Kazimierz Konopasek

Kazimierz Wacław Konopasek (ur. 24 lipca 1907 we Lwowie^[a], zm. 15 lutego 1974 w Zakopanem) – major pilot Wojska Polskiego, dowódca dywizjonu 305, kawaler Virtuti Militari, odznaczony Distinguished Flying Cross.

Kazimierz Wacław Konopasek

major pilot
Data i miejsce urodzenia	24 lipca 1907 Lwów
Data i miejsce śmierci	15 lutego 1974 Zakopane
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	6 pułk lotniczy dywizjon 305 dywizjon 300
Stanowiska	dowódca eskadry, dowódca dywizjonu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 24 lipca 1907 we Lwowie, w rodzinie Franciszka (zm. 1911), kapelmistrza 15 galicyjskiego pułku piechoty, i Walerii^[2]. W 1918 ukończył czteroklasową szkołę powszechną im. Świętego Józefa we Lwowie^[3]. W 1923, po ukończeniu trzech klas w I Gimnazjum matematyczno-przyrodniczym im. Mikołaja Kopernika we Lwowie, wstąpił do tamtejszego Korpusu Kadetów nr 1^[3]. Maturę uzyskał w 1928 r. i zdał do Szkoły Podchorążych Lotnictwa. Ukończył ją w 1930 r. z drugą lokatą i otrzymał przydział do 62. eskadry liniowej^[4]. W pułku uzyskał wyszkolenie pilotażowe i został skierowany na Kurs Wyższego Pilotażu w Grudziądzu^[1].

W lipcu 1933 r. został przeniesiony do 63. eskadry towarzyszącej, w której służył do października 1937 r. Jego kolejnym miejscem służby była 69 eskadra towarzysząca, w której w listopadzie objął dowództwo nad pierwszym plutonem. Od maja do sierpnia 1939 r. pełnił obowiązki dowódcy tej eskadry. W tym okresie otrzymał awans na stopień kapitana^[5].

Po wybuchu II wojny światowej został przydzielony do Bazy Lotniczej Nr 6 na stanowisko zastępcy dowódcy eskadry treningowej. Wobec nieprzybycia oficera wyznaczonego na stanowisko dowódcy eskadry treningowej pełnił jego obowiązki^[6]. W jej składzie został ewakuowany do Rumunii, skąd przedostał się do Francji. Trafił do bazy polskiego lotnictwa na lotnisku Lyon-Bron, objął stanowisko dowódcy eskadry zapasowej. Po klęsce Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-1208^[1].

W celu przeszkolenia w lotach na brytyjskim sprzęcie został 24 maja 1941 r. skierowany do 25 Polish Elementary Flying Training School w Hucknall. Następnie został 1 października przeniesiony do 18. Operational Training Unit w bazie Bramcote. 7 kwietnia 1942 r. otrzymał przydział do dywizjonu 305. Już 15 kwietnia, w trakcie powrotu z nalotu na Dortmund, musiał przygodnie lądować Wellingtonem (nr ser. Z8586, oznaczenie SM-W) z powodu braku paliwa. Dwóch członków załogi zginęło, jednak Kazimierz Konpasek wyszedł z tej katastrofy bez obrażeń^[7]. 20 listopada został przeniesiony do dywizjonu 300^[8].

Po ukończeniu pierwszej tury lotów bojowych odszedł na odpoczynek operacyjny. 10 lutego 1943 r. powrócił do dywizjonu 300. 1 marca 1943 awansował na majora^[9]. 3 kwietnia został przeniesiony do dywizjonu 305, w którym objął funkcję dowódcy połączonych eskadr A i B^[10]. 28 lipca objął stanowisko dowódcy tego dywizjonu po Tadeuszu Czołowskim^[11]. Funkcję dowódcy zdał 31 lipca 1944 r. mjr. Bolesławowi Orlińskiemu. 1 sierpnia objął stanowisko polskiego oficera łącznikowego przy 46 Grupie Transportowej, od 11 listopada przy 9. Armii Lotniczej USA na terenie Francji, a od 1 lipca 1945 przy 44 Grupie Transportowej^[12] (Stacja RAF w Dunhome Lodge)^[13].

Po demobilizacji zdecydował się na powrót do Polski. Do kraju powrócił 22 lipca 1947 r.^[12] Znalazł zatrudnienie jako pilot w Polskich Liniach Lotniczych LOT. Jako były żołnierz PSP został w latach pięćdziesiątych zwolniony. Został zatrudniony w agrolotnictwie do zwalczania szkodników lasów^[14]. W 1955 r. wystąpił w filmie Sprawa pilota Maresza jako dowodzący akcją opylania lasów^[15].

Zmarł nagle 15 lutego 1974 r. w Zakopanem. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim^[16].

Ordery i odznaczenia

Za swą służbę otrzymał odznaczenia:

• Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 10292^[17][9]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie^[17][9]
• Medal Lotniczy czterokrotnie^[17][9]
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę^[9]
• Distinguished Flying Cross^[17][9]
• Gwiazda za Wojnę 1939–1945^[9]
• Gwiazda Lotniczych Załóg w Europie^[9]
• Gwiazda Francji i Niemiec^[9]
• Medal Obrony^[9]
• Medal Wojny 1939–1945^[9]

Uwagi

1. Tadeusz i Anna Krzystek podają, że urodził się w Łomży^[1]

Przypisy

1. Krzystek 2012 ↓, s. 288.
2. Kolekcja ↓, s. 2, 5.
3. Kolekcja ↓, s. 5.
4. Pawlak 2009 ↓, s. 91.
5. Rybka, Stepan 2003 ↓, s. 491.
6. Kolekcja ↓, s. 3, 5.
7. Zieliński 2004 ↓, s. 24.
8. Zieliński, Krzystek 2002 ↓, s. 106.
9. Kolekcja ↓, s. 4.
10. Zieliński 2004 ↓, s. 33.
11. Król 1990 ↓, s. 187.
12. Kolekcja ↓, s. 3.
13. Zieliński, Krzystek 2002 ↓, s. 107.
14. Kazimierz Wacław Konopasek. Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników. [dostęp 2024-04-17]. (pol.).
15. Rocznica premiery filmu pt. „Sprawa pilota Maresza”. dlapilota.pl. [dostęp 2024-04-17]. (pol.).
16. Kazimierz Konopasek. samoloty.pl. [dostęp 2024-04-17]. (pol.).
17. Konopasek Kazimierz Wacław. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2024-04-17]. (pol.).

Bibliografia

• Kazimierz Wacław Konopasek. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.6077 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-19].
• Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja CDCN: „Księgarnia Akademicka”, 2003. ISBN 83-7188-691-8. OCLC 831137079.
• Józef Zieliński, Tadeusz Krzystek: Dowódcy dywizjonów Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie = Commanders of the Polish Air Force squadrons in the West. Poznań: Bellona, 2002. ISBN 83-11-09553-1. OCLC 52033660.
• Józef Zieliński: 305 Dywizjon Bombowy Ziemi Wielkopolskiej i Lidzkiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Warszawa: Bellona, 2004. ISBN 83-11-09813-1. OCLC 830544805.