John Jacob Niles
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Jacob Niles (ur. 28 kwietnia 1892, zm. 1 marca 1980) – amerykański kompozytor, piosenkarz i kolekcjoner tradycyjnych ballad. Nazywany „Dziekanem amerykańskich balladystów”[1], Niles miał istotny wpływ na odrodzenie amerykańskiej muzyki folkowej z lat 60. i 50, z Joan Baez, Burlem Ivesem, i Peter, Paul and Mary, którzy m.in. nagrywali jego piosenki.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 marca 1980 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
piosenkarz, autor piosenek, kolekcjoner piosenek |
Urodzony w Louisville, w stanie Kentucky, Niles nauczył się teorii muzyki od matki i zaczął zapisywać muzykę ludową jako nastolatek. Stał się poważnym badaczem muzyki ludowej Appalachów przez przepisywanie tradycyjnych pieśni z ustnych źródeł jako wędrowny pracownik Burroughs Corporation we wschodnim Kentucky od 1910 do 1917. Po służbie w United States Army Air Corps podczas I wojny światowej, w której został ranny, uczył się muzyki we Francji, najpierw w Lyonie, następnie w Paryżu w Schola Cantorum, również poznał Gertrudę Stein. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w 1920 roku, kontynuował studia w Konserwatorium Muzyki w Cincinnati. Śpiewał opery w Chicago i pieśni ludowe we wczesnym radiu. W 1925 roku przeniósł się do Nowego Jorku i zajmował różne stanowiska pracy w przemyśle rozrywkowym. W roku 1930 odbył tournée po Europie i Stanach Zjednoczonych z kontraltem Marion Kerby. Występował w Białym Domu w 1938 roku, a przy okazji na Newport Folk Festival w 1950.
W 1920 Niles rozpoczął wydawanie muzyki. Odbył cztery długie wycieczki do południowych Appalachów jako asystent fotografa Dorisa Ulmanna, ponownie przepisywał tradycyjne pieśni z ustnych źródeł, w tym ballady „Pretty Polly”, „Barbara Allen” i „On Goin ‘Away”. Przy innych okazjach, przepisał utwory usłyszane śpiewane przez Afroamerykanów i kolegów żołnierzy podczas I wojny światowej.
Niles był też autorem tekstów. Jego utwory, z których wiele opiera się na tradycyjnych źródłach, to „Wenezuela” i świąteczna pieść „I Wonder as I Wander”. „Plexus” Henry’ego Millera zawiera hołd dla tego nagrania Nilesa. Niles skomponował „Go ‘Way from My Window ” gdy miał zaledwie 16 lat, ale nie wykonał jej aż do 1930 roku. Marlene Dietrich nagrała i śpiewała ją na scenie. Bob Dylan zacytował ją w pierwszym wersie jego piosenki „It Ain’t Me Babe”. W późniejszym okresie życia, Niles publikował kompozycje w stylu bardziej klasycznym, w tym dzieła na chór i pieśni artystyczne na głos i fortepian. Te ostatnie obejmują jego ostatni utwór, zestawienie wierszy Thomasa Mertona.
Począwszy od 1938 roku, nagrał wiele swoich kompozycji i utworów spisanych, wykonując materiał w intensywny, dramatyczny sposób. Uczynił znakiem szczególnym wysoki falset do przedstawiania postaci kobiecych, i często akompaniował sobie na cymbałach z Appalachów, lutni, lub innych instrumentach strunowych szarpanych.
W 1936 roku ożenił się z Reną Lipetz. Zamieszkali w gospodarstwie Boot Hill w Clark County, w stanie Kentucky, gdzie spędził resztę swojego życia.
Niles zmarł w Lexington, w stanie Kentucky 1 marca 1980 r. w wieku 87 lat. Pochowany jest w pobliżu Kościoła Episkopalnego Św. Huberta. Na Uniwersytecie Kentucky na jego cześć nazwano Centrum dla Amerykańskiej Muzyki Johna Jacoba Nilesa gdzie wystawione są tradycyjne instrumentów wykonanych ręcznie przez Nilesa.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
