Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Niedźwiecki[1][2][3] vel Niedźwiedzki[uwaga 1] (ur. 28 lipca 1887 w Marysinie, zm. po 1934) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
.jpg) | |
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 lipca 1887 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1934 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1931 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
.jpg) | |
| Odznaczenia | |
         | |
Urodził się 28 lipca 1887 w majątku Marysin, w powiecie nieświeskim, w rodzinie Kazimierza i Malwiny z domu Smolicz[1][2][3]. W 1905, po ukończeniu sześciu klas w rosyjskim gimnazjum w Stołpcach, wrócił do pracy we własnym majątku[4].
We wrześniu 1914 został wcielony do armii rosyjskiej jako szeregowiec i skierowany do Oranienbaumskiej Szkoły Praporszczyków (ros. Ораниенбаумская школа прапорщиков) w Oranienbaum[4]. Po ukończeniu szkoły, w stopniu chorążego (ros. Прапорщик), został przydzielony do 49 Syberyjskiego Pułku Strzelców (ros. Сибирский 49-й стрелковый полк)[5][6]. W czasie służby w armii rosyjskiej był trzy razy ranny (między innymi 8 września 1915[6]) i raz kontuzjowany[7]. We wrześniu 1917, w stopniu sztabskapitana, został przyjęty do I Korpusu Polskiego w Rosji i przydzielony do 6 Pułku Strzelców Polskich[8]. Jesienią 1918, po likwidacji korpusu, wyjechał do Warszawy[5].
W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Mińskiego Pułku Strzelców, późniejszego 86 pułku piechoty[5]. Latem 1920, w czasie wojny z bolszewikami, dowodził II batalionem pułku. Dowodzony przez niego batalion odznaczył się w walkach pod Nieświeżem[9]. W trzeciej dekadzie lipca przeprowadził kontratak na bolszewików, którzy sforsowali Niemen na odcinku 17 DP i zajęli Wołpę. Śmiałym manewrem odrzucił całą brygadę 11 Dywizji Strzeleckiej[10]. W pierwszej dekadzie sierpnia, w walce pod Brańskiem, „gdzie cała dywizja została przyciśnięta do bagnistej doliny rzeki Nurca, z niezwykłym poświęceniem walcząc w uliczkach miasta, umożliwił olbrzymiej kolumnie dywizji wycofanie się wąską groblą na zachodni brzeg rzeki”[11]. 15 sierpnia został ciężko ranny, gdy „świecąc przykładem osobistego męstwa” prowadził 5. i 6. kompanię do ataku nad rzeką Czarną[12]. 21 grudnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[13].
1 czerwca 1921 pełnił służbę w 86 pułku piechoty[14]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 510. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 86 pułk piechoty[15]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu[16]. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy batalionu sztabowego[17]. Z dniem 1 listopada 1924 „powrócił ze stanu nieczynnego do służby czynnej z równoczesnym odejściem do oddziału macierzystego”[18]. Z dniem 31 października 1924 został przeniesiony z 86 pp do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko I oficera sztabu 2 Brygady Ochrony Pogranicza w Baranowiczach[19][20][21]. Od 17 lutego do 1 sierpnia 1926 pełnił obowiązki dowódcy tej brygady w zastępstwie nieobecnego pułkownika Stefana Pasławskiego[22]. 22 lipca 1927 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 6 batalionu granicznego[23]. Następnie dowodził 27 batalionem odwodowym. 26 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 68. lokatą w korpusie oficerów piechoty[24][25]. 12 marca 1929 został przeniesiony z KOP do 16 pułku piechoty w Tarnowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[26]. We wrześniu 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska, z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[27], a na jego miejsce został wyznaczony major dyplomowany Jerzy Płatowicz-Płachta[28]. Z dniem 31 stycznia 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[29]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Baranowicze. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IX. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[30]. W ramach osadnictwa wojskowego otrzymał 44 ha ziemi w Żuchowiczach, w gminie Żuchowicze powiatu stołpeckiego, gdzie mieszkał i prowadził gospodarstwo rolne[31][1].
Był żonaty, miał córkę Krystynę (ur. 18 lipca 1930)[7].
7 października 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
