczki i organy (1967), Pawana na śmierć Infantki (1968), Cudowny Mandaryn (1970), Epitafium dla don Juana (1974), Odwieczne pieśni (1975), Modus vivendi (1975), Stabat Mater (1976), Krzesany (1977), Yesterday (1982)[2], z których wiele zyskało także swoją wersję filmową. Ostatnie spektakle dla Polskiego Teatru Tańca Pieśń Roksany i Śmierć Izoldy, Conrad Drzewiecki przygotował w 1998 roku z okazji jubileuszu 25-lecia Teatru.
Będąc dyrektorem Polskiego Teatru Tańca, często współpracował z teatrami dramatycznymi i telewizją jako choreograf i reżyser.
Jego żoną była tancerka i choreografka Teresa Kujawa, z którą Drzewiecki wielokrotnie współpracował[3][4].
Pochowany na cmentarzu Junikowo[1].
Był laureatem licznych nagród m.in. Prix Italia za film Gry i „Terpsychory”[5] za całokształt twórczości. W roku 2006 został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Złotym Medalem Gloria Artis.
14 października 2009 przemianowano dawną ulicę Kasztelanów na poznańskim Grunwaldzie na Conrada Drzewieckiego[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
