Loading AI tools
polski historyk, dyplomata Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Jan Olendzki (ur. 2 lipca 1963 w Bystrzycy Kłodzkiej) – polski historyk gospodarczy i dyplomata, ambasador tytularny, podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006–2007), ambasador RP w Tunezji (2008–2012), dyrektor Instytutu Adama Mickiewicza (2016–2019), ambasador RP w Słowenii (2020–2024).
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
2 lipca 1963 |
|---|---|
| Podsekretarz stanu w MKiDN | |
| Okres |
od 12 stycznia 2006 |
| Ambasador RP w Tunezji | |
| Okres |
od 2008 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Konsul generalny RP w Vancouver | |
| Okres |
od 2014 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Marcin Trzciński |
| Dyrektor Instytutu Adama Mickiewicza | |
| Okres |
od 2016 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Słowenii | |
| Okres |
od 2020 |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
 _-_ribbon_bar.gif){kind=small} | |
W 1987 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego[1]. Był doktorantem Instytutu Historycznego Polskiej Akademii Nauk, następnie Scuola Superiore di Studi Storici Uniwersytetu w San Marino, na którym w 1995 obronił pracę doktorską pt. La vendita del censo ed il peccato dell’usura (której promotorem był Michele Luzzati)[2], nostryfikowaną następnie przez Radę Wydziału Historycznego UW. Uzyskał stypendium w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji. Opanował znajomość języków: angielskiego, włoskiego, francuskiego i rosyjskiego[3].
Pracował w Państwowym Wydawnictwie Naukowym (1987–1988), a w latach 1997–1999 w Wydawnictwie Naukowym PWN. Był redaktorem encyklopedii o Polsce w języku angielskim zatytułowanej Poland. An Encyclopedic Guide[4]. Był asystentem naukowym w Archiwum Uniwersytetu Warszawskiego (1987–1988), zaś od 1992 asystentem oraz następnie adiunktem w Katedrze Historii Gospodarczej i Społecznej Szkoły Głównej Handlowej. W okresach 1996–1999 i 2001–2003 zajmował stanowisko zastępcy dyrektora Programu Studiów Europejskich prowadzonego wspólnie przez Szkołę Główną Handlową oraz Instytut Nauk Politycznych w Paryżu. W pracy naukowej specjalizował się w historii gospodarczej[5].
Od 1998 do 1999 pełnił funkcję radcy ministra w Departamencie Europy Zachodniej Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Później przez dwa lata był wicedyrektorem Instytutu Polskiego i I sekretarzem Ambasady RP w Rzymie. W latach 2001–2004 zajmował stanowisko radcy-ministra, I sekretarza i radcy w Departamencie Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej MSZ. W latach 2004–2006 pracował jako radca do spraw politycznych w Ambasadzie RP w Tallinnie. Od grudnia 2007 do września 2008 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Departamentu Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej MSZ.
Od 12 stycznia 2006 do 3 grudnia 2007 sprawował urząd podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, od 19 stycznia 2007 był także pełnomocnikiem rządu ds. organizacji międzynarodowej wystawy EXPO 2012 we Wrocławiu.
20 sierpnia 2008 został mianowany ambasadorem RP w Tunezji[6]. Misję tę zakończył 31 stycznia 2012[7]. W okresie od marca 2012 do września 2014 w MSZ pełnił kolejno funkcje: wicedyrektora Departamentu Pomocy Rozwojowej, wicedyrektora, następnie dyrektora Departamentu Afryki i Bliskiego Wschodu oraz wicedyrektora Biura Infrastruktury MSZ. 22 września 2014 został konsulem generalnym RP w Vancouver[3][8].
We wrześniu 2016 został powołany na dyrektora Instytutu Adama Mickiewicza[3][9]. Funkcję tę sprawował do września 2019, po czym powrócił do MSZ[10]. W marcu 2020 otrzymał nominację na ambasadora RP w Słowenii[11], placówkę objął w kwietniu 2020[12][13].
Żonaty z Joanną Olendzką, z którą ma trzech synów: Jana, Antoniego i Wiktora[8].
W 2012, za wybitne zasługi w służbie zagranicznej, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności dyplomatycznej, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[14]. W tym samym roku odznaczony także tunezyjskim Krzyżem Komandorskim Orderu Republiki[15].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
