Loading AI tools
polski aktor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Fabisiak (ur. 11 lutego 1903 w Warszawie[1][2], zm. 28 kwietnia 1971 w Krakowie[1]) – polski aktor, reżyser teatralny, dyrektor teatru.
Urodził się w rodzinie Aleksandra i Józefy z Borutów[2]. Ukończył gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie (1919). W latach 1919–1920 służył jako ochotnik w Wojsku Polskim. W latach 1923–1924 studiował w Oddziale Dramatycznym przy Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, uzyskując dyplom aktora. Pracę sceniczną rozpoczął w Teatrze Miejskim w Łodzi w sezonie 1924/25. Debiutował 15 września 1924 jako Piotr Hoering w sztuce Kłopoty geniusza. Poza stałą pracą w Teatrze Miejskim (w sezonach letnich także na scenie Teatru Letniego w Parku Staszica), organizował również przedstawienia amatorskie i występował na Scenie Robotniczej. W sezonach 1929/30–1931/32 występował w Krakowie w Teatrze im. Juliusza Słowackiego, następnie w Warszawie: w sezonach 1932/33–1933/34 w Teatrze Polskim i Małym, 1934/35 na scenach TKKT, prócz Teatru Polskiego, w Narodowym, Nowym i Letnim, w sezonach 1935/36–1938/39 znowu w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (gdzie był także reżyserem)[3].
We wrześniu 1939 zmobilizowany do wojska. Podczas kampanii wrześniowej trafił do niewoli; po półtoramiesięcznym pobycie w obozie kieleckim powrócił do Krakowa, gdzie podjął pracę w wydziale finansowym Magistratu. W latach 1941–1944 był reżyserem i aktorem jawnych przedstawień wystawianych w Starym Teatrze; w latach 1944–1945 kierownikiem, reżyserem i aktorem krakowskiego Teatru Powszechnego, otwartego pod protektoratem władz okupacyjnych. Za działalność tę został po wojnie ukarany przez ZASP. W 1945 był krótko aktorem Śląskiego Teatru Wojskowego, następnie przez dwa lata pracował jako inspektor kontroli społecznej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach, potem jako kierownik oddziału PCK tamże. W 1951 powrócił na scenę; w końcu marca 1951 zaangażował się jako aktor i reżyser w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej i pracował tu w sezonach 1951/52 i 1952/53 najpierw pod ps. Wiśnicz, potem jako Fabisiak-Wiśnicz i pod własnym nazwiskiem. Od 1 lipca 1953 do 30 września 1956 był aktorem i reżyserem Teatrów Dramatycznych w Poznaniu. Od 1956 do śmierci pracował w krakowskich teatrach: im. Juliusza Słowackiego (w sezonach 1956/57 i 1957/58), Starym Teatrem (od sezonu 1958/59). Występował i reżyserował w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji. W latach 1956–1971 wystąpił w ponad trzydziestu filmach[3].
Dwukrotnie żonaty, najpierw był mężem Stefanii Jaworówny, sekretarki rozgłośni PR w Krakowie, potem Eleonory z domu Andretzky (1914–1997). Był ojcem aktora Aleksandra[1].
Zmarł na scenie teatralnej, w czasie próby generalnej ''Biesów'' Dostojewskiego[1]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera PAS 69-płn).
Źródło: Filmpolski.pl[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.jpg)
