Jerzy Lesisz
polski lekarz i oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
polski lekarz i oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Franciszek Lesisz (ur. 29 listopada 1890 w Piotrkowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – doktor medycyny, pułkownik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 | |
 pułkownik lekarz | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1917–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      | |
Syn Józefa i Antoniny z Woźniakowskich. W 1908 ukończył Prywatne Gimnazjum Jacobsona w Piotrkowie. W 1917 ukończył studia medyczne w Moskwie. Żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji.
W 1918 został przyjęty do Polskiej Siły Zbrojnej w stopniu porucznika i przydzielony do 1 pułku piechoty, późniejszego 7 pułku piechoty Legionów. 12 października Rada Regencyjna „ustaliła starszeństwo rangi” na 1 stycznia 1918[1]. W listopadzie tego roku został przyjęty do Wojska Polskiego. 29 stycznia 1919 został przeniesiony z 1 pułku piechoty do Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko młodszego referenta Sekcji II[2]. W czasie wojny z bolszewikami walczył, jako dowódca pociągu sanitarnego nr 17. Na tym stanowisku 24 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana w korpusie lekarskim, w „grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Kierownictwie Transportów Wojskowych M.S.Wojsk. pozostając na ewidencji Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr I w Warszawie[3].
W 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 357. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych sanitarnych, grupa lekarzy. Będąc oficerem rezerwowym został zatrzymany w służbie czynnej. Ponownie pełnił służbę w Departamencie Sanitarnym Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie pozostając na ewidencji 1 Batalionu Sanitarnego[4][5]. Z dniem 1 lipca 1924 został przemianowany na oficera zawodowego w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 63/5 lokatą w korpusie oficerów sanitarnych[6]. Z dniem 2 listopada 1927 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze hospitanta VIII Kursu Normalnego[7][8]. W sierpniu 1929, po ukończeniu kursu, został przeniesiony służbowo do Oddziału IV Sztabu Głównego na stanowisko referenta[9]. W czerwcu 1930 powrócił do Departamentu Zdrowia M.S.Wojsk. na stanowisko kierownika referatu[10]. Awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 2. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych[11][12]. W 1933 został przeniesiony z M.S.Wojsk. do Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie na stanowisko starszego ordynatora[13]. W 1936 był wykładowcą w CWSan. i jednocześnie komendantem Wojskowego Szpitala Sezonowego przy ulicy Suchej w Ciechocinku. Mieszkał w Warszawie przy ulicy Oboźnej 7 m. 1a[14]. W 1939 był kierownikiem zespołu kadry zapasowej szpitali polowych.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[15], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[16]. Jego grób symboliczny znajduje się na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 176-3-34)[17].
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[18][19]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów"[20][21].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
