Karol Pasternak
podpułkownik artylerii Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Józef Pasternak[a] (ur. 21 stycznia 1893 w Stanisławowie, zm. 1958 we Wrocławiu) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Karol Pasternak (przed 1934) | |
 podpułkownik artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 stycznia 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1958 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
pociąg pancerny „Kozak”, |
| Stanowiska |
dowódca pociągu pancernego |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-ukraińska |
| Odznaczenia | |
       | |
.png){kind=small}
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Karol Józef Pasternak urodził się 21 stycznia 1893 w Stanisławowie[1][2][3]. Był synem Władysława i Emilii z domu Kocyłowskiej[4][2]. Przez osiem lat uczył się w C. K. Wyższej Szkole Realnej w Stanisławowie, gdzie w 1913 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości[5][1]. Po maturze miał podjąć służbę w wojsku[1].
Podczas I wojny światowej w szeregach rezerwy artylerii polowej i górskiej C. K. Armii został mianowany na stopień podporucznika z dniem 1 września 1915[6], następnie awansowany na stopień porucznika z dniem 1 listopada 1917[7]. Był przydzielony do pułku armat polowych nr 31[8] (około 1916)[9], następnie do pułku armat polowych nr 30 (do 1918)[10][11].
Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego[8]. Podczas wojny polsko-ukraińskiej w stopniu porucznika pełnił służbę w szeregach grupy wypadowej ppłk. Józefa Swobody działającej od 21 listopada 1918, której żołnierze w Ustrzykach Dolnych przejęli pozostawiony przez Ukraińców pociąg towarowy i wycofując się zabrali go do Leska[12]. Pasternak został dowódcą pociągu[8][13][14], przekierował haubice na platformach, a pociąg uczestniczył następnego dnia w ponownym zajęciu Ustrzyk, zaś w kolejnych dniach porucznik zawnioskował do Fabryki Maszyn i Wagonów w Sanoku o przygotowanie prowizorycznego pociągu „Kozak”[15]. W marcu 1920 był porucznikiem 4 pułku artylerii polowej i przebywał w polu podczas wojny polsko-bolszewickiej (w tym czasie przekazał podziękowania lekarzowi-ginekologowi z Sanoka, kpt. dr. Stanisławowi Domańskiemu, za przeprowadzenie operacji ratującej życie jego żonie i dziecku)[16]. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari[17]. Został zweryfikowany w stopniu kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[18].
Po wojnie pozostawał oficerem 4 pułku artylerii polowej w Inowrocławiu, w którym w 1923 był p.o. dowódcy I dywizjonu[19]. Został awansowany na stopień majora artylerii ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[20][21]. W 1924 był etatowym dowódcą I dywizjonu w macierzystym pułku[22]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 27 pułku artylerii polowej we Włodzimierzu Wołyńskim na stanowisko kwatermistrza pułku[23][24]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do dowództwa 9 Grupy Artylerii w Brześciu na stanowisko I oficera sztabu[25]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony do 16 pułku artylerii polowej (od 1932 roku – 16 pułk artylerii lekkiej) w Grudziądzu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[26][8]. Od 5 lipca do 7 września 1933 roku w zastępstwie był dowódcą pułku[27]. 24 stycznia 1934 roku został awansowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów artylerii[28][29]. Dowodził 5 dywizjonem artylerii konnej w Krakowie, później 28 pułkiem artylerii lekkiej w Zajezierzu od 29 grudnia 1938 do sierpnia 1939[30].
Po wybuchu II wojny światowej w trakcie kampanii wrześniowej w stopniu podpułkownika był dowódcą artylerii dywizyjnej 45 Dywizji Piechoty. Po przedostaniu się do Francji został oficerem Wojska Polskiego we Francji. W 1940 pełnił funkcję dowódcy 3 pułku artylerii lekkiej[31]. Zmarł w 1958 we Wrocławiu[13].
25 lutego 1919 w Sanoku poślubił Annę Honoratę Poschinger (ur. 1896, siostrą Kazimierza Poschingera, także oficera Wojska Polskiego)[2][32].
Ordery i odznaczenia
polskie
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[29]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[29]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[33][34]
- Medal Niepodległości (16 marca 1937)[35]
austro-węgierskie
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i z mieczami (przed 1918)[11]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (przed 1917)[10] z mieczami (przed 1918)[11]
- Srebrny Medal Waleczności 1 klasy (przed 1917)[10][11]
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (przed 1917)[10][11]
- Krzyż Wojskowy Karola (przed 1918)[11]
Uwagi
- W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Karl Pasternak”.
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.